ایتا - اشعار آیینی محمد عابدی #معلولیت_محدودیت

اشعار آیینی محمد عابدی
👌🌷 تقدیم به آنها که مردانه روی پای خود ایستادند و دیوارها را در حسرت کمک به خود گذاشتند

🌺🙏 به مناسبت ۱۲ آذر روز معلولین

ترحم
..................

یک عمر سهمم از نگاه دیگران، تنها ترحم بود
مُردم هزاران بار، دردم حرف مردم بود و مردم بود

هر کس مرا دید از دلش آهی کشید و آسمان را دید
کار من اما بعدِ گریه از درون، تنها تبسم بود

شکر خدا کردند آنها که گذشتند از کنارم سرد
من گرم این بودم ولی... از صبح، این... این بار چندم بود!

آتش زدند اندیشه و آمالِ امثال مرا با حرف
خاکستر از من ساختند اما هنوز انبوهِ هیزم بود

باور نمی کردند این بی دست و پا باور کند خود را
آینده ام روشن تر از این مردمِ غرق توهم بود

گفتند مسئولین: شماها برکت مایید معلولین!
ایمان من در کوچه و پس کوچه ی شهرِ ریا گم بود

من را خیابان ها دقیقا می شناسند از روی چهره
دیوانه ای را که تمام روز با خود در تکلم بود

دیدم کسی را که خودم بود و من او بودم؛ نمی دانم -
او هم شبیه من چنین آشفته حال و در تلاطم بود!؟

بیزارم از این صندلیِ چرخداری که حسادت کرد
دستم به جای دستِ آنکه دوستش دارم به اهرم بود

بعد از همان روزی که خورشیدم نگاهش را گرفت از من 
غم، شب به شب همخواب من شد؛ زندگی سوءتفاهم بود

#محمد_عابدی 
قم المقدسه 

#معلولیت_محدودیت_نیست
540 مشاهده13:28
پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی
