🌸🌸🌸🌸🌸🌸 برگرد نگاه کن پارت247 یادته تو مغازه چقدر ازتون پرسیدم؟ چرا اون موقع توضیح ندادید و روشنم نکردید؟ –اگر من بهت نگفتم که میام این جا، فقط نخواستم نگران بشی. اگه حتی یه درصد می‌دونستم تو می خوای پاشی بیای این جا حتما بهت می‌گفتم. بعد پوزخندی زد و ادامه داد: –نمی‌دونم چرا رفیقت رو که دیدی کلا همه چی یادت رفته. این حرفش درست بود من با دیدن اوضاع ساره همه چیز یادم رفت. سرم را بلند کردم و با دلخوری نگاهش کردم. او هم همین کار را کرد و گفت: –وجود تو این جا می‌دونی یعنی چی؟ من اگه این قدر عصبی هستم فقط به خاطر توئه، اگه خودم تنها بودم عین خیالم نبود. نفسم را بیرون دادم. –اونا کاری نمی‌تونن بکنن. سرش را تکان داد. –بدبختی همین جاست. تو اونا رو نمی‌شناسی، کسایی که دارن شیطون رو بر انسان مسلط می کنن شک نکن هر کاری ازشون برمیاد. با کنجکاوی پرسیدم: –چی کار می‌کنن؟ کنار پنجره ایستاد. –هیچی ولش کن. فقط بدون شیطون همه‌ی نیروهاش رو جمع کرده و با تمام قدرت داره پیش میره، تلاشی که الان داره انجام میده چند برابر قبله. شاید چند ساله پیش اصلا این طور نبود. –آخه اگه خطرناکه، ساره باید زودتر بدونه. نگاهش را به سقف داد. –الان تو این شرایط تو نگران رفیقتی؟ بعدشم اگه تو از این جا نجات پیدا کردی و رفتی بیرون، بری بهش بگی که اونا چیکار می کنن نه تنها حرفت رو گوش نمی کنه بلکه جبهه هم می‌گیره. گرچه حالا دیگه کار ساره هم تمومه. از این حرفش دلم ریخت. –یعنی چی کارش تمومه؟! وقتی نگرانی‌ام را دید سعی کرد آرام باشد. –منظورم اینه احتمال خوب شدنش خیلی کمه. نگران گفتم: –ولی شوهرش گفت دکترا گفتن هیچیش نیست. سرش را تکان داد. –مشکل همین جاست، ساره غفلت کرده، یه غفلت عمیق... از جایم بلند شدم. –از چی؟ به طرف پنجره رفت و زمزمه کرد. –از شیطان. گنگ نگاهش کردم. چشم‌هایم التماسش می‌کردند که حرف بزند. به طرفم برگشت. –چطوری بگم؟ یه سگ وحشی رو در نظر بگیر که همش دنبالته، اگه ازش غفلت کنی تو رو میدره، ماجرای انسان و شیطونم همینه. ساره نه تنها غفلت کرده بلکه مدام اون سگ رو تحریک کرده. با همین کارا و کلاسای هلما و دار و دستش. –ولی ساره همیشه از اونا راضی بود حتی امروز، با تمام حال بدش، انگار بهشون ایمان داشت. امیرزاده شانه‌ای بالا انداخت. –شاید یه دلیلش این باشه که اونا با کمک همون شیطون جلوی چشم اینا بعضی از بیماریا رو درمان کردن. –آخه اونا چطوری این کار رو می کنن؟ چطوری شیطون به حرفشون گوش میده؟ پوزخندی زد. –اتفاقا اینا به حرف شیطون گوش میدن. شیطون براشون یه بیمار رو خوب می کنه یا یه کار مثبت انجام میده، دیگه اینا میشن نوکر شیطون و اونم میشه اربابشون. زمزمه کردم: –یعنی اونا از شیطون نمی‌ترسن؟ خنده ی عصبی کرد. –وقتی یکی رو دوست دارن چرا ازش بترسن. –ولی ساره مثل اونا نیست. دستش را به صورتش کشید. –امثال ساره هنوز گیر کردن تو کالبد‌ای ذهنی که اونا میگن، تا از اونا یه رفتار غیر طبیعی می‌بینن، ازشون دلیلش رو می‌پرسن مثل همین کاری که با ما کردن، اونا بعدا می گن کار ما نبوده، کالبد ذهنی یه نفر دیگه که الان تو این دنیا نیست وارد ذهن ما شده و ما رو وادار به این کار کرده. جالب تر این که امثال ساره هم باور می‌کنن. فکرش رو بکن این گروه ها چند سال پیش کلی فعالیت داشتن. آدمای زیادی رو فریب دادن و زندگیشون رو از هم پاشوندن. سرکرده شون رو هم دستگیر کردن. ولی نوچه‌هاشون دارن راهشون رو ادامه میدن. بعضی از مردمم با این که خودشون با چشمشون دیدن بازم الان دورشون جمع میشن. خودت تو حیاط که بودی، جمعیت رو هم دیدی...! لیلافتحی‌پور

