. گام نهادن در طریق عشق ✍نجمه صالحی این روزها حال ‌و هوای دل، غرق در دریای دلتنگی است، اندیشیدن به حال و هوای زیارت و نفس کشیدن در فضای بین‌الحرمین وجود را مالامال از شادی و شعف می‌کند‌ و آسمان دل را ابری و رخ را بارانی. حال و هوای پیاده روی اربعین، جادهٔ عشق که گویی به جای گام نهادن روی زمین، چند متری از آن بالاتر بودیم و سر‌مست از رایحهٔ جان‌فزای حرم آن هم شبانه در کنج ضریح. همیشه با آمدن محرم، بغض، گریبان دل را تنگ در آغوش می‌کشد و هق‌هق ناله‌ها تا دامان ستاره‌ها پر می‌کشد. با آمدن محرم، صدای مویهٔ عرشیان به گوش می‌رسد، صدای ندبه‌های دسته جمعی‌... دل‌های زلال عاشقان مکتب سیدالشهدا علیه السلام چون آب ریخته از مَشک تیر خوردهٔ قمر منیر بنی هاشم علیه السلام بی‌تاب آل الله علیهم السلام هستند. روزهایی که شانه به شانهٔ دلدادگان حسینی در طریق عشق هم‌قدم می‌‌شویم و چای را همچو داروی شفابخش به جان تزریق می‌کنیم و علاج پیکر ناخوش را نفس کشیدن در این طریق می‌دانیم و از بُن‌جان از گام نهادن در این طریق خرسند هستیم. 🥀من و این روضه‌ها الحمدلله...🥀 #محرم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. هیئت کانون تبیین ✍زينب نجیب در رهنمودهای رهبر انقلاب، جهاد تبیین از اهم عرصه جهاد برشمرده شده است و ضمن باارزش شمردن دیگر عرصه‌ها توجه بیشتر و ویژه‌ای به آن مبذول داشته و همه اقشار جامعه مخصوصا جوانان را به این جهاد دعوت می‌کنند. ایشان تأکید دارند که از همه‌ی عرصه‌های جهاد مهم‌تر، عرصه «تبیین و روشنگری» است. اگر روشنگری باشد، همه‌ی این عرصه‌های گوناگون دیگر در وقت خود و جای خود وضعشان روشن خواهد شد. آیت‌الله خامنه‌ای در توصیف امر روشنگری می‌فرمایند: «هرکدام از شما به‌عنوان یک وظیفه، مثل یک چراغی، مثل یک نوری پیرامون خودتان را روشن کنید... افکار درست را، افکار صحیح را منتشر کنید، پاسخ به اشکالات را، پاسخ به ابهام‌آفرینی‌ها را در این فضا با استفاده‌ی از این امکان منتشر کنید و می‌توانید در این زمینه به معنای واقعی کلمه جهاد کنید.»5/7/1400، (بیانات در پایان مراسم عزاداری اربعین حسینی) ایشان با نگاهی مکتبی به هیئت‌ها به‌عنوان عناصر تأثیرگذار در پیروزی انقلاب و پس‌ از آن، در هشت سال دفاع مقدس، آن را کانون تبیین معرفی می‌کنند. حال سؤال این است؛ چه زمینه‌ها و چه ویژگی‌هایی در بستر هیئت‌ها وجود دارد که رهبری آن را کانون و مرکز مهم‌ترین و باارزش‌ترین جهادها معرفی می‌کند؟ ۱. اولیت دلیل مردمی بودن است، این خود مردم هستند که هیئت را بر محور عشق به ائمه علیهم‌السلام تشکیل داده و اداره می‌کنند نه دستگاه دولتی و حکومتی. همین خصلت مردمی بودن یعنی؛ مراسم و تشکیلات را خود برپا می‌کنند، خود اداره و مدیریت می‌کنند و خود، آن را پاس می‌دارند. بدین‌ترتیب هیئت، نمایشی یا تزئینی نیست بلکه از دل‌ها و قلب‌ها می‌جوشد. از این رو مؤثر است و تداوم دارد. ۲. نقش روحانیت و مداح بسیار مؤثر است. مردم گردانندگان اصلی آن‌اند، اما روحانی، تبیین‌گر و گسترش‌دهنده‌ی معرفت است و مداح نیز با هنرنمایی خود، آن محتوای ناب و معارف الهی را به دل ‌و جان مردم منتقل می‌کند. درواقع هیئت‌های