#مســـیر_عشـــق_8❤️ بہ قلـم : ریـحــانـہ_قــــاف📝 از زبان محمد : صدای مهیب و وحشتناکی پیچید که رعشه گرفتم ؛ دست و پام با قل و زنجیر داغ بسته شده بود و کشیده میشدم😰 سراسر سیاهی مطلق بود و هرچی داد میزدم کسی نبود تا نجاتم بده . لحظه به لحظه حرارت بیشتر میشد و فشار زنجیر ها هم بیشتر🤯 بی اختیار فریادی کشیدم و از خدا کمک خواستم ؛ در عرض چشم بهم هم زدن حاله های دودی سیاه از بین رفت و میزی جلو روم ظاهر شد که همه جاش رو پرچم ایران پوشونده بود . سردرگم بودم و همه چیز برام مبهم بود " به سمت کتابچه قدیمی کوچیکی که رو میز بود رفتم و بازش کردم ، صفحه اولش یه بیت شعر دیده میشد اما.... یعنی چی این حرفا؟! چه خبره اینجا😟 با حس کردن سایه ای هرلحظه بهم نزدیک تر میشد ، سرمو بالا آوردم.. مردی با قامتی بلند و چهره‌ای که غرق در نور بود...چهره‌ای که بی اختیار جدبش شده بودم اما هرچی که به سمتش میرفتم دورتر میشد و دود سیاهی بینمون فاصله می انداخت.. تا جایی پیش رفتم که دوباره فضای قبل تداعی شد و و هیچ اثری از اون شخص زیبا رو نبود.. با حسرتی که مدام به دلم چنگ می انداخت گریه میکردم و فریاد میکشیدم بلکه کسی نجاتم بده تا اینکه.... صدایی تو فضا طنین انداز شد.. " خودت انتخاب میکنی منو ببینی یا نبینی!! " با فریاد از خواب پریدم و نشستم رو تخت، قلبم محکم می‌کوبید و تنم عرق کرده بود . یکدفعه در اتاق باز شد و مامان و بابا سراسیمه وارد اتاق شدن ؛ دلم میخواست بپرم بغل مامان و گریه کنم اما این غرور لعنتی اجازه نمیداد... + محمد؟؟ چیشده مامان خوبی؟؟؟😥 فقط یه جوری مامان و متوجه کردم که خواب بد دیدم و چیزی نیست فشارم افتاده بود و حتی توان حرف زدنم نداشتم . بابا نشست کنارم و مامان سریع برام آب قند آورد . خوابم میومد اما از ترس نمیتونستم بخوابم... یاد بیت شعری که تو اون کتابچه بود افتادم و با خودم مرورش کردم.. " چشم دل باز کن که جان بینی ؛ آنچه نا‌دیدنی ست آن بینی " ادامــہ دارد...🕊 #ڪپۍ‌ممـنوع❌ @istafan🎬