- خـانومِ۲۷۴.

داد از این درد که اُفتاده به جانم ای داد "من زمین خورده ترین مردِ جهانم " ای داد !

- خـانومِ۲۷۴.

من جوانم تو جوان ؛ پیر شدی پیر شدم ! زود می‌اُفتد از این غم ضربانم ای داد . . .

- خـانومِ۲۷۴.

نوزده سالگی‌ات قسمت ما حیف نشد چشم خوردیم من و تازه جوانم ای داد . . .

- خـانومِ۲۷۴.

من که لب دوختم اما جگرم را چه کنم ؟ می‌شود تا دو سه خط روضه بخوانم : ای داد

- خـانومِ۲۷۴.

همه‌ی شهر به اُفتادنمان خندیدند ؛ همه دیدند که پاشید تَوانم ای داد . . .

- خـانومِ۲۷۴.

هفت جای بَدَنَت تا در مسجد بِشکَست و نمی‌شد به تو خود را بِرِسانم ای داد !

- خـانومِ۲۷۴.

همه گفتند علی بودُ زَن‍َش را کُشتند من جگر سوخته از زخمِ‌زبانم ای داد !

10:46

17.09M حجم رسانه بالاست

مشاهده در ایتا

0:59

9.01M حجم رسانه بالاست

مشاهده در ایتا