حس فرار ، فرار از واقعیت ، فرار از زندگی‌ کنونی ، فرار از خود ، فرار از همه چی..!

جنابِ ابتهاجِ عزیز، در گذشته یک رفیقی داشتن به اسم کیوان که ایشون کشته میشن... بعد از مرگ کیوان، سنگ قبر ایشون رو تخریب میکنن، استاد ابتهاج هم نشونی گذاشته بودن برای پیدا کردن قبر این بنده خدا... تا اینکه کل این قبرستان رو تخریب میکنن و درخت می‌کارند... هوشنگ ابتهاج هم در این باره یک شعری میگن.. که عجیب غمگینه: ساحتِ گورِ تو سروستان شد... ای عزیزِ دل من، تو کدامین سَروی؟

در واقع تنها هنرم بی هنریمه...

نمیتونی با من زندگی کنی، چون تحمل اینکه یه نفر دائم جلوت قهوه بخوره و بهت تعارف نکنه نداری...

-پروفایلتون-

اتوبوس سوار شدن انقد جذابه که.. وای

"دیوار های بیمارستان ها بیشتر از عبادتگاه ها دعا شنیده اند" - چارلی چاپلین

تهش درست میشه همه چی!

کتاب "دیدن دختر صددرصد دلخواه در صبح زیبای ماه آوریل" رو تازه شروع کردم و بهتون پیشنهادش میدم، خیلی مطلوب و جدابه، و گیرایی بالایی داره

خانومه امروز تو اتوبوس گفت چقدر خشک چت میکنی، این بار دومه

بیاید قانعم کنید که نوشابه و آدامس چیزای خوشمزه ای اند و ارزش خوردن دارن

اگه کسی دور و ورم نبود و تنها بودم، اوضاع قابل تحمل تر بود... مشکل اینه که کلی آدم اطرافم هستن و من؟ به معنای واقعی کلمه تنهام...