🌸🌸🌸🌸🌸 برگرد نگاه کن پارت248 بعد دستی در موهایش برد. –اصلا چرا راه دور برم، نامزد خود من در مورد دوستش هر چی میگم قبول نمی کنه چه برسه... حرفش را بریدم. –من فقط دلم برای ساره می‌سوزه، آخه ندیدیش چه حالی پیدا کرده... پوفی کرد. –آخه این چه منطقیه؟ چون دلت می‌سوزه باید باهاش بیفتی تو چاه؟ تو بهش راه و چاه رو میگی اگر گوش نکرد اونو به خیر و تو رو به سلامت. دیگه دلسوزی نداره، چون خودش باعثشه. با دلخوری سرم را پایین انداختم و سکوت کردم. او هم ساکت شد. هوا رو به تاریکی بود و ما بینمان هنوز پر از سکوت بود. بلند شد و کلید چراغ را زد. لامپ کم جانی روشن شد که روشنایی خیلی کمی داشت. زمزمه کرد. –بدبخت سرایدار، این جا چطوری زندگی می‌کرده؟ حتی یه پنکه هم نداره. به طرف یخچال کوچکی که در گوشه‌ی اتاق بود رفت و بطری آبی برداشت و کمی آب داخل لیوان ریخت و به طرفم گرفت. –بخور خنک بشی. سرم را به طرف مخالفش چرخاندم. –میل ندارم. لیوان آب را کنارم گذاشت و لحن شوخی گرفت. –آب نطلبیده مراده‌ها... بعد به طرف پنجره‌ رفت و آسمان را نگاه کرد. –فکر کنم کم‌کم وقت اذانه دیگه. برای وضو گرفتن به دستشویی گوشه‌ی اتاق رفت و طول کشید تا برگردد، صدای شرشر آب مدام می‌آمد. وقتی برگشت پاچه‌های شلوارش بالا بود. بدون مهر به نماز ایستاد. "حتما می‌خواهد پیشانی‌اش را روی سرامیک بگذارد." داخل کیفم همیشه یک مهر و سجاده‌ی کوچک کیفی داشتم. از جایم بلند شدم، پاهایم مثل چوب خشک شده بودند، به زحمت از داخل کیفم مهر را درآوردم و مقابلش باز کردم. به داخل سرویس بهداشتی رفتم تا من هم وضو بگیرم. با این که امیرزاده حسابی آن جا را شسته بود ولی باز هم چندان تمیز نبود. وضو گرفتم و منتظر ماندم تا او نمازش را تمام کند. نمازش که تمام شد برگشت و نگاهم کرد. وقتی دید آماده‌ی خواندن نماز هستم از جایش بلند شد و نگاهی به اطراف انداخت. بعد رفت پرده‌ی اتاق را که جنسش از مخمل بود را به ضرب کشید و پایین آورد. بعد چند لا تا کرد و روی زمین پهنش کرد و مهر و سجاده‌ی کوچک را رویش گذاشت. تشکر کردم و به نماز ایستادم و او جلوی پنجره ایستاد و به آسمان چشم دوخت. انگار در دلش با خدا حرف می‌زد. معلوم بود نگران است و دلشوره دارد. مدتها همان جا ایستاده بود و چشم از آسمان برنمی‌داشت. زیر انداز را که همان پرده اتاق بود، به کنار دیوار کشیدم. همان جا نشستم و پاهایم را دراز کردم. امیرزاده بعد از وارسی کردن پنجره‌ها در حال بررسی در اتاق بود. تلاش می‌کرد شاید بتواند راهی برای فرار پیدا کند. وقتی دید از در راهی برای خروج پیدا نخواهد کرد. رفت و روی کاناپه نشست و به من خیره شد. من با مُهری که در دستم بود بازی می‌کردم. برای این که مرا به حرف بکشد گفت: –میگم گشنه ت نیست؟ نوچی کردم و گردنم را بالا کشیدم. فکری کرد و گفت: –می تونی بری ببینی چی تو یخچال هست که واسه شام بخوریم؟ می‌دانستم خودش بهتر از من می‌داند در یخچال چه چیزهایی است ولی برای این که سکوت بینمان تمام شود این حرف ها را می زند. بدون این که نگاهش کنم بلند شدم و در یخچال نقلی گوشه‌ی اتاق را باز کردم. محتویات یخچال یک بسته نان، کمی کالباس، یک بطری آب و مقداری ماست بود. لیلافتحی‌پور