مذهبی در طول تاریخ به‌‌خصوص در طول تاریخ تشیع در ایران، عامل اصلی گسترش فرهنگ اسلامی در بین مردم و نهادینه کردن آن بوده‌‌اند. رهبر معظم انقلاب راجع به این موضوع می‌فرمایند: «ما مسلمان‌ها و به‌خصوص ما شیعیان، امتیازی داریم که دیگر ملیت‌ها و ادیان این امتیاز را به‌قدر ما ندارند و آن عبارت است از اجتماعات دینی که به شکل روبه‌رو، چهره به چهره، نفس به نفس تشکیل می‌شود که این را درجاهای دیگر دنیا و در ادیان دیگر کمتر می‌شود پیدا کرد. هست؛ نه به این قوّت، نه به این وسعت، نه به این تأثیرگذاری و محتواهای راقی.» 4/4/1387(در دیدار با مداحان) ایشان معتقدند، فضای هیئت به‌گونه‌ای است که منطق و عاطفه را باهم در خود جمع کرده است؛ و راز موفقیت آن‌هم این است که در کنار شعور، شور را نیز در خود دارد. سوال دیگری نیز در رابطه با اهمیت هیئت مطرح می‌شود بدین‌ترتیب که با توجه به وسعت و قوت فضای مجازی، چرا رهبر انقلاب هیئت را که اغلب در مکان‌هایی همچون مسجد و حسینیه تشکیل می‌شود و محدود هستند؛ کانون جهاد می‌دانند به عبارتی رهبر انقلاب چطور با علم به تأثیر فضای مجازی، هیئت‌ها را به شکلی موظف و مسئول در این حیطه معرفی می‌کند و انتظار دارد در هر دو وجه «تبیین مکتب» یعنی تبیین مسائل اصولی و سبک زندگی و در وجه دوم «حرکت و پویایی» فعالیت مثبت و جهادی داشته باشند. به این سؤال شاید بتوان به این صورت پاسخ داد: ۱. همان‌طور که هیئت خود دارای ویژگی‌ها و خصوصیاتی است که می‌تواند کانون جهاد قرارگیرد؛ قطعاً مسجد و حسینیه نیز به‌عنوان مکان برای چنین جهادی از شرایطی برخوردار است که تأثیرگذار بر روح و افکار انسان‌هاست. یکی از این خصوصیات می‌تواند منزلت این اماکن مقدس باشد که حضور در آنها روح را جلا می دهد چرا که آنجا مرکز اتصال زمین به آسمان است. ۲. افرادی که برای بزرگداشت و احیای یک واقعه و یا یک شخص به این مکان‌ها می‌روند سابقه اعتقادی دارند و همین، زمینه‌ی جذب بهتر و بیشتری را برای آن‌ها فراهم می‌کند. ۳. وجود یک مکان خاص که افراد صورت به‌صورت و نفس به نفس با یکدیگر تعامل دارند و در مدار جذب معارف قرار می‌گیرند و اسباب بروز احساسات، برایشان مهیاست بی‌شک در انتقال مفاهیم مؤثرتر است. بنابراین هیئت‌ها هم از جهت گردانندگان آن و هم از جهت مکانی که حضور دارند دارای ظرفیت‌های بسزایی هستند که می‌توانند کانون تبیین و تبیین‌گری قرار گیرند. #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. میدان‌داری زنان ✍سعیده رحیمی، عضو تحریریه مجتهده امین میدان‌داری زنان در سوگواری عاشورایی، امری است برآمده از فطرت زنانه. فرقی نمی‌کند در کجای مجلس باشند، در حاشیه، در متن، حتی اگر اصلا بطور فیزیکی در لحظه‌ی روضه‌خوانی حضور نداشته باشند. باز هم اوج حزن را دریافت می‌کنند. مثل مادر حاج محمود کریمی که اصلاً او را بیرون از مجلس یا از فاصله‌ای دور در این حالت دیده و دلش نه تنها به حزن پسر گره خورده است، بلکه سوز و گداز او را نیز به راحتی به اوج استیصال اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در روز عاشورا گره می‌زند. مادر حاج محمود دریافت می‌کند؛ از همان حاشیه از همان بیرون متن. 