حکایت یک هم‌نوا....! دوشنبه حدود ساعت ۱۰ روز ششم محرم الحرام خانه سالمندان شهر ملایر روضه را شروع کردم... ناله پیرمرد ها و پیرزن ها بلند شد. دلتنگی شان برای شرکت در یک مجلس روضه، حتی از سوز صدایشان هم بیشتر بود! حسین حسین گفتن را خوب بلد بودند حتی از مداح ها و سخنران ها هم بهتر.... مگر میشود بعد از هشتاد سال تمرین کردن نتوانی حضرت زهرا پسند یا حسین بگویی؟ از این ۱۱۵ سالمند عزادار، ۴۸ نفرشان مجهول الهویه هستند!!! یعنی از کنار خیابان ها جمع شده اند و حتی یادشان نمی‌آید که چه کسی هستند و اسم شان چیست...! اما، بر لبان تک تک شان یا حسین بود و گوشه چشم شان، قطره اشک... مگر لیلا از یاد مجنون میرود؟ شعر های معروف و نوحه های قدیمی را که همه بلدند... اما یک پیرمرد، حتی شعر های کمتر آشنا را هم با من زمزمه میکند! به موقع دم می‌گیرد و مجلس داری میکند. خیلی تعجب میکنم... بعد از سوال از مدیر خانه سالمندان، حالم تا همین لحظه دگرگون میشود. آقا قربان‌علی، سال ها پیش یکی از مداح های معروف شهر بوده است... 💔 #قدمت_قیمت_میده به پیری مرانم ز درگاه خویش که صرف تو کردم جوانی خویش پ.ن: در حاشیه برپایی مجلس عزاداری همراه با بچه های مدرسه هنرورسانه آوینا __________ @amir_talabeh