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 #هدیه برگرد نگاه کن پارت249 نان و ماست را کنارش روی کاناپه گذاشتم. سرش را بلند کرد و نگاهم کرد. –چه سفره‌ی رنگینی، خودتم بیا دیگه. همان طور که به کنار پنجره می‌رفتم گفتم: –نوش جان، من اشتها ندارم. کنار پنجره ایستادم و به آسمان نگاه کردم. هیچ صدایی از بیرون نمی‌آمد. گرمای هوا، از شدتش کاسته شده بود ولی باز هم گرم بود. حتی یک ستاره هم درآسمان نبود. نگاهی به ساعت مچی‌ام انداختم ساعت نزدیک ده بود. الان حتما خانواده‌ام خیلی نگران شده‌اند. چشم‌هایم را بستم و در دلم برای نجات خودمان دعا کردم. بوی عطرش نشان دهنده‌ی این بود که نزدیکم شده، چشم هایم را باز کردم. رو به رویم ایستاده بود. دست هایش را روی سینه‌‌اش جمع کرده و نگاهم می‌کرد. نگاهم را زیر انداختم. پرسید: –به چی فکر می‌کردی؟ با بغض گفتم: –به خونواده م. حتما تا حالا خیلی نگرانم شدن. ولی بیشتر از رفتار او در این شرایط دلم گرفته بود. حالا فقط حمایت او را می‌خواستم. نگاه سنگینش را احساس می‌کردم. با لحن دلجویی گفت: –اونا الان می دونن که ما هر جا هستیم باهمیم. حتما تا حالا برادرم زنگ زده و از بچه‌ها همه چیز رو پرسیده. –بچه‌ها؟! –آره، منظورم دوستامن. انگار که چیزی یادم آمده باشد با اخم پرسیدم: –راستی! شما نگفتید این جا چی کار می‌کردید؟ نگاهش را به بیرون از پنجره دوخت. –یکی از دوستام دنبال بررسی و تحقیق و مدرک جمع کردن علیه اینا بود. چون خواهر خودشم یه جورایی آلوده‌ی این گروه ها شده و آسیب دیده بود ولی مدرکی نداشتن که شکایت کنن. دوستم خودش وارد عمل شد. وقتی موضوع رو به من و دوست مشترکمون گفت ما گفتیم که خیلی وقته ما هم داریم اطلاعات جمع می‌کنیم. اونم از ما خواست که هدفمند این کار رو دنبال کنیم. قرار شد سه تایی تا می‌تونیم مدرک و فیلم و عکس و اطلاعات جمع آوری کنیم. متاسفانه کمتر کسایی هستن که وقتی از این گروه ها آسیب می‌بینن شکایت می کنن. اونا به خیلیا آسیب زدن، به خصوص به خانما. ولی چون جلساتشون اکثرا مجازی بود، پیدا کردنشون یه کم سخت بود. البته جلسات حضوریشونم تو خونه‌های شخصی خودشون برگزار می شد، برای همین به راحتی نمی شد ورود کرد. این اولین باره که جرات کردن و این جا جلسه گذاشتن و ورود عموم رو آزاد گذاشته بودن. البته خیلی هم زرنگن. می‌دونستی قبلا همین کلاسا تو یکی از دانشگاه ها برای مدت کوتاهی تدریس می شده؟ بعد کم‌کم مسئولین دانشگاه متوجه شدن که اصلا از ریشه همه چیزش مشکل داره. الانم واسه همین کلاساشون رو حضوری برگزار نمی کنن اگرم این کار رو انجام بدن، جای ثابتی نیستن. مدام جاشون رو عوض می کنن... لیلافتحی‌پور

