آنان کہ #حسابشـان پـاک اسـت؛ #راحَـت مےمیـرنـد! و آن ها کـہ #بےحسـابنـد؛ با #شهادت.. اگه نگاهت کنترل بشه در قلبت باز میشه #او_چشمانش_پاک_بود #شهیداحمدمشلب @AhmadMashlab1995

#رمان_فنجانی_چای_با_خدا☕️ 👇👇👇

#رمان_فنجانی_چای_با_خدا☕️ #قـسـمـت_سوم روزهای هجده سالگیم بود. سال و روزهایی که ققنوس شد و زندگیم را سوزاند.زندگی همه ما را. من... دانیال...مادر و پدرِ سازمان زده ام! آن روزها،دانیال کمی عجیب شده بود.کتاب میخواند. آن هم کتابهایی که حتی عکس و اسم روی جلدش برایم غریب بود!!! به مادر محبت میکرد. کمتر با پدر درگیر میشد.به میهمانی و کلوب نمی آمد و حتی گاهی با همان لحنِ عشق زده اش، مرا هم منصرف میکرد. رفت و آمدش منظم شده بود. خدای من مهربان بود، مهربانتر شده بود. اما گاهی حرفهایش، شبیه مادر میشد و این مرا میترساند. من از مذهبی ها متنفر بودم. مادرم ترسو بود وخدایی ترسوتر داشت. اما دانیال جسور بود، حرف زور دیوانه اش میکرد. فریاد میکشید. کتک کاری میکرد. اما نمیترسید، هرگز.. خدای من نباید شبیه مادر و خدایش میشد. خدای من، باید دانیال، برادرم می ماند!!!! پس باید حفظش میکردم، هر طور که شده. خودم را مشتاق حرفهایش نشان میدادم و او میگفت. از بایدها و نبایدها. از درست و غلطهای تعریف شده. از هنجارها و ناهنجارها. حالا دیگر مادر کنار گود ایستاده بود و دانیال میجنگید با پدر، با یک شرِ سیاست زده. در زندگی آن روزهایم چقدر تنفر بود و من باید زندگیشان میکردم. من از سیاست بدم میامد. ثانیه های عمرم میدویدند و من بی خیالشان. دانیال دیگر مثله من فکر نمیکرد. مثل خودش شده بود. یک خدای مهربانتر!!! مدام افسانه هایی شیرین میگفت از خدای مادر که مهربان است.که چنین و چنان میکند. که…. و من متنفرتر میشدم از خدایی که دانیال را از میهمانی ها و خوش گذرانیهای دوستانه ام، حذف کرده بود. این خدا، کارش را خوب بلد بود. هر چه بیشتر میگذشت، رفتار دانیال بیشتر عوض میشد. گاهی با هیجان از دوست جدیدش که مسلمان بود میگفت،که خوب و مهربان و عاقل است،که درهای جدیدی به رویش باز کرده...که این همه سال مادر میگفت و ما نمیفهمیدیم...که چه گنجی در خانه داشتیمو خواب بودیم...و من فقط نگاهش میکردم. بی هیچ حس و حالی.حتی یک روز عکسی از دوست مسلمانش در موبایل، نشانم داد و من چقدر متنفر بودم از دیدن تصویر پسری که خدایم را رامِ خدایش کرده بود. ↩️ #ادامہ_دارد... ✍نویسنده: زهرا اسعد بلند دوست #کپی_بدون_لینک_ممنوع ⛔️ @AhmadMashlab1995

