#مطلب تفحص گنج🌹 🌘اوایل سال ۷۲ بود. در گرمای فکه در گروه تفحص هرچه می گشتیم شهیدی پیدا نمیکردیم. 🌘تا اینکه‌ آنروزصبح، کسى که زیارت عاشورا میخواند، توسلى پیدا کرد به امام رضا(ع). 🌘شروع کرد به ذکر مصائب امام هشتم وکرامات او. 🌘میخواند و همه زار زار گریه مى کردیم. 🌘درمیان مداحى، ازامام رضا طلب کردکه ما را دست خالى برنگرداند.. 🌘هنگام غروب بود و تعطیل کردن کار و برگشتن به مقر. دیگر داشتیم ناامید می شدیم که با آخرین بیل ها که درزمین فرو رفت، تکه لباسی توجه ما راجلب کرد. 🌘شهید بود. گنجی که دنبالش بودیم. بااحترام شهید را ازخاک درآوردیم. شهیدى آرام خفته بخاک. 🌘یکى از جیبهای پیراهن نظامى اش راکه بازکردیم تامدارک شناسایى اش را خارج کنیم، در کمال ناباورى، یک آینه ی کوچک، که پشت آن تمثال امام رضا نقش بسته بود را دیدیم. 🌘گریه مان درآمد. همه اشک مى ریختند. جالب تر و سوزناک تر ازهمه زمانی بود که از روى کارت شناسایى او فهمیدیم سید رضا نام او است.. 🌘شور و حال عجیبى بر بچه ها حکم فرما شد. ذکر صلوات اشک و... 🌘شهید را که به شهرستان ورامین بردند، بچه هارفتند نزدمادرش تا سرّ این مسئله را دریابند. 🌘مادر بدون این که اطلاعى از این امرداشته باشد، گفت: «پسر من به امام رضا (ع) علاقه و ارادت خاصى داشت».