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 بگرد نگاه کن پارت250 عقب رفتم و به دیوار تکیه دادم و دست هایم را پشتم قرار دادم. –پس اون تلفنا و یواشکی حرف زدنا واسه این بود؟ اون دوستتون برای آسیبی که خواهرش خورده بوده دنبال اینا بوده، شما چرا این کار رو می‌کردید؟ به دور دست خیره شد. –من به خاطر خودم. حسادتم شعله ور شد. –خودتون یا هلما؟ نگاهش را به من داد. –می‌خواستم یه چیزایی برای خودم روشن بشه. به حالت قهر نگاهم را از چشم‌هایش جدا کردم. –یعنی هنوزم به اشتباه بودن کارشون شک دارید؟ –شک ندارم، فقط می‌خوام بدونم به جز منافع مادی دیگه چه منافعی دارن. خیلی گرمم شده بود. گوشه‌ی بلندتر شالم را با دو دستم گرفتم و شروع به باد زدن خودم کردم و زمزمه وار گفتم: –نمی‌دونم، فقط امیدوارم از این جا نجات پیدا کنیم. نگاهی به طریقه‌ی باد زدن من کرد. با اخم گفت: –وقتی این قدر گرمته چرا شالت رو باز نمی کنی؟ نگاهم را روی صورتش سُر دادم و نجوا کردم: –همین طور خوبه. نگاهش روی‌ گیره‌ی شالم ماند. جلو آمد. با دو انگشتش گیره را باز کرد و بعد شالم را از سرم برداشت و با دیدن موهایم گفت: –رستا خانم، این دفعه چه مدل قشنگی موهات رو بافته، این مدل اسمش چیه؟ دستی به موهایم کشیدم. این روزها که هوا گرم بود هر وقت رستا به خانه‌مان می‌آمد من و نادیا جلویش می‌نشستیم تا موهایمان را ببافد. آن قدر خوب و محکم می‌بافت که گاهی تا چند روز بازش نمی‌کردیم. بی‌تفاوت گفتم: –اسمش مدل تیغ ماهیه، –بنده ی خدا با اون وضعش دیگه سختشه از این کارا کنه. با بغض گفتم: –اون خیلی مهربونه. همیشه حواسش به من و نادیا هست. سرش را تکان داد. –مهربون و خیلی عاقل... سرم را تکان دادم و فقط با گفتن –اهوم. حرف را تمام کردم. ولی او دوباره پرسید: –فکر کنم چیزی نمونده تا فارغ بشه، درسته؟ –بله، پا به ماهه. بعد آهی کشیدم و دنباله‌ی حرفم را گرفتم. –اگه من شب نرم خونه، اون بیچاره حتما از استرس، زایمانش جلو میُفته. امیرزاده نگاهی به گیره‌ی شالم که هنوز در دستش بود انداخت. –ان شاءالله که اتفاقی نمیفته. متعجب نگاهش کردم. –مگه این که معجزه بشه. هیچ کس نمی دونه اصلا ما کجا هستیم. –ان شاءالله بچه‌ها زودتر متوجه‌ی موضوع بشن. –اگه متوجه می شدن تا حالا یه اقدامی کرده بودن. –نمی دونن تو این زیرزمین حبس شدیم ولی می دونن من امروز این جا اومدم تا تو جلسه شون شرکت کنم. حالا برعکس هر روز دو به دو میومدیم اما امروز اونا کار داشتن و من مجبور شدم تنها بیام. آه کشیدم. –از بس خوش شانسیم. لیلافتحی‌پور

