وصیت نامه شهید عباس دانشگر

وصیتنامه بسم الله الرحمن الرحیم آخر من کجا و شهدا کجا خجالت می‌کشم بخواهم مثل شهدا وصیت کنم من ریزه خوار سفره‌ی آنان هم نیستم،  شهید شهادت را به چنگ می‌آورد راه درازی را طی می‌کند تا به آن مقام می‌رسد اما من چه! سیاهی گناه چهره‌ام را پوشانده و تنم را لخت و کسل کرده، حرکت جوهره‌ اصلی انسان است و گناه زنجیر، من سکون را دوست ندارم. عادت به سکون بلای بزرگ پیروان حق است، سکونم مرا بیچاره کرده. در این حرکت عالم به سمت معبود حقیقی دست و پایم را اسیر خود کرده، انسان کر می‌شود، کور می‌شود، نفهم می‌شود، گنگ می‌شود و باز هم زندگی می‌کند. بعد از مدتی مست می‌شود و عادت می‌کند به مستی و وای به حالمان اگر در مستی خوش بگذرانیم و درد نداشته باشیم.  درد را، انسان بی هوش نمی‌کشد، انسان خواب نمی‌فهمد، درد را، انسان با هوش و بیدار می‌فهمد. راستی! دردهایم کو؟ چرا من بیخیال شده‌ام؟ نکند بی هوشم؟ نکند خوابم؟ مثل آب خوردن چندین هزار مسلمان را کشتند و ما فقط آن را مخابره کردیم. قلب چند نفرمان به درد آمد؟ چند شب خواب از چشمانمان گریخت؟ آیا مست زندگی نیستیم؟ خدایا تو هوشیارمان کن، تو مرا بیدار کن، صدای العطش می‌شنوم صدای حرم می‌آید گوش عالم

دلتنگی به وقت کربلا😭 حسین جانم توام اشکامو میبینی🙏🏼 السلام‌علیٰ‌ساکن‌کـربــلا... :)💔 ♥️ #اللهم_ارزقنا_شهادت ♥️

⬇️⬇️⬇️ می گویند:گریه نکن! برو امام حسین(ع)را بفهم...! برخی تا می بینند شما برای امام حسین (ع) گریه میکنید،می گویند: نمیخواهد گریه کنی؛برو امام حسین را بفهم،اینها احساسات است،میگذرد. ما همین قدر که امام حسین(ع) را فهمیده ایم، داریم برایش گریه میکنیم اگر بیشتر بفهمیم که خون گریه میکنیم😔💔 😭😭😭😭😭 #استادعلیرضاپناهیان

🎥 خبر خوشی که چشم‌ها را بارانی می‌کند!

#دلتنگ_حاج_قاسم صدای پای کاروان کربلا نزدیک است؛ امسال را کجا روضه خواهی رفت حاجی؟! حاج محمود می‌گفت این نوحه را خیلی دوست داشتی: «خونه خراب شدم* از غصه آب شدم * شرمنده تو و روی رباب شدم». کاش روضه‌خوان امسالت، عباس نباشد! کتیبه‌ها همه دم گرفته‌اند: «سقای حرم؛ میر و علمدار نیامد». بیچاره لشکر دل‌های ما که علمدارش ارباًاربا برگشت .... حاجی #التماس_دعا

سلام علیکم💐 سی ومین روز از چله 🌟 بیست و چهارم🌟 مهمان سفره شهید 🌷 رضا شکری پور 🌷 هستیم.

شهید حاج رضا شکری پور متولد یازدهم اسفند ماه 1335 در همدان بود وی در 29 خرداد ماه 1365 در جزیره مجنون به درجه رفیع شهادت نایل آمد . شهید حاج رضا شکری پور در طول دوران فعالیت خود سمت های مختلفی داشت از جمله فرماندهي پادگان آموزشي، فرماندهي پادگان قدس، فرماندهي گردان ۱۵۱ مسلم ابن عقيل(ع) در عملیات والفجر5، با حفظ سمت مسئوليت واحد آموزش نظامي و فرمانده گردان ۱۵۴ حضرت علي اكبر (ع). 

در مردادماه ۱۳۶۰ به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در همدان درآمد. او را به نام حاج رضا شکری پور می‌شناختند، در حالی‌که به سرزمین وحی نرفته بود و اعمال حج را نیز انجام نداده بود. به گفته دوستان و همرزمانش روح بزرگ او در طواف خانه خدا و سعی صفا و مروه شركت كرده و حاجی شده بود. در یك مقطع زمانی در همه جا از او به نام حاج رضا یاد می‌شد. بعد از شهادتش یكی از دوستان نزدیك او به نیت ایشان اعمال حج عمره مفرده را انجام داد. پس از عضویت در سپاه مدتی آموزش نظامی دید. بعد از پایان این دوره آموزشی به دلیل موفقیت در دوره به فرماندهی یکی از گردان‌های آموزشی و مدتی بعد به فرماندهی پادگان آموزشی منصوب شد. او فرماندهی بود که هر آموزشی را به نیروهای تحت امر خود می‌داد، خود نیز رعایت می‌كرد. او در پشت جبهه بود اما علاقه زیادی به شركت در جبهه و جنگ داشت. در همین مدتی که فرمانده پادگان آموزشی بود موفق شد چند بار در عملیات و خط مقدم جبهه حضور یابد. او در امر پاكسازی مناطق آلوده كردستان به ضد انقلاب، در تیپ ویژه شهدا به فرماندهی سردار شهید "کاوه" مجاهدات زیادی انجام داد. پس از مدتی به همدان آمد و به فرماندهی پادگان آموزشی قدس انتخاب شد. پس از مدتی انجام وظیفه در این سمت به‌خاطر شوق علاقه‌ای كه به حضور در جبهه داشت به لشکر انصارالحسین(ع) رفت و در عملیات "والفجر ۵" فرماندهی گردان ۱۵۱ مسلم‌ابن عقیل را به‌عهده گرفت