#رمان_فنجانی_چای_با_خدا☕️ #قسمت_چهارهم روزها میگذشت. دیگر از جنگ و درگیری سابق در خانه خبری نبود. حالا دیگر مادر یک هم تیمی قوی به نام دانیال داشت و پدر توانی برای مبارزه و کتک زدن،در خود نمیدید. پس آتش بسی، نسبی در خانه برقرار بود. دیگر علیرغم میل دانیال خودم به تنهایی در میهمانی ها و دورهمی های دوستانمان شرکت میکردم. و این دیوانه ام میکردم. اما باید عادت میکردم به خدایی که دیگر خدا داشت. حالا دیگر دانیال مانند مادر نماز میخواند. به طور احمقانه ایی با دخترانِ به قول خودش نامحرم ارتباط نداشت. در مورد حلال بودن غذاهایش دقت میکرد. و.. و.. و… که همه شان از نظر من ابلهانه بود. قرار گرفتن درچهارچوبی به نام اسلام آن هم در عصری که هزاران سال از ظهورش میگذشت، عقب افتاده ترین شکل ممکن بود. دانیال مدام از کتابها و حرفهایی که از دوستش شنیده بود برام تعریف میکرد و من با بی تفاوتی به صورت مردانه و بورش نگاه میکرد. راستی چقدر برادر آن روزهایم زیبا بود. و لبخندهایش زیباتر. انگار پرده ایی از حریر، مهربانی هایش را دلرباتر کرده بود. گاهی خنده ام میگرفت، از آن همه هیجان کودکانه اش، وقتی از دوستش تعریف میکرد. همان پسره سبزه ایی که به رسم مسلمان زاده ها، ته ریشی تیره رنگ بر صورت مردانه و از نظر آن روزهایم زشت و پر فریبش، خودنمایی میکرد.  نمیدانم چرا؟ اما خدایی که دانیالِ آن روزها، توصیفش را میکرد، زیاد هم بد نبود.. شاید ، فقط کمی میشد در موردش فکر کرد. هر چه که میگذشت، حسِ مَلس تری نسبت به خدای دانیال پیدا میکردم. خدایی که خدایم را رام کرده بود،حتما چیزی برایِ دوست داشتن، داشت. و من در اوج پس زدن با دست و پیش کشیدن با پا، کمی از خدای دانیال خوشم آمد. و دانیال این را خوب فهمیده بود..گاهی بطور مخفیانه نماز خواندهای دانیال را تماشا میکردم و فقط تماشا بود وبس.. اما هر چه که بود، کمی آرامم میکرد.حداقل از نوشیدنی های دیوانه کننده بهتر.. حالا دیگر کمی با دقت محو هیجانهای برادرم میشدم. و چقدر شبیه مادر بود چشمها و حرفهایش.. آرامش خانه به دور از بدمستی های شبانه و سیاست زده ی پدر برام ملموستر شده بود. و دیگر از مذهبی ها متنفر نبودم. دوستشان نداشتم، اما نفرتی هم در کار بود. آنها میتوانستند مانند دانیال باشند، مهربان ولی جسور و نترس.. و این کام تفکراتم را شیرین میکرد. حالا با اشتیاق به خاطرات روزمره دانیال با دوست مسلمانش گوش میکردم. مذهبی ها شیطنت هم بلد بودند.. خندیدن و تفریح هم جزئی از زندگیشان بود. حتی سلفی های بامزه و پر شکلک هم میگرفتند.. کم کم داشت از خدای دانیال خوشم میآمد.. که ناگهان همه چیز خراب شد.. خدای مادر و دانیال، همه چیز را خراب کرد… همه چیز... 📌ادامه دارد... ✍نویسنده:زهرا اسعد بلند دوست #کپی_بدون_لینک_ممنوع⛔️ @AhmadMashlab1995

⚜❤️ اگر خوب باشی،خدا کمک می کند،خوب تر شوی ✨اِنْ تَتَّقوا اللهَ یَجعَلْ لڪم فُرْقاناً✨ پس خودت را فـریب نده به اینکه: «انسـان جایز الخطاست» وقتی می شود که پاکِ پاک بمانی❤️ @AhmadMashlab1995

🎥 پیام مادر #شهیداحمدمشلب به اعضای کانال 🌹کانال رسمی شهیداحمدمشلب🌹 👇👇👇 @AHMADMASHLAB1995

بِسمِ الٰلّهِ اَلرَّحمٰن اَلْرَّحیم... سلام همراهان عزیز🌈 #چله_زیارت_آل_یاسین_داریم👑✨ 💠از 22 اسفند ماه تا دوم اردیبهشت ولادت امام زمان(عج) 💠این پیام رو داخل گروه هاتون ، دوستان ، اشنایان و....بفرستید. کسانی که قصد شرکت دارند میتوانند به ایدی زیر اعلام کنند @YA_MAHDI_213

💚 مبارڪ باد ماه رجب 💚 ✨ماه رجب ماهی ڪه 🌺اولین روزش باقری ✨سومینش نقوی 🌺دهمینش تقوی ✨سیزدهمینش علوی 🌺نیمہ اش زینبی ✨بیست و پنجمش ڪاظمی 🌺بیست و هفتمش محمدی ست ✨حلول ماه مبارڪ رجب و ولادت امام محمدباقر بر عاشقان و محبان اهل بیت (ع) مبارڪ باد✨ @AhmadMashlab1995

🌷قالَ الاْمامُ الباقر (عَلَیه السلام): لا فَضيلَةَ كالجِهادِ ، ولا جِهادَ كمُجاهَدَةِ اَلهَوي . فضيلتي چون جهاد نيست ، و جهادي چون مبارزه با هواي نفس نيست. (تحف العقول ص 286) @AhmadMashlab1995

هر جوری که بودی؛ هر جوری که زندگی کردی؛ مهم نیست... رجب؛ با همه ی عظمتش، یه نردبانِ، که خدا برای نجاتت فرستاده! با اراده ی محکم ازش بالا برو؛ آسمون نزدیکه @AhmadMashlab1995

زمین ... همچون قفس می‌ماند، بعضی‌ها آفریدہ می‌شوند برای پرواز.... #شهیداحمدمشلب ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ @AhmadMashlab1995

#رمان_فنجانی_چای_با_خدا☕️ 👇👇👇