دوشنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۱۰ موضوع: #جوامع_اسلام سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه به یکی اصحابشان می فرمایند: تو را به هفت چیز توصیه می کنم- البته برای ما هم توصیه هست- که اینا جزو جوامع اسلام هستند -یعنی عناوین و سرفصلهایی است که در ضمن آن معارف زیادی را داراست- که در این فرصت به برخی از آنها اشاره می شود: 1.    ان تَخشَی اللهَ«عزّوجلّ» و لاتَخشَ الناسَ فی الله.در مورد کارهای خدائی از خدا بترسی و از مردم نترسی. •    دقت شود منظور این کلام حضرت کجاست؟ گاهی اوقات انسان در مسائل روزه مره زندگی ملاحظات  و ترسی از شخصی دارد؛ کلام حضرت ناظر به این قضیه نیست بلکه منظور جایی است که اگر برای انسان در جایی وظیفه شرعی روشنی وجود دارد اما به جهت ترس عمل به وظیفه نمی کند، در این مورد حضرت می فرمایند در این مورد فقط ار خدا بترس و از غیر خدا نترس و و اگر انسان از خدا بترسد ضرر نمی کند و خدای متعال به تو کمک می‌کند. مثلا فردی در محیط کار مسول بالادست او درخواست کار حرامی کند، که اگر به درخواست بالا دست بخاطر ترس از خدا توجه نکند، عواقبی دارد و نیروی کار از عواقب عمل نکردن می ترسد، در اینجا ترس از خدا مقدم است و خدا کمک می کند. 2.    دوّم: و خیرُ القولُ ما صَدَّقَه العمل. هر حرفی را نزن! حرفی را بزن که در عمل بتوانی آنرا اجرا کنی، عملِ تو قولت را تصدیق کند. این، بهترین گفتار است مثلا کسی بگوید از مردم نترس ولی خدا از بترس اما خود فرد از مردم می ترسد این گفتاری است که قولی است که عمل آنرا تصدیق نمی‌کند.  البته نکته ای در همین جا عرض کنم که در مقام امر به معروف و نهی از منکر چنانچه فردی در پنهان خودش مبتلا به گناهی هست ولی در آشکارا گناهی را مشاهده می کند در صورتی که احتمال تاثیر بدهد واجب است وظیفه امر به معروف را انجام دهد هر چند خودش مبتلا به این گناه نیز باشد. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند به حق امام رضا علیه السلام ما را مزین به اخلاق الهی و دور از اخلاق شیطانی بگرداند، به برکت صلوات الشرط الثامن: الوصول الی حدّ الترخص جلسه 233، 1396/3/1 حدیث: اوصیکَ بِسبعٍ هُنّ مِن جوامعِ الاسلام. این بخش تقریباً پایانی فرمان امیرالمؤمنین«علیه‌السلام» به جناب محمد بن ابی بکر است. مطلب بسیار مهمی را اینجا ذکر می‌کنند، می‌فرمایند: من تو را به هفت چیز توصیه می‌کنم که اینها جزو جوامعِ اسلام است. جوامع یعنی سرفصلهای مهم، عناوین مهمی که هر کدام از آنها در ذیل خود، معارف متعددی را دارا هستند. می‌فرمایند: من این هفت چیز را که از جوامع اسلام است، به تو توصیه می‌کنم. این توصیه، به ما هم هست. 1- ان تَخشَی اللهَ«عزّوجلّ» و لاتَخشَ الناسَ فی الله. از خدا بترسی، در مورد کارهای خدائی از مردم نترسی. در مورد مسائل روزمرۀ زندگی، ممکن است انسان از یکی بترسد. بعضی‌ها می‌ترسند، بعضی‌ها هم نمی‌ترسند. اما در مورد مسائل خدائی، از هیچکس نترس! از خدا بترس! فرض کنید یک وظیفه‌ای است که برای شما روشن است که این، وظیفۀ شرعی است، باید انجام بدهید؛ اما اگر این وظیفه را بخواهید انجام بدهید، زید و عمرو و بکر زبانشان علیه شما دراز می‌شود، در روزنامه می‌نویسند، کاریکاتور می‌کشند، اهانت می‌کنند، سخنرانی می‌کنند! بعضی‌ها از این چیزها می‌ترسند، عقب می‌نشینند. می‌فرماید: نترس! البته در مسائل روزمرّۀ زندگی‌اش گاهی اوقات انسان یک ملاحظاتی از یکی دارد، از یکی می‌ترسد، از یکی زیاد می‌ترسد، بعضی‌ها هم نمی‌ترسند. این، محل کلام نیست. آنجایی که بحث وظیفۀ شرعی در میان است، آنجا فقط از خدا بترس! از غیر خدا نترس! ضرر نمی‌کنی. معنایش این است: اگر از خدای متعال ترسیدی و از غیر خدا نترسیدی، خدای متعال به تو کمک می‌کند. این، خیلی مهم است. همین یکی را اگر ما پایبند باشیم و عمل کنیم، خیلی از کارهایمان و کارهای مردممان درست خواهد شد.

چهارشنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۱۲ موضوع: #جوامع_اسلام سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه به یکی اصحابشان می فرمایند: تو را به هفت چیز توصیه می کنم- البته برای ما هم توصیه هست- که اینا جزو جوامع اسلام هستند -یعنی عناوین و سرفصلهایی است که در ضمن آن معارف زیادی را داراست- که در این فرصت به برخی از آنها اشاره می شود: 1.    و لاتَقضِ فی امرٍ واحدٍ بِقضائین مختلفَین. در یک قضیۀ واحدی دو گونه قضاوت نکن! مثلاً فردی جرمی مرتکب می‌شود، هنگامی که می شنویم محکوم می کنیم اما همان کار را فرزندمان انجام می‌دهد، توجیه می کنیم به اینکه مثلا بالاخره انسان است، خطا از بشر صادر می‌شود. این، دو نوع قضاوت است! برای غیرِ خودمان، یک طور قضاوت کنیم، برای خودمان طور دیگر. برای دوستمان یک طور قضاوت کنیم، برای دشمنمان طور دیگر. در شرائط ضعف، یک طور، در شرائط قوّت یک طور. سپس حضرت می فرمایند نتیجه اینگونه قضاوتها این است که از حق دور می‌مانی، کار تو دگرگون خواهد شد. 2.    خُذِ الغَمَرات الی الحق و لاتخف فی الله لومةَ لائم، بخاطر حق در گردابها دل طوفانها وارد شوید.  نه اینکه انسان حق را تشخیص دهد به بهانه وارد میدان نشود و خودش را کنار بکشد و همچنین حضرت می فرمایند در کار خدایی از از ملامت ملامتگران نترسید. 3. و انصَحِ المرءَ اذا استَشارک، وقتی کسی با تو مشورت کرد، خیرِ او را بخواه! او را نصیحت کن! و انصَحِ المرءَ اذا استَشارک، وقتی کسی با تو مشورت کرد، خیرِ او را بخواه! او را نصیحت کن! در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. تعجیل در فرج امام زمان و سلامتی مراجع عظام مخصوصا امام خامنه ای صلواتی عنایت بفرمایید. متن اصلی: الشرط الثامن: الوصول الی حدّ الترخص جلسه 233، 1396/3/1 حدیث: اوصیکَ بِسبعٍ هُنّ مِن جوامعِ الاسلام. این بخش تقریباً پایانی فرمان امیرالمؤمنین«علیه‌السلام» به جناب