🏴 اینکه می‌گوییم زنان عاملیت تام در صحنه‌ی سوگ عاشورایی دارند، یعنی از ظرفیتی سخن می‌گوییم که می‌تواند دل را بلرزاند نه تنها دل‌های عاشق و عاشورایی مردان مومن را ، بلکه دل‌های سنگ و سیمانی جبهه‌ی کفر را. اشک‌های کثیف معاویه را هم زنی سرازیر کرد به محبت علی (علیه آلاف التحیة و الثناء). 🏴 اصلا در خود روز واقعه ی محرم ۶۱ هجری، زنان کجا بودند؟ در متن یا در حاشیه؟بله در میانه‌ی میدان، حسین( علیه‌السلام) و اصحابش جنگیدند و زنان در حرم و خیام مانده بودند. اما چه کسی می تواند بگوید که زینب (سلام الله علیها) در این صحنه عاملیت تام نداشت؟ زنان عاشورا در تمام روضه‌های ما، نقشی را خلق می‌کنند و حرکتی میدان دارانه در نوع خود دارند، نه در مقایسه با مردان. معمولاً شمشیر بدست نمی‌گیرند، اما تصویر بدیع خلق می‌کنند؛ از همسر زهیر که او را به صحنه فرستاد تا مادر وهب تا بانو سکینه و رباب و ....و زینب (سلام الله علیها). 🏴می‌خواهم بگویم عاملیت زنان در صحنه‌ی سوگ و رهبری عواطف انسانی لا مکان است و شاید لا زمان. حتی در حاشیه مجالس روضه بودنشان خللی به اصل این "بنیان‌مرصوص" نمی‌زند، چون از طبیعت و فطرت رحامتی وجود زن برخاسته است. به همین دلیل در طول تاریخ سوگواری عاشورایی، هدایت و انتقال این حزن مقدس و عشق اولا کار زن‌ها بوده است و همه غم و مهر حسین را از مادر گرفتیم. پس میان‌داری پنهان او همیشه بوده است. هرچند توجه بیشتر به این ظرفیت الهی و تاثیر آن در ساختمان جامعه‌ی دینی، می تواند به حرکت جامعه در "سفینه‌النجاة‌حسینی" تسریع بخشد. 🏴اما توجه کنیم در این جا از نقش اجتماعی در مفهوم جامعه شناسی مدرن سخن نمی‌گوییم که افراد تنها در مناسبات اجتماعی تعریف می‌شوند و ایفای نقش می‌کنند. بلکه از یک ظهور انفسی حرف می‌زنیم و سرشت این کوتاه سخن معرفت شناسانه است. هرچند با این بینش معرفتی می‌توان به طرحی بدیع در عاملیت زنان اشاره کرد که گاه روایت‌ها و نگاه‌ها آن‌را ندیده‌اند و گاه کوچک انگاشته شده است. #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. دختر خورشید ✍️نجمه صالحی نور چشم آشناترین آشنا بود، همو که همچو معنی لقبش موجب حفظ و نگه‌داری می‌شود*، حفظ خوبی‌ها، نگهداری رابطه‌ها، او "رقیه" است و واسطه‌ی اجابت دعا! هنوز طنین صدای دعوت پدر، در کوچه پس کوچه‌های تاریک تاریخ بشری به گوش می‌رسد. هنوز داستان مظلومیت پدر، صفحات تاریخ را سرخ‌ نگاه داشته و داستان رشادت‌های عاشورا و عاشوراییان، حماسی‌ترین شاهنامه جهان را سروده است. هنوز دستان کوچک رقیه بوی نوازش‌های پدر را می‌دهد. هنوز چشمان معصوم و نگاه خسته‌ی رقیه، نور امید را به قلب عمه می‌تاباند و از دیدار روی او، دل عمه آرام می‌گیرد. هنوز دل همراهان کاروان، به وجود رقیه گرم‌ است و همه، چشم امید به بازگشت وطن دارند اما نه بی رقیه! چه زود پر کشیدن را آموخت! چه زود رخت سفر پوشید! چه زود از قفس دنیا رها شد! چه زود داغدار پدر شد! چه زود از جهانِ جان جدا شد! چه زود در آغوش پدر آرمید! چه زود...! ♡اَلسَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهَا الزَّکِیَّةُ الْفاضِلَةُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ الْبَهِیَّةُ♡ *رقیه: آنچه برای حصول امری یا به جهت حفظ و نگه‌داری خود به کار می‌برند از قبیل افسون، دعا، تعویذ، و مانند آن/فرهنگ عمید #محرم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #صلی_الله_علیک_یا_مولاتی_رقیه #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. جویندگان حقیقت ✍نجمه صالحی همیشه یافتن چهره‌ی حق آن‌گونه که وجود دارد، آرزوی انسان‌ها بوده و هست. در جستجوی حقیقت بودن یعنی شهامت مواجهه با نور حقیقت را داشتن حتی اگر گاهی از لحاظ مادی به ضرر شخص باشد؛ دست از تلاش برنمی‌دارد. افراد حقیقت‌طلب دو دسته هستند. یک نوع آن بیمارگونه است و شخص دنبال کار زود بازده و سریع است و پتانسیل و نیروی لازم برای حرکت و پرسش مستمر را ندارد و دیگری حقیقت طلب صبور و متواضع و سخت‌کوش است. به پدیده پیش رو صفر و یکی نگاه نمی‌کند. دائما در حال پرسش و پویش است و هیچگاه خود را مطلق و بی‌خطا نمی‌بیند و در صدد رفع کاستی‌هاست و همیشه حالت مراقبه دارد. یافتن حقیقت مانند عمل جراحی است همراه با درد و سختی است، زحمت دارد. مهم‌ترین شاخصه اصحاب سیدالشهدا علیه‌السلام در رویداد عاشورا حقیقت‌طلبی آن‌ها بود. 🥀اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ‏ يا اَوْلِيآءَ اللَّهِ وَاَحِبَّائَهُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَصْفِيآءَ اللَّهِ وَاَوِدَّآئَهُ،اَلسَّلامُ‏ عَلَيْكُمْ يا اَنْصارَ دينِ اللَّهِ ... اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَنْصارَ اَبى‏ عَبْدِاللَّهِ، بِاَبى‏ اَنْتُمْ وَاُمّى‏ طِبْتُمْ، وَطابَتِ الْأَرْضُ‏[ اَنْتُم‏] الَّتى‏ فيها دُفِنْتُمْ، وَفُزْتُمْ‏ فَوْزاً عَظيماً،فَيا لَيْتَنى‏ كُنْتُ مَعَكُمْ، فَاَفُوزَ مَعَكُمْ.🥀 #محرم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. اقتدا به امام در آخرین نماز ✍نجمه صالحی در روز عاشورا، هنگامی‌که ابوثمامه صائدی به امام حسین علیه السلام عرض نمود که آرزو دارد نماز را به ایشان اقتدا کند، او گفت: "یا ابا عبدالله، جانم به فدای شما، می‌بینم که این‌ها به شما نزدیک شده‌اند، [اما] به خدا قسم تا زمانی‌که من کشته نشوم شما کشته نخواهید شد! اما اکنون آرزو دارم در حالی با خدا ملاقات کنم که این نمازی را که هم اکنون زمان آن رسیده است، به شما اقتدا کرده باشم."* یکی از اشتباهات رایج در مورد جناب ابوثمامة الصائدی و نماز ظهر روز عاشورا، نقل نادرست جمله ابوثمامه به سید الشهدا علیه السلام است. بسیاری را گمان بر این است که ابوثمامه فرا رسیدن نماز را به امام حسین علیه السلام یادآوری کرده است، در این نقل چنین تصویر می‌شود که گویی ایشان متوجه فرا رسیدن زمان نماز نبوده‌اند و شخص دیگری این امر را به ایشان گوشزد کرده است. این سخن و این نقل، نهایت بی‌توجهی و بی‌معرفتی نسبت به اصحاب سیدالشهدا علیه السلام است. اصحاب امام حسین علیه السلام در بالاترین درجه از معرفت و ادب نسبت به مقام امامت و شخص امام حسین علیه السلام بوده‌اند. آن بزرگواران در سخن گفتن با امام حسین علیه السلام بیشترین میزان ادب و احترام را نسبت به ایشان رعایت می‌کردند و مانند برخی نویسندگان