(۲) 📡بخش دوم مقاله ریچارد نفیو ✍ اگر ایران توسط یک قدرت هسته‌ای اعلام‌شده مورد حمله قرار بگیرد - نامی که برای ایالات متحده اعمال می‌شود – در این صورت تهران انگیزه ایجاد بازدارندگی خود را خواهد داشت و مشروعیت بین‌المللی بیشتری برای این کار(ساخت سلاح هسته ای) خواهد داشت. و با اورانیوم غنی شده که هنوز در دست دارد،می تواند این کار را اجرایی کند. 💚عناصر ضروری ساخت بمب برای ایران شناخته شده است و بنابراین برای ساخت سریع بمب می تواند مورد استفاده قرار گیرد. به همین دلیل است که توافق هسته ای ۲۰۱۵ یا برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، به جای تجهیزات تسلیحاتی یا موشک، بر جلوگیری از دستیابی به مواد هسته ای متمرکز بود. 💚 در واقع، توسعه چندین دهه تخصص هسته‌ای ایران به این معنی است که این کشور می‌تواند سلاح بسازد، حتی اگر حملات نظامی تمام تجهیزات و مواد موجود آن را غیرقابل استفاده کند. بازگرداندن برنامه هسته‌ای آن زمان می‌برد، اما حمله‌ای که نطنز و دیگر سایت‌ها را نابود کند، پایان مشکل نیست، مانند (ترور) "محسن فخری‌زاده"، فیزیک‌دان ایرانی در سال ۲۰۲۰ یا حمله به سایت تولید سانتریفیوژ ایران در سال ۲۰۲۱ 💥همان طور که بمباران رآکتور "اوسیراک" در عراق در سال ۱۹۸۱ به برنامه هسته ای آن پایان نداد. برنامه تسلیحات هسته ای عراق حتی در سال های بعد تشدید شد. بمباران رآکتور "الکبار" در سوریه در سال ۲۰۰۷نیز ممکن است موفقیت آمیزتر بوده باشد، اما فرو رفتن این کشور در جنگ داخلی ارزیابی اثرات بلندمدت این حمله بر تصمیم گیری هسته ای آن را دشوار می کند. 💥برای سرکوب دائمی آرمان های هسته ای ایران، ایالات متحده ممکن است مجبور شود دائما به ایران حمله کند یا یک حمله بسیار بزرگتر انجام دهد - حمله ای که عناصر نیروهای امنیتی یا رژیم کشور را از بین ببرد. هر دو وظیفه بسیار طولانی تر و دشوارتر از یک کارزار محدود خواهد بود، و احمقانه است که فرض کنیم واشنگتن تعهد لازم برای تکمیل هر یک از آنها را داشته باشد. 💥 این بدان معناست که حملات به ایران مشکلات اعتباری را برای رهبران ایالات متحده ایجاد می کند، به ویژه اگر واشنگتن در نهایت از حملات خود دست بردارد و تهران سلاح تولید کند. 💥علاوه بر این، پس از شروع حملات، تصور اینکه چرخشی سریع به سمت دیپلماسی وجود داشته باشد، بدون تغییر در حکومت ایران دشوار است. تغییر رژیم به خودی خود تضمینی برای نتیجه بهتر، چه در مورد برنامه هسته ای و چه با سایر فعالیت های بد رژیم نیست. حتي اگر جمهوري اسلامي فروپاشيد، رژيمی خشن تر جايگزين آن خواهد شد. 💥ایران ممکن است وارد هرج و مرج شود. ایرانیان نیز نگران خطرات بی ثباتی رژیم هستند؛ چون تجریه بهار عربی را دیده اند.  بدون توجه به نتیجه، حملات به ایران منابع ایالات متحده را تحت فشار قرار خواهد داد. 💥در حال حاضر گزارش های وحشتناکی در مورد کمبود مهمات و رهگیرهای دفاع موشکی ایالات متحده وجود دارد و این هزینه های اضافی در زمان بدی به واشنگتن تحمیل خواهد شد. 💥وضعیت بین المللی امروز پیچیده است. روسیه به جنگ علیه اوکراین ادامه می دهد. این خطر وجود دارد که چین به تایوان حمله کند. و تقریبا کل خاورمیانه ناآرام است. اگر اروپا، جنوب جهانی، و شرکای عرب واشنگتن مخالف یا در بهترین حالت نسبت به اقدام نظامی آمریکا تردید داشته باشند - که همگی ممکن است چنین باشند، هزینه های یک کارزار نظامی جدید علیه ایران به ویژه بر ایالات متحده بسیار سنگین خواهد بود. #معامله گری ✍هزینه های بالای حمله به ایران به این معنی است که ایالات متحده باید دوباره دیپلماسی را امتحان کند. و دلایلی برای خوش بین بودن وجود دارد که علیرغم شرایط ناپایدار، دو کشور می توانند به توافق برسند. به هر حال، دیپلماسی در زمینه کند کردن آرزوهای هسته‌ای ایران کارنامه موفقی دارد. 💥💥ابتکارات اروپایی در اوایل دهه ۲۰۰۰ منجر به تعلیق کوتاه مدت فعالیت‌های هسته‌ای ایران شد و زمانی که این فعالیت‌ها در بلندمدت ریشه‌دار نشد ، روسیه و چین را مجبور به حمایت از تحریم‌های سازمان ملل کرد. در سال ۲۰۱۳ برنامه اقدام مشترک، پیشرفت های هسته ای ایران را متوقف کرد تا دو سال مذاکراتی که منجر به برجام شد، امکان پذیر شود. 💥💥 برجام بخش‌های قابل توجهی از برنامه هسته‌ای ایران را به طور کامل مسدود کرد و در عین حال آن را تحت نظارت بین‌المللی شدیدتر قرار داد. 💥💥هر یک از این ابتکارات در نهایت شکست خورد. اما تهران به برجام پایبند بود، واقعیتی که حتی دولت اول ترامپ نیز در گزارش‌های اجباری خود به کنگره درباره این توافق به آن اذعان داشت. 💥💥 برجام به این دلیل از بین رفت که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری منتخب آمریکا در اولین دوره ریاست جمهوری خود از آن خارج شد. اما ترامپ دقیقا به این دلیل که آخرین توافق را از بین برد، موقعیت خوبی برای مهندسی یک توافق جایگزین دارد.