#مهاجرت #بورسیه #خارجکی توی این چند وقته یه موضوعی بیشتر از قبل ذهنمو درگیر کرده؛ موضوع مهاجرت. نمیخوام تخصصی راجع بهش حرف بزنم یا ریشه شناسی کنم اما دوست دارم تجربه زیسته خودمو چند نفریو بگم و قطعا هرکدوم ازشما نظراتی دارید که دوس دارم بشنومشون این چند وقته این جملاتو زیاد شنیدم: چرا موندی؟!! نمون برو اونجا آینده داری؟ حتی اگه یه روزیم برگردی رو دست میبرنت!! رفاه هست! تو که اهل علمی برو مهد علم ... حدودا یه ماه پیش بود که با دوستم که پزشکی میخونه و مدتیه ندیدمش صحبت میکردم. یه جمله ای گفت که تو گوشم زنگ زد... گفت واقعا کسی هست که قصد مهاجرت نداشته باشه؟؟ قطعا جواب سوالشو میدونستم اما تعمیم دهیش و واقعا افزایش اشتیاق به مهاجرت سوال ذهنیم شده. یه روز همکارم یهو برگشت گفت: خوشبحالت که برنامت نیس بری؟ گفتم چطور؟!! گفت همش معلقه زندگیم هرکاری میخوام انجام بدم میگم من که میخوام برم ولش کن... واقعا خوشبحالم که نمیریم؟ یا بد به حالم؟! ته دلش چی بود؟ خوشبحالم بخاطر موندن تو ایران یا خوشبحالم که دلم قرصه و معلق نیستم؟ با نوجوونا کار میکنم... وقتی ازشون میخوام 3تا آرزشون رو بگن خیلیاشون میگن بریم خارج(بخصوص کره)... نوجوونای ممکلت ما آرزوشون شده فرار از آب و خاک کشورشون!! گفتم نوجوونا و آرزوشون... باید خیلی سن رو آورد پایین تر... یادمه یه روز تو دی ماه بود داشتم با مراجع 6سالم کار میکردم گفتم آرزوت چیه؟؟ گفت برم "خارج" درس بخونم. شنیدن خبر ورزشکارایی که مهاجرت کردن... استادان دانشگاهی که دائم پز اون تایم هایی که مهاجرت کرده بودن و اون ور آب درس خونده بودن رو روانه ذهن دانشجو میکنن... ادامه دارد...