چقدر دلم مشهد میخواد چقد دلم رو پله‌های خنک گوشه حرم نشستن و با امام رضا درددل کردن میخواد همش دلم میخواد فکر کنم منو بیشتر دوست داری اینجوری که تا میام تو حرم همین طوری که داری کار بقیه رو راه میندازی یه لحظه سرتو میاری بالا منو نگاه میکنی بعد میگی: به‌به بببن کی اومده، چرا گریه میکنی باباجان بیا بغلم بگو چیشده بعد منو بغل میکنی و فقط فقط به من گوش میدی اخ امام رضا من واقعا هر بار میام حس میکنم بغلم کردی یعنی واقعا بغلم کردیا امام رضا جونم میشه منو بیاری پبش خودت؟؟؟ میخوام تسبیح کربلام رو نشونت بدم میخوام قول کربلا سال بعد رو بگیرم بابا من یک ساله ندیدمت

یادته اون موقعی که رو فرشای حرمت نشسته بودم رو به گنبدت گفتم: «من نرفته دلم تنگه. وقتی برم قراره چی شم؟» الانمو ببین. ببین چی شدم. ببین دوری‌ت چقد منو فرسوده کرده. ببین حرم ندیدن چقد منو بی‌پناه کرده. هنوزم نمی‌خوای بطلبی که بیام؟

چشمم مست تماشای گنبد طلا‌ی حرمته، بو می‌کشم تا ریه‌ام پر شه از عطر نگاهت. حواست به من هست؟ می‌دونی دلمو جا گذاشتم تو حرم و گره‌اش زدم به ضریحت آقای امام رضا؟

اَنیسُ النُفوس یعنی همدم و همنشین جان‌ها ؛ برای توصیف افراد مهربان استفاده می‌شود :)..

واسه ما دلبسته ها، "یابن الشبیب" خودش یه روضه کامله آقای امام رضا.

خوشحالی بهم بده آقای امام رضا. مثل خوشحالی اون لحظه ای که رو شونه های بابام، دستای کوچیکم واسه اولین بار به ضریحت رسیدن:)

مأمن تویی آقای امام رضا.

آقای امام رضا من حتی وقتی کنارتون هستمم دلم براتون تنگ میشه.

آقای امام رضا؛ شکر بعد غممان شما هستی قربونت برم.