‍ تحلیل جناب #ملاصدرا درباره وقایعی که بر اهلبیت گذشت 🟤پس زنهار که به علمِ ظاهر و صلاحِ بی بصیرت مفتون و مغرور نگردی که هر شقاوتی که به مردودان راه یافت از غرورِ علم ظاهر و عمل بی اصل راه یافت، 🟤آنچه در قصص الانبياء خوانده‏ اى يا از احوال شهداء و اولياء شنيده‏ اى، از مصيبتها و محنت ها كه به خاندان نبوت و ولايت و اهل بيت عصمت و طهارت راه يافته، اگر نيك دريابى آنها همه از نفاق و كيد اهل شيد و ريا و غدر و حيله متشبهان به اهل علم و تقوى برخواسته. 🟤على مرتضى(عليه السلام)نه به ضرب ابن ملجم بر زمين افتاد، بلكه به سكنجبين‏ شهد صلاح ابوموسى اشعرى و سركه نفاق عمرو بن عاص شربت شهادت نوشيد، 🟤و امام حسين(عليه السلام)نه به خنجر بيداد شمر ذى الجوشن خوابيد بلكه به معجون افيون پُر سَمِّ مكر و افسون و ترياق پر زهر اتفاق اهل نفاق خونش با خاك كربلا آميخته شد، كه قُتِلَ الحسين يوم السقيفة. 🟤و همچنين پاره هاى جگر حسن مجتبى(عليه السلام)از كيد و غَدَر نهانى معاويه به خاك محنت ريخت، و بر اين قياس هر چه به سائر ائمه عليهم السلام واقع شده همه به زور شيد اعدا و مكر و تلبيس ارباب رزق و ريا بوده، 🟤و با اين همه ظلم، بيداد، فتنه و فساد كه از ايشان سر زد، ذره‏ اى از جاه و قدر و منزلت اهل ولايت و حقيقت كم نگشت، و در دنيا و آخرت معزز و مكرم بودند و خواهند بود، 🟤بلكه اين طايفه اعداء خود را در دين و دنيا رسوا كردند و به عذاب سرمد و سخط الهى تا ابد خويشتن را مبتلى ساختند. آنانکه ره دوست گزیدند همه در کوی شهادت آرمیدند همه در معرکه دو کون فتح از عشق است با آنکه سپاه او شهیدند همه رساله سه اصل،ص121و122