امروزین نبودند که اهل‌بیت علیهم السلام را با نام کوچک خطاب کنند؛ آنها معمولا در سخنان خود، امام حسین علیه السلام را با کلماتی مانند «ابن رسول الله»، «اباعبدالله» و امثال آن مخاطب قرار می‌داند. دقت در عبارت ابوثمامه نشان می‌دهد که او هرگز فرارسیدن نماز را به سید الشهدا علیه السلام یادآور نشده است. او در سخن خود می‌گوید که آرزو دارد این نماز را که آخرین نماز عمر او است، به امام حسین علیه السلام اقتدا کند. در واقع آنچه که برای ابوثمامه اهمیت دارد، اقتدای آخرین نماز عمر، به امام زمان خویش است، نه صرف نماز خواندن. *تاریخ طبری، ج۵،ص۴۳۹، خوارزمی، مقتل الحسین، ج۲،ص۱۶_۱۷. #محرم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. بر مدار حق‌طلبی ✍نجمه صالحی علی بود، شبیه‌ترین خلق به نبی، در مدار حق و حقيقت و حق‌طلبی و یاور امام. محدث بود و در کربلا یار پدر! در عاشورا و در آوردگاه مرگ و زندگی، گوهر وجودش درخشید و شجاعت و معرفتش نمایان شد. 🥀 آه از لحظه‌ای که در میدان، نظم تنش به هم ریخت! فَـقَـطَّـعوهُ بِـالسُّیـوف اِربـاً اِربـاً🥀 پ.ن: نگاره فوق، نگاره‌ی نبرد حضرت علی اکبر (علیه‌السلام) در کربلا از روضه الشهدا (کتابت قرن ۱۰ق)نسخه مذکور در کتابخانه دولتی برلین نگهداری می‌شود. #محرم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. غریبانه‌ترین وداع ✍نجمه صالحی او را در آغوش گرفت. تن او بوی رمضان بیست سال پیش را می‌داد؛ شبی که پدر دستان برادر نوجوان را در دست او گذارده بود. هنوز طنین صدای پدر در خاطرش زنده بود:«ای عباس! در کنار برادرت حسين بمان که مظلوم‌تر از مظلومیت او نیست.*» پدر از آن دو خواسته بود مثل همیشه در کنار هم باشند و چه خوب همراهی کرد. اگر او نبود چگونه دریای طوفانی غم فراق برادرش حسن علیه السلام به آرامش می‌رسید؟! جان و دلش به غیرت و شجاعت او گرم‌تر می‌شد. نخستین آرایه‌های شجاعت، در زندگی پسر ارشد علی و ام‌البنین علیهماالسلام لحظه‌ای جان گرفت که پدر او را«عباس»نامید. شیر بیشه‌ای که شیران از او بگریزند، او در خانه‌ای پرورش یافت که از نور ایمان سرشار بود؛ در کنار پدری رشد نمود که در کرانه‌های تاریخ و در مقابل سیلاب‌های زمانه، محکم ایستاده بود. آشکار است که عباس، خلق و خوی حیدری خواهد گرفت. از زمان پرکشیدن پدر، بیست سال می‌گذشت. دستان عباس قوی‌تر و شجاعتش بیشتر شده بود. بازوانش را محکم گرفت. باچشمانش با او حرف زد، باید حرکت می‌کردند؛ روی به شریعهٔ فرات نهادند. شیران حیدر، چشم از عالم پوشیده و لشگر گرگ‌های درنده را می‌شکافتند و متفرق می‌کردند. بین دو برادر فاصله افتاد، صاحب لوا و فحل‌الفحول حیدر، به شریعه نزدیک‌تر شد. سیل تیر و سنگ از هر طرف به سویش روان بود، شبل مرتضی، دشمنان آل الله علیهم السلام را همچون ملخانی به این سو و آن سو پراکنده و رجز خوانی می‌کرد: 《وَاللّه ِ إن قَطَعتُمُ يَميني إنّي اُحامي أبَداً عَن ديني*》 چشم و سر و دستش فدایی برادر شد، بر زمین افتاد، باچشم خون‌بار نظر به برادر انداخت، حسین علیه السلام به سختی خود را به او رسانده بود. زانوانش سست شد‌. کمرش خم شد‌. بر زمین نشست. بانگ ای برادر، ای نوردیده برداشت