شده در کلبهٔ تنهایی خود رخنه کنی؟ شده با خاطره‌اش روز و شبت شکوه کنی؟ شده هرگز که نگاهت نگران باشد و او بی تو و چشم تو خوش باشد و تو، گریه کنی؟ شده آیا که جواب تلفن را ندهد؟ نگران باشی و تا مرز جنون سکته کنی؟ شده با جان و دلت میز بچینی هر روز در خیالات خودت، ناز کنی، عشوه کنی؟ شده دلتنگ شوی مست شوی در کافه؟ قصه عشق بخوانی، همه را تشنه کنی؟ شده دیوانه شوی نصفه شبی تا اینکه به خیابان بزنی خاطره‌ها زنده کنی؟ شده عاشق بشوی شعر شوی در چشمش بی خیال تو شود باز به او تکیه کنی؟

سلام. نتیجه کنکور بقیه به شما ربط نداره. فعلا خداحافظ.

نظری ندارم.

"پادکست روانشناسی" - قدم سوم، برنامه ریزی - دکتر مجتبی شکوری

قدم دوم...

از قدیم همین بوده... بعد از ظهر، خونه مادربزرگا، این وضعیت یعنی "خیلی خوش گذشته"!

من واقعا از بزرگ شدن و فاصله گرفتن از کودکی متنفرم.

..✓

آفرین حالا برگا بریزن و هوا سرد شه. بسه دیگه

شعرمان ورد لبش بود نمی‌دانستیم..

ری اکشن من به نصف اتفاقات اطرافم: نمی‌دانم، اطلاعی ندارم.

ری اکشن من به نصف اتفاقات اطرافم: به من ربطی نداره.