موضوع: #هدایت_و_اضلال_الهی سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم- قرآن كریم می‌فرماید: خداوند هر کس را بخواهد هدایت می‌کند و هر کس را بخواهد گمراه می‌کند. سوال این است كه اگر هدایت و ضلالت به دست خداست پس ما چه نقشی داریم؟ اولاً طبق آیات دیگر، خداوند هیچ كسی را بدون دلیل گمراه نمی‌کند، بلكه این خود افراد هستند كه زمینه گمراهی خود را فراهم می‌كنند؛ مانند ظالمان، کافران و مسرفان. نكته دوم: هدایت الهی دارای دو معنا و دو مرحله است: هدایت ابتدایی كه شامل همه انسانها می‌شود و به این معناست كه پروردگار، امکانات لازم برای رسیدن به سعادت را در اختیار همه قرار داده است؛ هم فطرت و عقل و وجدان را در همه انسانها قرار داده و هم انبیا و اولیا و قرآن را برای هدایت آنها فرستاده است. در این مرحله، گمراهی و ضلالت معنا ندارد. مرحله و معنای بعدی هدایت این است كه خداوند انسان را به گونه‌ای آفریده و سنتها و قوانینی در عالم و در وجود انسان قرار داده، كه هم می‌تواند راه حق را انتخاب كند و هم راه باطل را؛ حال اگر مسیر حق را در پیش گرفت، دائماً بر ایمان و هدایش افزوده می‌شود و اگر راه باطل را انتخاب كرد، پیوسته از رحمت و هدایت دور خواهد شد. معنای ضلالت الهی نیز همین است. مانند كسی كه در یك امتحان رد می‌شود. این خود اوست كه نتوانسته قبول شود اما می‌گویند معلم او را انداخت و قبول نكرد، زیرا معلم بوده كه شرایط و قوانین امتحان را ایجاد كرده. در اینجا هم خود شخص است كه مسیر باطل را انتخاب كرده، اما قوانین وجود او و سنتهای عالم را خدا اینطور قرار داده كه اگر او خودش خواست بتواند این راه را انتخاب كند و چیزی مانعش نشود. بنابراین، یک جهت گمراه شدن مربوط می‌شود به اختیار خود شخص و جهت دیگرش مربوط می‌شود به شرایط و مقرارتی كه خداوند وضع كرده. نکته پایانی اینکه، در درگاه خداوند، راه همیشه برای تغییر مسیر و دوباره امتحان دادن باز است؛ مانند حر كه در نهایت، به هدایت الهی رسید. خداوند توفیق فهم معارف دین به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد

دوشنبه 1/2/99 نماز ظهر موضوع: #هدایت_و_اضلال_الهی سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم- قرآن كریم می‌فرماید: خداوند هر کس را بخواهد هدایت می‌کند و هر کس را بخواهد گمراه می‌کند. سوال این است كه اگر هدایت و ضلالت به دست خداست پس ما چه نقشی داریم؟ اولاً طبق آیات دیگر، خداوند هیچ كسی را بدون دلیل گمراه نمی‌کند، بلكه این خود افراد هستند كه زمینه گمراهی خود را فراهم می‌كنند؛ مانند ظالمان، کافران و مسرفان. نكته دوم: هدایت الهی دارای دو معنا و دو مرحله است: هدایت ابتدایی كه شامل همه انسانها می‌شود و به این معناست كه پروردگار، امکانات لازم برای رسیدن به سعادت را در اختیار همه قرار داده است؛ هم فطرت و عقل و وجدان را در همه انسانها قرار داده و هم انبیا و اولیا و قرآن را برای هدایت آنها فرستاده است. در این مرحله، گمراهی و ضلالت معنا ندارد. مرحله و معنای بعدی هدایت این است كه خداوند انسان را به گونه‌ای آفریده و سنتها و قوانینی در عالم و در وجود انسان قرار داده، كه هم می‌تواند راه حق را انتخاب كند و هم راه باطل را؛ حال اگر مسیر حق را در پیش گرفت، دائماً بر ایمان و هدایش افزوده می‌شود و اگر راه باطل را انتخاب كرد، پیوسته از رحمت و هدایت دور خواهد شد. معنای ضلالت الهی نیز همین است. مانند كسی كه در یك امتحان رد می‌شود. این خود اوست كه نتوانسته قبول شود اما می‌گویند معلم او را انداخت و قبول نكرد، زیرا معلم بوده كه شرایط و قوانین