چهارشنبه مغرب فقهی ۱۴۰۰/۱۲/۱۸ موضوع: #احکام_غیبت سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم حضرت صادق علیه السلام می فرمایند: اَلغیبةُ حرامٌ علی کُلِّ مسلمٍ وَ إنّها لَتَأکُلُ الحَسَناتِ کَما تأکُلُ النّارُ الحَطَبَ. غیبت کردن بر هر مسلمانی حرام است. غیبت کردن، حسنات ( خوبی ها و نیکی ها ) را از بین می برد همانطور که آتش هیزم را از بین می برد. (کشف الریبه، بعض الاخبار الوارده فی حرمه الغیبه، ص: 9) یکی از گناهان بزرگ، غیبت کردن است. و از آنجایی که در غیبت کردن دو طرف وجود دارد، غیبت کننده و شنونده غیبت؛ لذا دو نکته درباره وظیفه شنونده غیبت بیان می شود: 1. به نظر اکثر مراجع از جمله امام خامنه ای استماع و شنیدن غیبت حرام است. (1) 2. بنابه نظر اکثر مراجع تقلید مکلف اگر غیبتی را بشنود در برابر آن دو وظیفه دارد: اول: اینکه غیبت را رد کند یعنی آن نسبت و عیبی را که غیبت کننده به غیبت شونده می دهد، نفی کند مثلاً وقتی گفته می‌‌شود: "فلانی مال ناحق خورده"، بگوییم: "از کجا معلوم، شاید معامله کرده یا شاید حلال بوده است." اگر هم به ‌‌‌‌گونه‌‌ای است که نمی‌‌شود آن را توجیه کرد، مثلاً بگوید: "بشر جایز الخطاست یا ممکن است تا کنون توبه و استغفار کرده باشد. نکته اساسی این کار در این است که چون زندگی، بر پایه روابط اجتماعی است، بدبینی و بدگمانی‌‌های افراد باعث تیره و تار شدن فضای جامعه می‌‌شود. از این رو باید رد غیبت کرد و اصل را بر صحت عمل افراد گذاشت. دوم: اینکه واجب است از غیبت نهی کند. (2) خداوند متعال ما را از وسوسه های شیطان حفظ بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد. نکات توضیحی و منابع: (1) آیت الله سیستانی: شنیدن غیبت، اشکالی ندارد. و احتیاط مستحب رد غیبت کند. (2) (رساله آموزشی ج2 درس 19 ؛ استفتائات سایت مکارم، غیبت ؛ وحید، تبریزی، منهاج الصالحین، ج1 مساله 29 ؛ بهجت، جامع الاحکام ج2 ص: 470 ؛ تبریزی، استفتائات جدید، سوال1003) @AhkameHarameRazavi