ضلالت و غوایت 🔹 در دو بخش قرآن كریم بین «ضلالت» و «غوایت» جمع شده است. #ضلالت یعنی بیراهه رفتن؛ یعنی ما راه را گم كردیم. #غوایت یعنی ما اصلاً هدف را گم كردیم و نمی ‌دانیم كجا باید برویم. 🔹 یك وقت است انسان هدف دار است ولی راه را بلد نیست مثل مسافری كه می ‌خواهد جایی برود اما راه را گم كرده که به این می‌ گویند: «ضال»؛ یك وقت است که انسانِ پوچ‌گراست و اصلاً نمی‌ داند که كجا باید برود که به این می‌گویند: «غاوی». 🔹 اینكه شیطان در یك بخش گفت: ﴿لَأُضِلَّنَّهُمْ﴾ و در بخش دیگر گفت: ﴿لَأُغْوِینَّهُمْ﴾؛ یعنی من اول اینها را از راه به در می ‌برم كه اینها #راه را گم ‌كنند ، و بعد #پوچ‌_گرا ‌بشوند که ندانند كجا می ‌خواهند بروند و عاقبتشان چیست که این می‌ شود «غوایت». 👈 این دو خطر در جاهلیت بود و ذات اقدس الهی به مردم جاهلی فرمود وجود مبارك پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) از هر دو آسیب مصون است: ﴿ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَوی﴾؛ او نه #راه را گم كرد و نه #هدف را؛ هم در راه است و هم هدف دارد. شما به دنبال كسی باید بروید كه در متن راه است و هدفدار هم است. 📚 سوره مبارکه صافات جلسه 10 تاریخ: 1392/12/14 🕋﷽اسلام شناسی تخصصی☫