ایمانِ ایمانی یا ایمانِ عقلی ؟ ایمان گرایی، استدلال عقلی در رد عقل باورهای آدمی باید مدلل باشد؛ و گرنه هر خرافه ای نهادینه می شود. متعلق باور، گاه امری دینی و گاه تجربی، تاریخی، روانشناختی و ... است. باورها دینی باید مدلل شوند تا درست و نادرست شان معلوم شود؛ اما خیلی از ایمان داران در ادیان زیر بار این اصل نمی روند. تعقل/منطق و استدلال، در جهان مسیحیت - برای نمونه و در موضوع تثلیث - جای خود را به ایمان می دهد. عالمان مسیحی می گویند باید ایمان آورد! آنان می گویند، مرغ عقل،در سپهر دین، یارای پرواز ندارد. الهیدانان مسیحی می گویندکه تثلیث را نمی توان با عقل فهمید. چالش این ادعا در این است که: اگر ایمان اصل و اساس باور باشد، آرا و اقوال فاسد و مغالطی و باطل دیگران را چگونه طرد و انکار کنیم؟ آیا جز از طریق استدلال و نشان دادن فقدان پایه منطقی برای آن ها؟! اساساً رد کردن عقل/منطق و نشاندن ایمان به جای آن، خود یک استدلال و قیاس منطقی است؛ زیرا ادعای عدم شایستگی و توانایی عقل در درک و دریافت اصول دین و لزوم ایمان آوری برای مستفیض شدن، خود، مبتنی بر منطق است. شکل و مقدمات این ادعا، منطقی است؛ یعنی استدلال منطقی می کنند که نباید استدلال منطقی کرد! --- با بهره بردن از: منزلت عقل در هندسه معرفت دینی جوادی آملی، مرکز نشر اسراء، چاپ سوم زمستان ۱۳۸۷ هجری شمسی، ص ۱۸۸. #تثلیث #عقل_منطق #ایمان لینک عضویت در کانال👇 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e