🌸🌸🌸🌸🌸 بگرد نگاه کن پارت251 نگاهی به موهایم انداخت. –اِ...، از این گیره‌موها داری؟! موهای دو طرف کنار گوش‌هایم را که کوتاه تر بودند را با گیره‌های سیاه جمع کرده بودم. –بله، چطور؟ –شاید به درد بخوره. بعد رفت و روی کاناپه نشست، نگاهی به نان و ماست کنارش انداخت و بعد مرا نگاه کرد. بلند شد و آن ها را داخل یخچال گذاشت. دوباره به بررسی پنجره‌ها و در مشغول شد. سیم شارژری که به برق بود را درآورد و دوباره سراغ در رفت شاید یک ساعتی آن جا با در کلنجار رفت، خیس عرق شده بود. بالاخره بلند شد و به دستشویی رفت. من روی زیراندازی که از پرده بود نشسته بودم. وقتی از سرویس بیرون آمد وضو داشت. نگاهی به زیر انداز انداخت. پرسیدم: –می خوای دوباره نماز بخونی؟ –نماز که نه، در حد یه سجده. خودم را جمع و جور کردم و جایی برایش باز کردم. –خب بیا این جا. کنارم نشست. سجاده را از کیفم بیرون آوردم و به طرفش گرفتم. –اینم لازمه؟ –اگه باشه بهتره. به حالت سجده شد و چند دقیقه به همان حال ماند. ذکری زیر لب می‌گفت که واضح نمی‌شنیدم. کارش برایم عجیب بود. بعد بلند شد و دکمه‌های پیراهنش را باز کرد و گفت: –تو بیا روی کاناپه بخواب. من اون جا روی زمین می‌خوابم. –شما بخوابید، من خوابم نمیاد. پیراهنش را درآورد و از در پنجره آویزانش کرد. –تا صبح می‌خوای بیدار بشینی؟ نجوا کردم: –راحتم. زیرِ پیراهنش یک تی‌شرت حلقه‌ای سفید رنگ داشت که جذب تنش بود. به پشت روی کاناپه خوابید و چشم‌هایش را بست. کمی اخم داشت. پرسیدم: –هرشب این کار رو می‌کنید؟ چشم‌هایش را باز کرد و به سقف خیره شد. –چه کاری؟ به جایی که چند دقیقه قبل نشسته بود اشاره کردم. –همین سجده کردن. –اهوم. –چرا؟ سرش را به طرفم چرخاند. –اگه بخوام روشنفکرانه بگم برای تخلیه‌ی همه‌ی انرژیای منفی که از صبح تو بدنم جمع میشه، ولی اگه بخوام سنتی بگم واسه شکر کردنه. نگاهم را به زمین دادم. –اون وقت روشنفکرانش انرژیا کجا تخلیه میشن؟ چشم‌هایش را بست. –زمین مادر مهربونیه برای دریافتش. پوزخند زدم. –به خاطر زندانی شدنمون شکر می‌کنید؟ به طرفم چرخید و لبخند زد. –چی بهتر از این که از سختگیری های خانواده ت راحت شدیم. اجازه نمی دادن یه شب بیای خونه ی ما بمونی، حتی یه بار روی من رو زمین انداختن. همان طور که لبخندم را مخفی می‌کردم گفتم: –آخه مامانم میگه این کارا واسه بعد از عروسیه. لبخند زنان گفت: –دیگه این خواست خدا بوده، باور کن من نقشی توش نداشتم. بعد هم خیره نگاهم کرد و زمزمه کرد: –الانم که سرکار علیه شمشیر رو از رو بستی. دلشوره‌ای که در دلم بود، آرامشم را گرفته بود و نمی‌ توانستم حرف محبت آمیزی بزنم. بعد از چند دقیقه به طرف پهلو چرخید. نمی‌توانست بخوابد. بلند شد و شالم را که از گل میخ پرده آویزان بود، برداشت و تا زد. بعد دراز کشید و روی چشم‌هایش گذاشت. فهمیدم که نور اذیتش می‌کند و نمی‌تواند بخوابد. چرا خاموشش نمی‌کرد؟! بلند شدم و کلید برق را زدم. اتاق تاریک شد ولی نور خیلی کم‌جانی از پنجره‌ ی اتاق به داخل می‌آمد. امیرزاده شالم را از روی چشم‌هایش برداشت و با صدایی که حالا دیگر بم شده بود گفت: –بذار روشن باشه، تو که نمی خوای بخوابی، تو تاریکی نشین. زمزمه کردم: –مهم نیست. نوچی کرد و به پشت خوابید و شالم را روی سینه‌اش گذاشت. شاید یک ساعتی طول کشید که از صدای نفس هایش فهمیدم که خوابیده. من هر روز این موقع پادشاه هفتم را خواب می‌دیدم، چون صبح زود برای رفتن به آزمایشگاه از خواب بیدار می‌شدم، شب ها بلافاصله بعد از شام می‌خوابیدم. ساعت نیمه شب را نشان می‌داد. حسابی گرمم شده بود. از گرما خوابم نمی برد. مانتوام را از تنم درآوردم. به خاطر تی‌شرت نخی و سبکی که زیر مانتوام پوشیده بودم کمی خنک‌تر شدم. بعد با همان مانتو خودم را باد زدم. نمی‌دانم چقدر گذشت، آن قدر خودم را باد زدم که خسته شدم و پلک هایم سنگین شدند. روی زمین دراز کشیدم. برای زیر سرم، کیفم را که جنسش پارچه‌ای بود گذاشتم. کاش شالم بود آن را هم روی کیفم می‌گذاشتم تا نرم‌تر شود. از باد زدن منصرف شدم و مانتوام را تا کردم و زیر سرم گذاشتم و بعد از کلی جابه جا شدن خوابم گرفت. لیلافتحی‌پور

