ستاره پشتِ ستاره، نگاه یعنی این دو چشمِ روشن اما سیاه یعنی این

به زیرِ بارش باران، دو دستِ آبی او گرفته‌اند مرا، سرپناه یعنی این

شبی كه غربتِ جاده مرا صدا می‌كرد اشاره كرد به این سو، كه راه یعنی این

هنوز سنگِ صبورِ من و غزلهایم نشسته پای دلم، تكیه‌گاه یعنی این

فرشته‌های نگاهم به سجده افتادند چه اشتباهِ قشنگی! گناه یعنی این...

خاطرم نیست که از کِی به تو عاشق شده‌ام #شب_زیارتی_ارباب #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله

درخت‌های جوان تو برگ‌وبر بدهند و زخم‌های تو روزی دگر ثمر بدهند دلش گرفته و چشمان قدس بارانی‌ست  هنوز منتظر قاسم سلیمانی‌ست... _شادی روح شهدا صلوات🌹 #حاج_قاسم #سردار_دلها

‏مواظب حرفاتون باشید! بعضی وقتا حرفاتون تا صبح یه نفرو بیدار نگه می‌داره...

من شهر بی‌توام اینجا تهران باران می‌بارد... #کامران_رسول‌زاده

دستی برآر و مثل اناری مرا بچین ترسم که انتظار کند دانه دانه‌ام... #سعید_بیابانکی

‏بعداً؟ بعداً دیگه دلم باهات صاف نمی‌شه. بعداً؟ بعداً دیگه منتظرت نیستم. ‏بعدا؟ بعدا هر کدوممون یه سر دنیاییم. ‏بعداً؟ بعداً دیگه ذوق ندارم. ‏بعدا؟ بعدا که دیگه ‌کیف نمی‌ده. ‏بعدا؟بعدا دیگه پروانه‌ها مُردن، بعداً؟ بعداً‌ دیگه دوست ندارم...

حکایتِ بارانِ بی امان است این گونه که من دوستت می‌دارم... #شمس_لنگرودی

من به چشم‌های بی‌قرار تو قول می‌دهم ریشه‌های ما به آب شاخه‌های ما به آفتاب می‌رسد؛ ما دوباره سبز می‌شویم... #غزه‌🇵🇸

یکشنبه از هیچ زاویه‌ای زیبا نیست مگر در قراری عاشقانه با تو... #لیلا_مقربی

ميوه‌ی نارَس را ديده‌ای؟! هرچقدر هم زيبا باشَد، طعمِ گَس می‌دهد؛ كال است؛ ناچاری دور بيَندازی‌اَش...! می‌دانی؟ زندگی بی‌تو طعمِ گس می‌دهد؛ می‌شود يک چيزِ دور انداختنی...! #زهرا_سرکارراه

سلام بر کسانی که شب‌های فراوان، تکیه‌گاه افراد بسیاری بودند اما در شب‌های تنهایی خود، هیچ‌ تکیه‌گاهی جز تنهایی نداشتند...

از من مخواه تا غزلی دست و پا کنم احساس من درون غزل جا نمی‌شود #فریبا_عباسی

قدیم ترا یه گوشه‌ی اتاقم بود که وای فای خوب آنتن می‌داد؛ همیشه‌ی خدا کز می‌کردم اون گوشه که دسترسیم به اینترنت بهتر باشه! می خوام بگم تو برای من همون گوشه‌ی دنج و امنی... کنارت زندگی بهتر آنتن میده :) #طاهره_اباذری‌هریس

مثلِ آن تک برگِ پائیزی که می‌افتد به‌خاک پس تو کی می‌افتی،ای آن اتفاقِ خوب‌ من؟ #محمود_افهمی

کسی مسافرِ این آخرین قطار نشد کسی که راه بیندازمش سوار نشد!

چقدر گل که به گلدان خالی‌­ام نشکفت چقدر بی‌­ تو زمستان شد و بهار نشد

من و تو پایِ درختان چه قدر ننشستیم! چه قلب­‌ها که نکندیم و یادگار نشد

چه روزها که بدون تو سال‌­ها شد و رفت چه لحظه‌­ها که نماندیم و ماندگار نشد

همیشه من سرِ راهِ تو بودم و هربار کنار آمدم و آمدم کنار، نشد