امام عسکری علیه السلام در کلام بزرگان اهل سنت شیخ عبدالله ابن محمّد به عامر شبرواى شافعى (متوفاى 1154 ه- به بعد) است كه در كتاب خود «الاتحاف بحب الاشراف ص 178 چاپ مصر 1316 ه-» گويد: يازدهمين از ائمّه حسن خالصى ملقّب به عسكرى است كه در هشتم ربيع الاول سال 232 هجرى در مدينه به دنيا آمد و در روز جمعه هشتم ربيع الاول سال 260 هجرى در بيست و هشت سالگى وفات كرد. در شرافت او همان بس كه امام مهدى منتظر فرزند اوست. خداوند اين خاندان با شرافت و دودمان باكفايت را پاداش دهد. و در فخر و شرف و علو مقام و مقدار آنان تو را همان بس كه اين دودمان همگى در كرامت بنيان و پاكى ابدان همچون داندانههاى شانه متعادل و يكسان و در مجد و عظمت همراه همخوانند. به به از اين دودمان بلند مرتبه و والامقام كه اختر تابناكشان‏ گوى سبقت را از ماه و خورشيد ربوده و صفات كمال را به تمامه در نور ديده و هيچ استثنايى را نپذيرفته است: آرى اين امامان در مجد و مقام همانند دانههاى گوهر هم رديف و همسانند و او نيز آخرينشان همانند و يكسان: و چه بسيار مردمانى كه كوشيدند تا منار عزّت آنها را، كه خدا بالايش ميبرد، پايين آوردند و سخت و هموار را طى كردند تا جمع آنان را، كه خدا فراهم كرده بود، پراكنده سازند و چه بسيار حقوقشان را تباه ساختند: حقوقى را كه خدا از آن نگذرد و تباهش نسازد! و اميد آن كه ما را بر حبّ ايشان زنده بدارد و بر آن بميراند و از شفاعت كسانى كه در شرافت به رسول خدا (ص) پيوستهاند، بهرهمند سازد. وفات او (امام عسكرى) در سرّ من رأى و مدفن او در كنار پدرش بود و پس از خود دوازدهمين امام از ائمّه را بر جاى نهاد: ابو القاسم محمّد حجت امام زاده امام كه در شب نيمه شعبان سال 255 هجرى، پنج سال پيش از وفات پدرش به دنيا آمد و پدرش ولادت او را پنهان ميداشت چون دوران سختى بود و از خلفاى عباسى بيم داشت، زيرا آنها در تعقيب هاشميان بودند و آنها را محبوس و مقتول ميساختند و در پى نابودى آنها بودند و اين بدان خاطر بود كه ميدانستند امام مهدى (ع) سلطه ظالمان را از بين ميبرد و آن را از احاديث رسول خدا (ص) كه بدانها رسيده بود دريافته بودند، احاديثى كه ميگفت امام مهدى، موعود منتظر، ريشه ستمگران را قطع‏ ميكند و بر دنيا چيرگى مي يابد و هيچ يك از ستمگران ايشان را بر روى زمين باقى نميگذارد. 📙 ولایت علی در قرآن ص 137 #شهادت_امام_حسن_عسکری @Allameaskari