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 بگرد نگاه کن پارت252 نمی‌دانم چقدر از شب گذشته بود که چرخیدم تا روی پهلو بخوابم. متوجه شدم زیر تنم خیلی نرم‌تر از قبل شده. چشم‌هایم را باز کردم. دیدم روی کاناپه هستم. کمی‌چشم چرخاندم دیدم امیرزاده روی زمین جای من خوابیده. همان طور هم کیف من را زیر سرش گذاشته. ولی چشم‌هایش به سقف بود و فکر می‌کرد. من چطور به اینجا آمده بودم که خودم متوجه نشدم. امیرزاده چطور این کار را کرده؟ از خجالت ترجیح دادم دوباره چشم‌هایم را ببندم. با صدای نماز خواندنش چشم باز کردم و مشغول نگاه کردنش شدم تا نمازش تمام شود و من بلند شوم. بعد از نمازش به سجده رفت. آن قدر سجده رفتنش طولانی شد که دوباره پلک هایم سنگین شدند. وقتی دوباره چشم‌هایم را باز کردم احساس کردم چند دقیقه‌ بیشتر نگذشته. او هنوز در سجده بود. بعد از این که وضو گرفتم و به اتاق برگشتم دیدم روی کاناپه نشسته و دعایی را زیر لب زمزمه می‌کند. نگاهم کرد و لبخند زد. –سلام خانم خانوما. صبر آفتاب تمومه‌ها. سلام کردم و نگاهی به پنجره انداختم. –منتظر بودم شما از سر سجاده بلند بشید که دوباره خوابم گرفت. –هنوز وقت هست. سجاده را که جمع کردم، همان جا روی زمین نشستم و به طرفش برگشتم و با رندی پرسیدم: –شما که دیشب انرژی منفی‌ها رو به مادر زمین داده بودید، چرا دوباره صبح سجده کردین و پسش گرفتین؟ لبخند زد. –اون شب ها انرژی منفی ما رو می گیره و شب تا صبح تبدیل به انرژی مثبتش می‌کنه. هر سحر وقتی سجده می ریم زمین انرژی مثبت وارد بدنمون می‌کنه. من هم لبخند زدم. –پس شبا که ما می‌خوابیم زمین خانم بیدارن. خندید و ادامه داد: –ما خواب خوش می‌بینیم اون دنبال تبدیل کردن منفیا به مثبتاست. این بار من هم خندیدم. –شنیدم تند تند یه ذکری هم می‌گفتین، اون چی بود؟ –شبا همیشه ذکر استغفار میگم، ولی روزا بیشتر ذکرهای شکر و سپاس از خدا. زیر چشمی نگاهش کردم. –کلا شما تو کار شکرگزاری هستیدا! چشم‌هایش را باز و بسته کرد. –باید همیشه خدا رو شکر کنم که تو رو بهم داده. از حرفش صورتم گل انداخت و شرمنده سرم را زیر انداختم. –ولی اگه من دیروز برای اومدن به این جا ازتون اجازه می‌گرفتم حالا این جور گرفتار... اشاره کرد که کنارش بنشینم. این کار را کردم. دستش را دور کمرم انداخت. –دیگه حرف دیروز رو نزن، فراموشش کن. فعلا باید دنبال راه چاره باشیم. سرم را به بازویش تکیه دادم. –من از اونا می‌ترسم، اگر بلایی... همان طور که موهایم را نوازش می‌کرد گفت: –نگران نباش، همه‌چی درست میشه. صدای میو میو کردن گربه‌ای حواس هر دویمان را به طرف پنجره کشید. با ترس از جایم بلند شدم. –این گربه این جا چی کار می کنه؟ امیرزاده به طرف در رفت. همان طور که در حال بررسی کردن در اتاق بود که ببیند می‌تواند بازش کند یا نه، گفت: –فکر کنم اونم مثل من حسابی گشنشه. از لای نرده‌ها به گربه نگاهی انداختم. –چه گربه‌ی خوشگلی هم هست! از یخچال مقداری کالباس برداشتم تا برای گربه ببرم. همین که دستم را از میله‌های پنجره دراز کردم تا کالباس را جلوی گربه بگذارم گربه به طرف دستم جهید و من از ترس جیغ زدم و سریع دستم را کشیدم و کالباس از دستم به کف اتاق افتاد. امیرزاده به طرفم دوید. –چی شد؟ چنگ زد؟ دستم را روی قلبم گذاشتم. –نه، یهو به طرفم پرید، ترسیدم. کالباس را از کف اتاق برداشت و داخل حیاط انداخت و زمزمه کرد. –بیا گربه جان! به ما که کسی غذا نداد. ببین دیگه چقدر تو عزیزی واسه بعضیا که... لیلافتحی‌پور

