خزشِ نرمِ دست و انگشتهایِ خشکِ مردونه، تو موهای باز و ریخته‌ی پشتِ کمرِ یک زن، وقتی رو کاناپه تو یه مهمونیِ شلوغ نشستن، همون دوستت داٰرمیه که، نمیشه وسط جمع بلند گفت... #میم_سادات_هاشمی #من_او_را_دوست_داشتم