✳️بازخوانی ریشه‌های تاریخی «پالایش حوزوی» در عصر معصومین علیهم‌السلام [صفحه۱از۲] 🔻به مناسبت سخنان عجیب #شیوخ_اعتدال؛ در حمایت از جناب علوی بروجردی🔻 درگیری‌ها میان برخی #شاگردهای_مراجع که جدیدا خود مدعی مرجعیت شده‌اند؛ با جریان انقلابی بالا گرفته است. در این میان #مدعیان_مرجعیت و دستگاه عریض و طویل رسانه‌ای آن‌ها دست به استدلالی عجیب زده‌اند و به جای آن‌که مسیر طبیعی مرجعیت را طی کنند؛ تلاش می‌کنند دستگاه پالایشی درون حوزوی را تخریب کنند و به منصب مورد علاقه‌شان دست پیدا کنند. ❇️برخی از آن‌ها در ادعای خود این مطلب را مطرح می‌کنند که #مرجعیت_شیعه در طول تاریخ پالایش‌پذیر نبوده و تنها مردم بوده‌اند که مراجع را انتخاب می‌نمودند و مانع دیگری هم وجود نداشته است. در کنار آن آقای #سعید_جوادی_آملی در واکنش به سخنان انتقادآمیز آیت‌الله یزدی حفظه‌الله نسبت به مرجعیت‌طلبی آقای #علوی_بروجردی گفته است: «چنین لحن و ادبیاتی هیچ وقت در حوزه های علمیه نبوده است.» ◀️البته شیوخ متمایل به خرده‌جریان اعتدال هیچ‌گاه در جایگاهی نیستند که در خصوص #ادب_سخن دیگران نظری بدهند چراکه #بددهنی و #برچسب‌پراکنی یکی از ویژگی‌های اعتدالیون است و #ریش‌تراش‌های_ژورنالیست اعتدالی و اتباع رسانه‌ای آن‌ها حتی احترام شیخوخیت #آیت‌الله_یزدی را هم نگه نداشتند و از هیچ تهمت و افترایی علیه ایشان دریغ نکردند. ⁉️اما در هر صورت باید به این مسئله پاسخ علمی داد که آیا #پالایش_حوزوی و روشنگری نسبت به افراد ناصالحی که خود را به دستگاه زعامت دین و مذهب منتسب می‌کنند امری نوظهور است؟ آیا شدت برخورد با مدعیان مناصب دینی امری جدید است و افراط به حساب می‌آید؟ ✳️پاسخ در یک کلمه منفی است چراکه اولا پالایش دستگاه دینی و مذهبی توسط نخبگان و حفظ پاکی دستگاه زعامت توسط خبرگان امری عقلایی است و ثانیا با مطالعه روایات به این نتیجه می‌رسیم که ائمه معصومین علیهم‌السلام اجمعین که در صدد تعلیم شیعه برای تجربه #دوران_غیبت بودند؛ خود شدیدترین برخوردها را با منسوبین ناصالح دستگاه زعامت تشیع داشته‌اند. 🔹🔸نمونه؛ برخورد شدید معصومین علیه‌السلام با #فارس_بن_حاتم قزوینی که شیخ طوسی در الغیبة او را تحت عنوان سفرا و وکلای مذموم می‌آورد و برداشت از نقل‌های کشی در خصوص او این است که وی از زعمای دینی عصر خود بوده است. ◀️کشی در این زمینه از موسی بن جعفر بن ابراهیم نقل می‌کند که از حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام پرسید: بین فارس و علی بن جعفر اختلافاتی وجود دارد. من کدام یک را به عنوان متولی حوائجم قرار دهم؟ (تعبیر روایت: أيهما يتولى حوائجي قِبَلَك‏) ایشان در پاسخ نمی‌فرمایند که تولی امور در تشیع امری آزاد است و هرکس به هر فردی خواست مراجعه کند بلکه ایشان جایگاه جناب علی ابن جعفر را تثبیت می‌کنند و مردم را از رجوع به فارس منع می‌کنند:« و اجتنبوا فارسا و امتنعوا من إدخاله في شي‏ء من أموركم أو حوائجكم تفعل ذلك أنت و من أطاعك من أهل بلادك فإنه قد بلغني ما تموه به على الناس فلا تلتفتوا إليه إن شاء الله.» (رجال الکشی ص523) البته در این خصوص به صرف توصیه به اجتناب و عدم رجوع به فارس بن حاتم اکتفا نشده بلکه امر به #لعن و معاداة و هتک و قطع شبکه ارتباطی و... نیز می‌کنند.(الغیبة للطوسی ص352) و طبق نقل کشی؛ حضرت امام حسن عسکری دستور قتل او را نیز صادر کردند و برای قاتلش بهشت را ضمانت نمودند.(رجال الکشی ص524) ✍روزنه http://eitaa.com/joinchat/2299330560C727b8a7440