محاله روز مون هدر بره / محاله نابود شیم / اگر صبح‌ به صبح این شاه‌کلید رو رعایت کنیم.

🌺🍃گاهی وقتا یه شرایطی برات پیش میاد که دیگه هیچکسی رو نداری به جز خودِ خدا! یه وقتایی توی سختیا از هر طرف که نگاه کنی، هیچکسی دور و برت نیست تا هزار فرسخی... که حتی اگه باشه هم کاری از دستش برات برنمیاد. فرقی نمی‌کنه مشکلت چی باشه، عشق، آبرو، زندگی یه عزیز، سلامتی، 💚یه وقتایی هیچکس نمی‌تونه اون چیزی که از دست رفته رو بهت برگردونه اما باز یکی هست که میشه بهش امید بست، میشه بهش دل خوش کرد... به تهِ تهِ تهِ خطِ بی کسی که برسی، هیچ یاور و فریاد رسی باقی نمی‌مونه به جز خدای بالاسرت که الرحم الراحمینه... اون موقع فقط باید زانو بزنی و دستاتو بلند کنی رو به آسمون و از ته دل بگی: 💚يا رادَّ ما قََدْ فاتَ ای بازگرداننده‌ ی از دست رفته‌ ها نمیگم مشکلت کلا حل میشه یا چیزی که از دستت رفته برمیگرده، اما یک آرامش دلچسب نصیبت میشه که انگار در عوض چیزی که از دست دادی، خدا خودش و بهت داده. 💚

🌿🌺﷽🌿🌺 💚خواندن نماز شکر یکی از راه‌های شکرگزاری است. به معنای عامه شکرگزاری مخصوصاً از خداوند است. وقتی همه چیز فوق العاده است، شکرگزاری برای ما آسان است، اما آزمون واقعی زمانی است که آزمایش‌هایی در زندگی ما رخ می دهد. 🪴با این حال، وقتی انتخاب می‌کنیم که در وحشتناک‌ترین موقعیت‌ها شکرگزار باشیم، این دعوتی است برای خدای معجزات که ظاهر شود و از طرف ما حرکت کند. 🔵معجزه نماز شکر در ایجاد فراوانی است. زمانیکه ما برای نعمتی شکرگزاری می‌کنیم معجزه تکثیر اتفاق می‌افتد و به طور معجزه آسایی نعمات را بیش از اندازه می‌کند. از طرف دیگر خواندن نماز شکر و قدردانی تسکین دهنده قلب است. چشمان ما را معطوف خدا نگه می دارد، منبع همه هدایای خوب است. قلب ما را باز نگه می‌دارد، و با قلب‌های باز، ثمره روح – عشق، شادی، صلح، صبر، مهربانی، خوبی، ملایمت و خویشتن‌داری – فضای زیادی برای رشد دارد. خدا کسانی را می جوید که او را در روح و حقیقت می پرستند. کسانی که نمی‌توانند فکر کنند نمی توانند تشکر کنند. کسانی که نمی توانند تشکر کنند، نمی‌توانند ستایش کنند. و کسانی که نمی توانند ستایش کنند نمی توانند عبادت کنند. و این اهمیت شکرگزاری و معجزه نماز شکر است. 🪴نماز شکر از نمازهای مستحبی است که خواندن آن در حالت راه رفتن و سوار بر وسائل نقلیه نیز ممکن است. در برخی منابع سفارش شده است که در پایان نماز شکر دعای سی و هفتم از صحیفه سجادیه خوانده شود. 🌼نماز شکر یکی از نمازهای مستحبی است که برای سپاسگزاری از نعمات خداوند و دور کردن بلایا خوانده می‌شود. این نماز را می‌تواند در هر زمانی خواند و شرایط ویژه‌ای برای به جا آوردن آن وجود ندارد. ✅نماز شکر یک نماز دو رکعتی است که مانند دیگر نمازهای مستحبی می‌توان آن را در حالت ایستاده و نشسته خواند، هر چند بهتر است در حالت ایستاده به جا آورده شود. 👇🪴👇🪴 🔴 نحوه صحیح خواندن نماز شکر ترتیبی است که توسط امام صادق (ع) بیان شده است و به شرح زیر است: ✅نمازگزار پس از گرفتن وضو برای خواندن دو رکعت نماز شکر نیت ‌کن: دو رکعت نماز شکر می‌خوانم قربه الی الله. در رکعت اول سوره حمد و سپس توحید قرائت ‌شود در رکعت دوم نیز سوره حمد و سوره کافرون قرائت شود. 💚در رکوع و سجده رکعت اول بخوان: ” اَلْحَمْدُ لِلهِ شُکْراً شُکْراً وَ حَمْداً” 💚در رکوع و سجده رکعت دوم بخوان: “اَلْحَمْدُ لِلهِ الَّذِی اسْتَجَابَ دُعَائِی وَ أَعْطَانِی مَسْأَلَتِی” (یعنی: سپاس خدایی را که دعای مرا مستجاب و حاجتم را بر آورده کرد). #معجزه_نماز_شکر

