با اشک روضه منتقمش را صدا بزن شاید به حُرمت غم عُظمی ظهور کرد! #اللّهُمَّ_عَجِّل_لِولیِّکَ_الفَرَج @Anarestun

در تمام سال مجنونیم محرّم بیشتر... #حسینِ_من @Anarestun

کو نوح پیمبر به جهان آید و بیند دنیا همگی غرقه طوفان حسین است... #حسینِ_من @Anarestun

[من از کمند تو، تا زنده‌ام نخواهم جَست!] @Anarestun

آسان تر از آن نيست ولی ماه محرم دشوارترين كار جهان خوردن آب است... #صلی_الله_علیک_یا_عطشان @Anarestun

مهدی‌جان دلِ ما هیئت و روضه‌ست قدم رنجه بفرما آقا... @Anarestun

نابرده رنج گنج به ما داده‌ای حسین... #در_عزای_حسین 🏴 j๑ïท➺ @Dlnvshte🌱

هِی نگاش میکنم... بازم... دوباره‌... سه باره... و باز هم... 😭

باد پنجه در خارها انداخته بود و آنها را بر سینه خشک بیابان می غلتاند . غلاف شمشیرش را تا میانه در خاک فرو برد و بر انحنای آن تکیه زد تا تماشا کند . در دور دست کوه هایی نشسته در مقابل و تا آنجا که نگاهش ادامه پیدا میکرد ، نه ایلی بود و نه عشایری . نه قومی و نه قبیله ای . خودش بود و خدای دختران و زنانش . گویی که در آن وادی ، تنها بلا از زمین میرویید و از آسمان خیر میبارید . به یاد آورد روزی را که دستهای محمد ص گرد شانه اش حلقه شد و او را تنگ به سینه فشرد تا انبوه موهایش را از روی پیشانی کنار بزند و میان ابروانش را ببوسد . بعد به ناگاه گریسته بود و حزن و اندوه از چشمهای آرامش چکیده بود روی دستهای کوچک حسین ع ... - تو را به بلای سختی گرفتار میکنند عزیز خردسالم ... به پشت سر نگاه کرد . شبح سایه ی خواهرش را دید که پرده خیمه را کنار زده و از شکاف باریکش حسین ع را نگاه میکند . همیشه چند قدم عقب تر از برادرش ایستاده و تماشایش کرده بود . دلش هیچ گاه از نگرانی و شوریده احوالی تهی نبوده . به سان مادری که از دور تمام حواسش جمع فرزندش باشد تا مبادا در خاک بغلتد و سنگ ریزه ها کف دستش را بخراشند . چه خوب همراهی بود و چه دلسوز مادری . به تبسم سرش را برای برادر تکان داد و حسین ع دستش را روی سینه اش گذاشت و زمزمه کرد : انت حیاتی کلها - تو تمام زندگی من هستی - پرده خیمه انداخته شد و این به آن معنا بود که دلش به جمله ای آرام گرفته . غلاف شمشیر را از خاک بیرون کشید و ایستاد ‌. خیال کرد که آیا پهنای دشت آنقدر وسیع هست که اگر گرگها به حرم بزنند ، دختران و زنان راهی برای فرار داشته باشند ؟ اگر راه را در گودی بر آنها ببندند چه ؟ آیا پاهای کوچکشان توان دویدن روی خاک تفتیده را دارد ؟ یا به رغم عطش میشود تا مرز رهایی پرواز کرد؟ شمشیر را از غلاف در آورد و از گودی سرازیر شد . به بوته ی کوچک خاری رسید و از خاک با تیغه شمشیر بیرون کشید . یکطور که فقط خودش و خدایش بشنوند میگفت : اگر که دامنی به آن ها گیر کند ، آتش خودش را پیش از دشمن به بال و پر گنجشکان خواهد رساند ... این خارها دویدن را کند میکنند ... خدایا ، خودت به اهل و خانواده ام رحم کن ‌. آنان بدون حسین ع چه کنند ؟! #میم_سادات_هاشمی @Anarestun