و چه لحظه دردناکی وداع دو برادر... «وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ»آیه 227 /سوره شعراء *پيشگویی‌های اميرالمومنين(ع): سيد محمد نجفی يزدی *المناقب لابن شهرآشوب: ج ٤ ص ١٠٨، بحار الأنوار: ج ٤٥ ص ٤٠. #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. روز نهم محرم‌الحرام سال 61 هجرى قمرى ▪︎ شمر بن ذی الجوشن، با چهار هزار نفر، همراه با نامه‌ای از ابن زياد به عمر بن سعد مبنی بر جنگيدن با امام حسين علیه‌السلام و قتل ايشان، برای دومين بار وارد كربلا شد. ▪️عصر همان روز، ابن سعد با دستوری كه از ابن زياد دريافت كرده بود، آماده جنگ با امام حسين علیه‌السلام شد و لشكر خويش را بانگ زد كه:ای لشكرهای خدا سوار شويد و شما بهشت بشارت باد. پس جنود او سوار گشته و رو به اصحاب حضرت رو آوردند. اما امام علیه‌السلام تا روز دهم فرصت گرفت... ▪︎امام صادق علیه السلام فرمودند : تاسوعا روزی بود که حسین علیه السلام و اصحابش را در کربلا محاصره کردند و سپاه شام بر قتل آن حضرت اجتماع نمودند، و پسر مرجانه و عُمَر سعد به خاطر کثرت سپاه و لشکری که برای آنها جمع شده بود خوشحال شدند، و آن حضرت و اصحابش را ضعیف شمردند و یقین کردند که یاوری از برای او نخواهد آمد و اهل عراق حضرتش را مدد نخواهند نمود. کافی، ج 4، ص 174. #محرم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. و اما زینب... ✍نجمه صالحی مصائب زینب سلام الله علیها از امروز شروع خواهد شد! از این لحظه پیام عاشورا و فرهنگ سبز حسینی در دستان زینب و زینب‌های زمانه قرار می‌گیرد تا تمام هویت زن در اسلام به تصویر کشیده شود! امان از لحظهٔ بی‌قراری زینب سلام الله علیها! زینب کبری بودن دل می‌خواهد، کسی جز او نمی‌تواند در هجوم طوفان غم بایستد و بگوید:«مارایت الا جمیلا» کسی جز او نمی‌تواند در سخت‌ترین رویداد، همچون حیدر، اسدالله الغالب علیه السلام محکم بایستد و با دشمنان این چنین با صلابت سخن بگوید! زینب کبری سلام الله علیها بود که کوه صبر در برابرش زانو زد. او بود که استوار ایستاد تا اسوهٔ زن تراز اسلامی شود. زن تراز اسلامی است که در مسیر تسلیم و رضای الهی گام برمی‌دارد و در سخت‌ترین مصیبت‌ها جز زیبایی نمی‌بیند. در مدرسهٔ زینبی، کسانی که معنای صبر و مقاومت را می‌فهمند، خدا را به آسانی و درستی می‌شناسند. «وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ»۲۲۷/شعرا #محرم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. #اندکی_تأمل ✍️نجمه صالحی حضرت عباس علیه السلام یار با وفای امام زمانش بود و به مقام امامت و حق امام زمان خویش بصیرت داشت و بصیرت یعنی انتخاب درست در بزنگاه‌های سخت زندگی! امام‌صادق علیه السلام درباره ایشان فرمود:*《عمويمان #عبّاس بن على(ع)، بینشی ژرف و ايمانى استوار داشت. همراه ابا عبدالله(ع) جهاد کرد و آزمونى نيكو داد و به شهادت رسيد.》 شیخ صدوق در کتاب‌های "الأمالي" و "خصال" از امام سجاد علیه السلام روایت می‌کند که ایشان می‌فرمایند:《خدا حضرت عباس(ع) را رحمت كند! حقا كه امام حسين(ع) را بر خويشتن مقدم داشت و جان خود را فداى آن حضرت نمود تا اينكه دست‌هاى مباركش قطع شد. خداى مهربان در عوض دست‌هاى عباس‏(ع)دو بال‏ به وى عطا كرد تا به‌وسيله آن‌ها در بهشت با ملائكه پرواز نمايد. كما اينكه اين نعمت را نيز به جعفر بن ابى طالب(ع) عطا نمود.》 