I start to imagine a world where we don’t collide
من شروع کردم ب تصور دنیایی ک ما هیچوقت سر راه هم قرار نمیگرفتیم ؛It’s making me sick, but we’ll heal and the sun will rise
این تصویر سازی منو مریض میکنه، اما بلاخره ما بهبود پیدا میکنیم و آفتاب دورباره طلوع میکنه..!
از دور ویولن ها نواخته میشدند، او همچنان به دور دست ها خیره شده بود، آفتاب در چشمانش میدرخشید..سکوت، آرامش، طبیعت،موسیقی باد و پرندگان و آبشار ها، همه چیز کامل و بی نقص بود؛ اما فقط جای وجود او خالی بود، درست آنجا، در کنار او، در کنار آرامش و سکوت طبیعت!
افکار و احساساتم بهم ریخته بود و سرتاپای وجودم رو خشم احمقانه ای گرفته بود، نمی تونستم از آدمایی که دوستشون داشتم محفاظت کنم؛ التماسشون کردم که باهام بیان، ولی قبول نکردن. پس وقتی چیزایی رو که ازشون نفرت داشتم ترک کردم، همه ی چیز هایی رو که دوستشون داشتم هم پشت سرم جا گذاشتم..
همین موضوع منو خرد کرد، مثل هیزم واسه آتیش؛ و یه مدتی هم رفتم تو دل آتیش..!
-آن سوی آبی بی کران-
دعوای میان قلب و مغز و افکار دیوانه کننده اش، همانند رعد و برق های وحشتناک درونش را بهم ریخته بود و چشمانش، طوفانی که گویا سیلی عظیم در پیش خواهد داشت..!
