اگر با عقلم نتوانم دین و مذهبی را بررسی کنم، چرا به آن دین ایمان بیاورم؟ مسیحیت تبشیری/پولسی بر پایه‌ی آموزه‌هایی به کار بشارت و تبلیغ می‌پردازد که به هیچ روی «فهمیدنی» نیست. اعتراف سورن کرکگور به عنوان پدر فیدئیسم (ایمان گرایی) نوین، قابل توجه است: «مسیحیت فهمیدنی نیست». برای نمونه: تجسد خدای بزرگ و نامتناهی در پیکره‌ی عیسیِ انسان محدود، با عقل قابل فهم نیست. این که خدای پدر، خدای پسر و روح القدس سه خدای مجزایِ کاملا خدا و در عین حال همه با هم یک خدا، فهمیدنی نیست. این که آدم و حوا نافرمانی کنند و فرزندانشان و همه ی انسان ها گنهکار شمرده شوند را نمی توان فهمید و در نتیجه نمی توان پذیرفت. در برابر این اشکالات و مانند آن عالمان و مبلغان مسیحی می‌گویند، مسیحیت فهمیدنی نیست، با عقل قابل اثبات نیست؛ باید ایمان بیاوری تا بفهمی! اما سوال این است که انسان به عنوان موجود عاقل و اندیشنده، اگر از عقلش بهره نبرد و با آن تلاش، تحلیل و استدلال نکند، چه تفاوتی با حیوان و نبات و جماد دارد؟ چرا خدا این عقل را به آدمی داد؟ از سویی از چه راه مطمئن دیگری می‌تواند به حقیقت رسید؟ این که گفته شود که فلان آموزه‌ مافوق ادراک است، بدین معنی است که ای انسان نیندیش! چگونه می توان با نیندیشیدن، مسیحیت را پذیرفت؟ اگر عقل برای قضاوت ناتوان است و تنها باید ایمان آورد، چرا به ادیان، مذاهب و مسلک های دیگر ایمان نیاورم؟ #مسیحیت_تبشیری_پولسی #ایمان_گرایی #کییر_کگارد لینک عضویت در کانال👇 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e