در بخشی از زیارتنامه قمر منیر بنی‌هاشم می‌خوانیم:《 وَلَعَنَ اللّٰهُ مَنْ جَهِلَ حَقَّكَ... لعنت خدا بر کسی که برحق تو جاهل است》 این فراز نشان می‌دهد که حضرت عباس بن علی بن ابیطالب (علیهماالسلام)، دارای مقام عظیمی بوده‌اند که هر کس به این مقام اذعان نداشته باشد و یا جاهل باشد، شایسته لعن است! حال، ادا کردن حق این بزرگوار، چگونه باشد نمی‌دانم ولی این نکته، جای تأمل دارد! پ.ن: تابلو " معرکه آب "، اثر حسن روح الامین، معاصر *عمده‌المطالب،ص۳۵۶ #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. #اندکی_تأمل ✍نجمه صالحی درطول تاریخ کتاب‌های زیادی با عنوان مقتل الحسین علیه‌السلام به نگارش در آمده است. اما نکته مهم در این زمینه، شیوۀ گزارش‌گری مورخان از این واقعه است. بر اساس مباحثی که در فلسفۀ تاریخ مطرح می‌شود، تاریخ‌نگاری امری خود خواسته از طرف مورخ است. مورخان از میان گزارش‌های مختلف، به سلیقۀ خود از منابع مختلف مواردی را انتخاب نموده و در نوشته‌های خود نقل می‌کنند. به عبارت دیگر، مورخان آنچه را که خود صلاح می‌دانستند، در کتب تاریخی می‌نوشتند. معیار این صلاحیت تحت تأثیر عقاید مورخ، علایق شخصی، خواسته‌های وی، فضای سیاسی و اجتماعی دوران، ارزش‌های حاکم بر جامعه و نظایر آن بوده است. در تاریخ‌نگاری مسلمانان، نمونه‌های فراوانی را در منابع تاریخی می‌توان یافت که مورخان، حوادث را نقل نکرده و خود نیز به این عدم نقل حادثه، تصریح کرده‌اند. نمونۀ مشهور در این زمینه، محمد بن جریر طبری، مورخ معروف، است. وی بارها در کتاب خود می‌نویسد که از ذکر برخی از حوادث خودداری ورزیده و یا نقل آن را خوش نداشته است. به‌عنوان نمونه، در حوادث مربوط به اختلاف میان جناب ابوذر با عثمان، وی می‌نویسد که از ذکر آنها کراهت دارد. وی در جای دیگری از کتاب خود، گزارش نامه‌نگاری‌های میان محمد بن ابی‌بکر و معاویه را خوش نداشته است. وی در چندین جای دیگر کتاب خود نیز به حذف و عدم ذکر وقایع اشاره کرده است. به نظر می‌رسد، طبری به دلیل اینکه این دو حادثه با اعتقاد وی به عدالت صحابه منافات داشته، آن‌ها را در کتاب خویش نقل نکرده است. این عدم ذکر برخی رویدادها، نوعی محافظه‌کاری مورخانه است. البته این سخن به این معنا نیست که به گزارش‌های تاریخی، نمی‌توان اعتماد کرد، بلکه به این معنا است که در بررسی رویدادهای تاریخی باید به تأثیر دیدگاه‌های مورخان در گزارش آن، توجه داشت؛ به ویژه در حوادثی که بحث با مسائل اعتقادی ارتباطی تنگاتنگ دارد، باید توجه داشت که مورخان چگونه به گزارشگری رخدادهای تاریخی پرداخته‌اند؛ به ویژه در موضوعات مرتبط با شهادت امام حسین علیه‌السلام، که یکی از مهم‌ترین حوادث در مرزبندی اعتقادی جامعۀ اسلامی بود! . انتشار کامل یادداشت در روزنامه سراج https://serajonline.com/News/OnlineNewsItem/18490 #محرم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله  #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI