💢مربی‌گری اشودر دین زدایی(2) ☑️اشو معرفت دینی را تنها در «تجربه دین‌داری و احساس تشکر از هستی» منحصر میداند؛ نه دارای کیش و آیین خاص بودن. نتیجه اینکه دین جمعی در آثار اشو به دور ریخته می¬شود و دین کاملاً شخصی و در یک احساس و تجربه درونی خلاصه می¬شود. اشو با برجسته کردن همین احساس درونی میگوید: «تو با دارا بودن این احساس، دین‌دار می شوی؛ نه با مسیحی یا هندو بودن، فقط با قدردان بودن». ✅نکته قابل ذکر در این فراز این است که اگر چه اشو به درستی اشاره می‌کند که مانع سلوک معنوی، نفس و هواهای آن است، ولی بدون فاصله مرتکب یک مغالطه می‌شود و ادعا می‌کند سفرهای زیارتی و اماکن مقدس نمی‌توانند سهمی در سلوک معنوی انسان داشته باشند و هیچ چیزی نمی‌تواند انسان را در این مسیر مدد رساند. باید گفت به همان دلیلی که اشو خود اقدام به تأسیس مرکز مراقبه‌ای در «پونا» (شهری در هند) نمود و به همان علتی که دیگران را به حضور در «اشو پارک» تشویق می‌نمود، مراکز زیارتی نیز می‌توانند دارای آثار روحانی باشند تا انسان در چنین مراکزی بهتر بتواند به تهذیب نفس و پالایش روح بپردازد. 📚منبع: راز بزرگ، اشو ص ۱۳۶؛ مراقبه هنرشور و سرمستی، اشو ص50. #عرفان_نوظهور_اشو_دین #سنت_شکنی_منکر_زیارت عضویت درکانال👇👇👇 🔰http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