محمد بن ابی بکر است. مطلب بسیار مهمی را اینجا ذکر می‌کنند، می‌فرمایند: من تو را به هفت چیز توصیه می‌کنم که اینها جزو جوامعِ اسلام است. جوامع یعنی سرفصلهای مهم، عناوین مهمی که هر کدام از آنها در ذیل خود، معارف متعددی را دارا هستند. می‌فرمایند: من این هفت چیز را که از جوامع اسلام است، به تو توصیه می‌کنم. این توصیه، به ما هم هست. 1- ان تَخشَی اللهَ«عزّوجلّ» و لاتَخشَ الناسَ فی الله. از خدا بترسی، در مورد کارهای خدائی از مردم نترسی. در مورد مسائل روزمرۀ زندگی، ممکن است انسان از یکی بترسد. بعضی‌ها می‌ترسند، بعضی‌ها هم نمی‌ترسند. اما در مورد مسائل خدائی، از هیچکس نترس! از خدا بترس! فرض کنید یک وظیفه‌ای است که برای شما روشن است که این، وظیفۀ شرعی است، باید انجام بدهید؛ اما اگر این وظیفه را بخواهید انجام بدهید، زید و عمرو و بکر زبانشان علیه شما دراز می‌شود، در روزنامه می‌نویسند، کاریکاتور می‌کشند، اهانت می‌کنند، سخنرانی می‌کنند! بعضی‌ها از این چیزها می‌ترسند، عقب می‌نشینند. می‌فرماید: نترس! البته در مسائل روزمرّۀ زندگی‌اش گاهی اوقات انسان یک ملاحظاتی از یکی دارد، از یکی می‌ترسد، از یکی زیاد می‌ترسد، بعضی‌ها هم نمی‌ترسند. این، محل کلام نیست. آنجایی که بحث وظیفۀ شرعی در میان است، آنجا فقط از خدا بترس! از غیر خدا نترس! ضرر نمی‌کنی. معنایش این است: اگر از خدای متعال ترسیدی و از غیر خدا نترسیدی، خدای متعال به تو کمک می‌کند. این، خیلی مهم است. همین یکی را اگر ما پایبند باشیم و عمل کنیم، خیلی از کارهایمان و کارهای مردممان درست خواهد شد. دوّم: و خیرُ القولُ ما صَدَّقَه العمل. هر حرفی را نزن! حرفی را بزن که در عمل بتوانی آنرا اجرا کنی، عملِ تو قولت را تصدیق کند. این، خیرُ القول است. همین که بنده مثلاً گفتم: و لاتَخش الناس، اگر خودِ بنده از ناس بترسم، این قولی است که عمل آنرا تصدیق نمی‌کند. این قول فایده‌ای ندارد، باید عمل هم آنرا تصدیق کند.

چهارشنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۳/۳/۳۰ موضوع: #جوامع_اسلام سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه به یکی اصحابشان می فرمایند: تو را به هفت چیز توصیه می کنم- البته برای ما هم توصیه هست- که اینا جزو جوامع اسلام هستند -یعنی عناوین و سرفصلهایی است که در ضمن آن معارف زیادی را داراست- که در این فرصت به برخی از آنها اشاره می شود: 1.  و لاتَقضِ فی امرٍ واحدٍ بِقضائین مختلفَین. در یک قضیۀ واحدی دو گونه قضاوت نکن! مثلاً فردی جرمی مرتکب می‌شود، هنگامی که می شنویم محکوم می کنیم اما همان کار را فرزندمان انجام می‌دهد، توجیه می کنیم به اینکه مثلا بالاخره انسان است، خطا از بشر صادر می‌شود. این، دو نوع قضاوت است! برای غیرِ خودمان، یک طور قضاوت کنیم، برای خودمان طور دیگر. برای دوستمان یک طور قضاوت کنیم، برای دشمنمان طور دیگر. در شرائط ضعف، یک طور، در شرائط قوّت یک طور. سپس حضرت می فرمایند نتیجه اینگونه قضاوتها این است که از حق دور می‌مانی، کار تو دگرگون خواهد شد. 2.  