🏴 به رسم ادب روزمان را با سلام بر سرور و سالار شهیدان آقا اباعبدالله شروع میکنیم... اَلسلامُ علی الحُــسین و علی علی بن الحُسین وَ عــــلی اُولاد الـحـسین و عَـــلی اصحاب الحسین ✍امام باقر علیه السلام فرمودند: شیعیان ما را به زیارت امام حسین علیه السلام امر کنید ، چرا که زیارتش روزی را افزون می‌کند و عمر را طولانی می‌گرداند و بلاها و بدی‌ها را دور می کند. #اللهم ارزقنا کربلا

🌱 سلام بر تو ای فریادرسِ خلق... #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #امید_غریبان_تنها_کجایی ... ‌

#قرار همیشگی مان، جهت تعجیل در ظهور دعای فرج را بخوانیم. ‹🕊 قرار_مهدوی ‹🕊عجل علی ظهور

بی‌حضورت هر چه کردم، زندگی زیبا نشد! اللّهم عجل لولیک الفرج 💔 صوت قرائت #دعای_عهد قرار صبحگاهی منتظران ثابت قدم ظهور #خـــدایا_امام_مـن_کجـاست #برسان_بحق_دُخت_فاطمة_الزهــرا https://eitaa.com/joinchat/1373765635C2bc193bfe2

دعای سلامتی امام زمان

🚨#فوری 🔴 درگیری‌های سختی میان رزمندگان قسام و عناصر صهیونیستی در شمال غزه در جریان است https://eitaa.com/joinchat/1373765635C2bc193bfe2

🔴 فاصله یمن تا ایلات #شیرمردان_یمنی #طوفان_الأقصی ننگ برحکام پول پرست عرب اردن عربستان مصر بحرین امارات که ننگی بر جامعه اعراب هستند و در بیخ گوش اسرائیل برای اسرائیل بردگی و دم تکانی میکنن که کودک کشها رو از خودشون راضی کنند! #ظــهور_نــزدیکہ... نشــانہ‌هـاے عـام بہ وقـوع پـیوستہ ... نشـانہ‌هـاے خـاص در حـال رخ دادنہ آمـاده‌ے ظـهور باشـید و غـربال دنـیا نـشوید... https://eitaa.com/joinchat/1373765635C2bc193bfe2

⚡️ _توی این کلیپ فرمانده روسی رجز خوانی می‌کنه و در مورد حضرت مسیح و #امام_زمان عجل الله صحبت می‌کنه نکات مهم و ارزشمند دیگه ، حتما ببینید #تربیت_فرزند در گرو بیان همین نکات کوچک و بزرگ است❗️ #خـــدایا_امام_مـن_کجـاست #برسان_بحق_دُخت_فاطمة_الزهــرا https://eitaa.com/joinchat/1373765635C2bc193bfe2