امتحان را ایجاد كرده. در اینجا هم خود شخص است كه مسیر باطل را انتخاب كرده، اما قوانین وجود او و سنتهای عالم را خدا اینطور قرار داده كه اگر او خودش خواست بتواند این راه را انتخاب كند و چیزی مانعش نشود. بنابراین، یک جهت گمراه شدن مربوط می‌شود به اختیار خود شخص و جهت دیگرش مربوط می‌شود به شرایط و مقرارتی كه خداوند وضع كرده. نکته پایانی اینکه، در درگاه خداوند، راه همیشه برای تغییر مسیر و دوباره امتحان دادن باز است؛ مانند حر كه در نهایت، به هدایت الهی رسید. خداوند توفیق فهم معارف دین به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد

موضوع: #هدایت_و_اضلال_الهی سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم- قرآن كریم می‌فرماید: خداوند هر کس را بخواهد هدایت می‌کند و هر کس را بخواهد گمراه می‌کند. سوال این است كه اگر هدایت و ضلالت به دست خداست پس ما چه نقشی داریم؟ اولاً طبق آیات دیگر، خداوند هیچ كسی را بدون دلیل گمراه نمی‌کند، بلكه این خود افراد هستند كه زمینه گمراهی خود را فراهم می‌كنند؛ مانند ظالمان، کافران و مسرفان. نكته دوم: هدایت الهی دارای دو معنا و دو مرحله است: هدایت ابتدایی كه شامل همه انسانها می‌شود و به این معناست كه پروردگار، امکانات لازم برای رسیدن به سعادت را در اختیار همه قرار داده است؛ هم فطرت و عقل و وجدان را در همه انسانها قرار داده و هم انبیا و اولیا و قرآن را برای هدایت آنها فرستاده است. در این مرحله، گمراهی و ضلالت معنا ندارد. مرحله و معنای بعدی هدایت این است كه خداوند انسان را به گونه‌ای آفریده و سنتها و قوانینی در عالم و در وجود انسان قرار داده، كه هم می‌تواند راه حق را انتخاب كند و هم راه باطل را؛ حال اگر مسیر حق را در پیش گرفت، دائماً بر ایمان و هدایش افزوده می‌شود و اگر راه باطل را انتخاب كرد، پیوسته از رحمت و هدایت دور خواهد شد. معنای ضلالت الهی نیز همین است. مانند كسی كه در یك امتحان رد می‌شود. این خود اوست كه نتوانسته قبول شود اما می‌گویند معلم او را انداخت و قبول نكرد، زیرا معلم بوده كه شرایط و قوانین امتحان را ایجاد كرده. در اینجا هم خود شخص است كه مسیر باطل را انتخاب كرده، اما قوانین وجود او و سنتهای عالم را خدا اینطور قرار داده كه اگر او خودش خواست بتواند این راه را انتخاب كند و چیزی مانعش نشود. بنابراین، یک جهت گمراه شدن مربوط می‌شود به اختیار خود شخص و جهت دیگرش مربوط می‌شود به شرایط و مقرارتی كه خداوند وضع كرده. نکته پایانی اینکه، در درگاه خداوند، راه همیشه برای تغییر مسیر و دوباره امتحان دادن باز است؛ مانند حر كه در نهایت، به هدایت الهی رسید. خداوند توفیق فهم معارف دین به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد https://eitaa.com/AhkameHarameRazavi

سه شنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۲/۹/۲۸ موضوع: #هدایت_و_اضلال_الهی سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم- قرآن كریم می‌فرماید: خداوند هر کس را بخواهد هدایت می‌کند و هر کس را بخواهد گمراه می‌کند. سوال این است كه اگر هدایت و ضلالت به دست خداست پس ما چه نقشی داریم؟ اولاً طبق آیات دیگر، خداوند هیچ كسی را بدون دلیل گمراه نمی‌کند، بلكه این خود افراد هستند كه زمینه گمراهی خود را فراهم می‌كنند؛ مانند ظالمان، کافران و مسرفان. نكته دوم: هدایت الهی دارای دو معنا و دو مرحله است: هدایت ابتدایی كه شامل همه انسانها می‌شود و به این معناست كه پروردگار، امکانات لازم برای رسیدن به سعادت را در اختیار همه قرار داده است؛ هم فطرت و عقل و وجدان را در همه انسانها قرار داده و هم انبیا و اولیا و قرآن را برای هدایت آنها فرستاده است. در این مرحله، گمراهی و ضلالت معنا ندارد. مرحله و معنای بعدی هدایت این است كه خداوند انسان را به گونه‌ای آفریده و سنتها و قوانینی در عالم و در وجود انسان قرار داده، كه هم می‌تواند راه حق را انتخاب كند و هم راه باطل را؛ حال اگر مسیر حق را در پیش گرفت، دائماً بر ایمان و هدایش افزوده می‌شود و اگر راه باطل را انتخاب كرد، پیوسته از رحمت و هدایت دور خواهد شد. معنای ضلالت الهی نیز همین است. مانند كسی كه در یك امتحان رد می‌شود. این خود اوست كه نتوانسته قبول شود اما می‌گویند معلم او را انداخت و قبول نكرد، زیرا معلم بوده كه شرایط و قوانین امتحان را ایجاد كرده. در اینجا هم خود شخص است كه مسیر باطل را انتخاب كرده، اما قوانین وجود او و سنتهای عالم را خدا اینطور قرار داده كه اگر او خودش خواست بتواند این راه را انتخاب كند و چیزی مانعش نشود. بنابراین، یک جهت گمراه شدن مربوط می‌شود به اختیار خود شخص و جهت دیگرش مربوط می‌شود به شرایط و مقرارتی كه خداوند وضع كرده. نکته پایانی اینکه، در درگاه خداوند، راه همیشه برای تغییر مسیر و دوباره امتحان دادن باز است؛ مانند حر كه در نهایت، به هدایت الهی رسید. خداوند توفیق فهم معارف دین به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد @AhkameHarameRazavi

یکشنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۲/۱۰/۱۷ موضوع: #هدایت_و_اضلال_الهی سلام علیکم- بسم الله الرحمن الرحیم- قرآن كریم می‌فرماید: خداوند هر کس را بخواهد هدایت می‌کند و هر کس را بخواهد گمراه می‌کند. سوال این است كه اگر هدایت و ضلالت به دست خداست پس ما چه نقشی داریم؟ اولاً طبق آیات دیگر، خداوند هیچ كسی را بدون دلیل گمراه نمی‌کند، بلكه این خود افراد هستند كه زمینه گمراهی خود را فراهم می‌كنند؛ مانند ظالمان، کافران و مسرفان. نكته دوم: هدایت الهی دارای دو معنا و دو مرحله است: هدایت ابتدایی كه شامل همه انسانها می‌شود و به این معناست كه پروردگار، امکانات لازم برای رسیدن به سعادت را در اختیار همه قرار داده است؛ هم فطرت و عقل و وجدان را در همه انسانها قرار داده و هم انبیا و اولیا و قرآن را برای هدایت آنها فرستاده است. در این مرحله، گمراهی و ضلالت معنا ندارد. مرحله و معنای بعدی هدایت این است كه خداوند انسان را به گونه‌ای آفریده و سنتها و قوانینی در عالم و در وجود انسان قرار داده، كه هم می‌تواند راه حق را انتخاب كند و هم راه باطل را؛ حال اگر مسیر حق را در پیش گرفت، دائماً بر ایمان و هدایش افزوده می‌شود و اگر راه باطل را انتخاب كرد، پیوسته از رحمت و هدایت دور خواهد شد. معنای ضلالت الهی نیز همین است. مانند كسی كه در یك امتحان رد می‌شود. این خود اوست كه نتوانسته قبول شود اما می‌گویند معلم او را انداخت و قبول نكرد، زیرا معلم بوده كه شرایط و قوانین امتحان را ایجاد كرده. در اینجا هم خود شخص است كه مسیر باطل را انتخاب كرده، اما قوانین وجود او و سنتهای عالم را خدا اینطور قرار داده كه اگر او خودش خواست بتواند این راه را انتخاب كند و چیزی مانعش نشود. بنابراین، یک جهت گمراه شدن مربوط می‌شود به اختیار خود شخص و جهت دیگرش مربوط می‌شود به شرایط و مقرارتی كه خداوند وضع كرده. نکته پایانی اینکه، در درگاه خداوند، راه همیشه برای تغییر مسیر و دوباره امتحان دادن باز است؛ مانند حر كه در نهایت، به هدایت الهی رسید. خداوند توفیق فهم معارف دین به ما عنایت بفرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد @AhkameHarameRazavi