خُض الغَمَرات الی الحق و لاتخف فی الله لومةَ لائم، بخاطر حق در گردابها دل طوفانها وارد شوید.  نه اینکه انسان حق را تشخیص دهد به بهانه وارد میدان نشود و خودش را کنار بکشد و همچنین حضرت می فرمایند در کار خدایی از از ملامت ملامتگران نترسید. 3. و انصَحِ المرءَ اذا استَشارک، وقتی کسی با تو مشورت کرد، خیرِ او را بخواه! او را نصیحت کن! و انصَحِ المرءَ اذا استَشارک، وقتی کسی با تو مشورت کرد، خیرِ او را بخواه! او را نصیحت کن! در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلامتی مراجع عظام مخصوصا امام خامنه ای حفظه الله صلواتی عنایت بفرمایید. متن اصلی: الشرط الثامن: الوصول الی حدّ الترخص جلسه 233، 1396/3/1 حدیث: اوصیکَ بِسبعٍ هُنّ مِن جوامعِ الاسلام. این بخش تقریباً پایانی فرمان امیرالمؤمنین«علیه‌السلام» به جناب محمد بن ابی بکر است. مطلب بسیار مهمی را اینجا ذکر می‌کنند، می‌فرمایند: من تو را به هفت چیز توصیه می‌کنم که اینها جزو جوامعِ اسلام است. جوامع یعنی سرفصلهای مهم، عناوین مهمی که هر کدام از آنها در ذیل خود، معارف متعددی را دارا هستند. می‌فرمایند: من این هفت چیز را که از جوامع اسلام است، به تو توصیه می‌کنم. این توصیه، به ما هم هست. 1- ان تَخشَی اللهَ«عزّوجلّ» و لاتَخشَ الناسَ فی الله. از خدا بترسی، در مورد کارهای خدائی از مردم نترسی. در مورد مسائل روزمرۀ زندگی، ممکن است انسان از یکی بترسد. بعضی‌ها می‌ترسند، بعضی‌ها هم نمی‌ترسند. اما در مورد مسائل خدائی، از هیچکس نترس! از خدا بترس! فرض کنید یک وظیفه‌ای است که برای شما روشن است که این، وظیفۀ شرعی است، باید انجام بدهید؛ اما اگر این وظیفه را بخواهید انجام بدهید، زید و عمرو و بکر زبانشان علیه شما دراز می‌شود، در روزنامه می‌نویسند، کاریکاتور می‌کشند، اهانت می‌کنند، سخنرانی می‌کنند! بعضی‌ها از این چیزها می‌ترسند، عقب می‌نشینند. می‌فرماید: نترس! البته در مسائل روزمرّۀ زندگی‌اش گاهی اوقات انسان یک ملاحظاتی از یکی دارد، از یکی می‌ترسد، از یکی زیاد می‌ترسد، بعضی‌ها هم نمی‌ترسند. این، محل کلام نیست. آنجایی که بحث وظیفۀ شرعی در میان است، آنجا فقط از خدا بترس! از غیر خدا نترس! ضرر نمی‌کنی. معنایش این است: اگر از خدای متعال ترسیدی و از غیر خدا نترسیدی، خدای متعال به تو کمک می‌کند. این، خیلی مهم است. همین یکی را اگر ما پایبند باشیم و عمل کنیم، خیلی از کارهایمان و کارهای مردممان درست خواهد شد. دوّم: و خیرُ القولُ ما صَدَّقَه العمل. هر حرفی را نزن! حرفی را بزن که در عمل بتوانی آنرا اجرا کنی، عملِ تو قولت را تصدیق کند. این، خیرُ القول است. همین که بنده مثلاً گفتم: و لاتَخش الناس، اگر خودِ بنده از ناس بترسم، این قولی است که عمل آنرا تصدیق نمی‌کند. این قول فایده‌ای ندارد، باید عمل هم آنرا تصدیق کند.