یکی از بخش های مکمل برای مجموعه کتاب #سرگذشت_استعمار پادکستش خیلی خوب بود. اینم بازی دلیران که دقیقا معلومه شبیه کتاب سرگذشت استعمار یک سیر دقیق داره....حتی از بوعرهای هلندی هم توی این بازی هست... برنامه تلویزیونی #هیس_هیچی_نیست که از شبکه امید پخش می‌شه هم دقیقا از سیر این کتاب استفاده کرده. #معرفی_کتاب #سرگذشت_استعمار

🎞 نخستین اثر مرکز تولیدات نوجوان سوره؛ سریال فانتزی #هیس_هیچی_نیس! از اول اردیبهشت روی آنتن می‌رود 🔻سریال نمایشی «هیس، هیچی نیس!» به تهیه‌کنندگی حمیدرضا عطارد و کارگردانی حسین حقانی با نگاهی طنز به رویدادهای تاریخی جهان ساخته شده است و اثری اقتباسی است که از  هفته آینده و ابتدای اردیبهشت ماه از شبکه دو و امید پخش می شود. 🔹این مجموعه نخستین محصول #مرکز_تولیدات_نوجوان_سوره است که برای مخاطب نوجوان تولید شده است. 📺پخش از شبکه دو : شنبه، یکشنبه و دوشنبه حوالی ساعت ۱۸ 📺شبکه امید : چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه ساعت ۲۱ بازپخش روز بعد ساعت ۹ و ۱۴:۳۰ 🎞 #سازمان_سینمایی_سوره @soureh_cinema

اینم هیس هیچی نیست برگرفته از سرگذشت استعمار

با اینکه بازی ساده ایه ولی گرافیک گوگولی داره.😁

با شجاعت وارد میدان کار شوید وقتی با چنین وضعیّتی روبه‌رو هستیم، چه راه‌هایی پیش پای ما هست و چه باید کرد؟ باید مرعوب شد؟ پاسخ این سؤال مهم را، چند سال پیش، رهبر انقلاب داده‌اند: «یک دوگانه‌ی دیگر [در مواجهه با حوادث]، دوگانه‌ی ترس و دلیری است. یک وقت انسان وارد میدان میشود امّا میترسد؛ از دشمن، از حادثه، از ورود در غمرات میترسد، با ترس وارد میشود؛ این یک جور عکس‌العمل و واکنش و حضور در مقابل دشمن است، یک وقت با دلیری وارد میشود. در روایات دارد «خُضِ الغَمَراتِ لِلحَق»؛ وارد میدان میشود با دلیری، با شجاعت؛ این هم یک جور دیگر برخورد. ببینید، ما نگاه کنیم به وضع کشورهای دنیا؛ کشورهایی که ما با آنها آشنا هستیم، مسائلشان را میدانیم؛ هر دو جور حرکتها را ما در کارهای اینها می‌بینیم. فرض بفرمایید مثلاً یک جاهایی وارد میشوند [در مقابل] فشار آمریکا روی بعضی از کشورها؛ یک جا با شجاعت وارد میشوند، با دلیری وارد میشوند، یک جا با ترس وارد میشوند؛ هر کدام یک جور است؛ آن کسی هم که با ترس وارد میشود، ممکن است یک حرکتی بکند امّا نوع آن حرکت با نوع حرکت آن کسی که امیدوارانه، با شجاعت وارد میشود تفاوت دارد.» ۱۳۹۷/۱۲/۲۳ بدیهی است که ورود دلیرانه و شجاعانه به موضوعات، منافاتی با عقل و تدبیر و محاسبه ندارد. البتّه این نکته نیز گفتنی و قابل توجّه است که همیشه عدّه‌ای هستند که سعی دارند ترس‌های خود را در لفافه‌ای از عقلانیّت و تدبیر بپیچند و عرضه کنند.تجربه و تعقّل نشان می‌دهد که دشمن، به دلایل مختلف، دست از سیاست اجبار و تهدید نخواهد کشید، چرا که اوّلاً جایگزین چندانی برای آن ندارد و ثانیاً به این سیاست معتاد شده است. هفته‌نامه‌ی نیوزویک در یکی از مقالات خود نوشته بود: «واشنگتن به تحریم‌ها معتاد شده است، مانند یک کودک پنج‌ساله که به آب‌نبات معتاد است.» البتّه اعتیاد آمریکا فقط به تحریم نیست، بلکه این کشور به ارعاب و جنگ روانی در سایر عرصه‌ها نیز معتاد است.همان‌طور که رهبر معظّم انقلاب اسلامی در دیدار هفته‌ی گذشته تأکید کردند، راه مقابله با این جنگ روانی مشخّص است؛ از جمله اینکه «باید از جوانانی که بدون احساس ترس و تأثیرپذیری از سخنان دیگران در مقابل جنگ روانی دشمن ایستادند، قدردانی کرد و این حقیقت را باید در آثار و تولیدات هنری و بزرگداشتها مجسّم کرد و زنده نگاه داشت.»