eitaa logo
گروه پژوهشی آرتا
25.1هزار دنبال‌کننده
4.7هزار عکس
1.3هزار ویدیو
108 فایل
🇮🇷هدف ما بیان حقایق تاریخی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته 🇮🇷 ادمین @Shadfar98 برای ادامه راه نیازمند کمک های فرهنگی شما هستیم ➪‌‌‌‌6273-8110-6742-9933 شادفر 🔥پاسخگوی سوالات ایران باستان @shadfar97 @Dalander @Entezaremahdi1400
مشاهده در ایتا
دانلود
آیا #اعراب، کتابخانه‌ های #خوارزم را به آتش کشیدند؟! پاسخ استاد #زرینکوب: خیر چنین چیزی صحیح نیست... ✅ @Anti_Archaism
🔸 آنگاه که تولد #دختر مایه ننگ برخی #اعراب بود! آنگاه که در #ایران، #زن اهریمنی خوانده میشد... دختر آنقدر در #اسلام ارزش داشت که برایش سوره نازل شد. #کوثر ✅ @Anti_Archaism
(مورخ مشهور یونانی) “ در سپاه محافظت و پاس داری بر عهده بود .” ☑️گزنفون،کوروش نامه،ترجمه رضا مشایخی،فصل پنجم،صفحه 213 ✅ @Anti_Archaism
🔴 چهارشنبه سوری، جشنی كه شد ! رفته رفته به پايان سال خورشيدی می‌رسيم. روزهایی كه برای بسياری، همراه با شور و شوق و برای بسياری عذاب و ناآرامی است. صدای هولناك انفجار اشياء محترقه آرامش و آسايش را از آنان سلب نموده است. 👈🏻خيلی‌ها گمان می‌كنند كه يك ملّی است! و از همين روی آن را به گرامی می‌دارند! پس لازم است حقايقی را بيان كنيم ‼️ ✅ چهارشنبه سوری ربطی به آيين زرتشتی و ایران ندارد در گاهشماری زرتشتی، موضوعيت ندارد. به تعبيری صريح‌تر، در گاهشماری‌های بومی ايرانی؛ هفته وجود داشت، اما در مذهبیِ ، هفته وجود نداشته و ندارد و اگر بخواهيم دقيق‌تر بنگريم، ورود به تقويم‌های ايرانی در اثر نفوذ فرهنگ سامی (عربی-عبرانی) به فرهنگ ايران بود. 📚 سند: مری بويس، زرتشتيان، باورها و آداب دينی آنها، ترجمه ع.بهرامی، تهران: نشر ققنوس، 1391، ص 99 فی الواقع، در آيين زرتشتی چيزی به نام وجود ندارد، و بالتبع، نيز در اين آيين وجود ندارد. خانم دکتر از محققان صاحب‌نام زرتشتی می‌نويسند: «خیلی از آنها (جشن‌ها و آیین‌ها) هرگز زرتشتی نبوده اند، مثل چهارشنبه سوری.» 📚 سند: مجله‌ی هفت آسمان، بهار ۱۳۸۴، شماره ۲۵، صفحه ۱۸ موبد موبدان ايران، می‌نويسد: «شک نیست که افتادن این آتش‌افروزی به شب آخرین چهارشنبه سال، پس از اسلام است، چه، ایرانیان باستان شنبه و آدینه نداشتند. چون روز چهارشنبه نزد روز شوم و نحسی بود لذا برای رفع نحسی اقداماتی می‌کردند. بنابراین چهارشنبه سوری جزو جشن‌های ایران باستان .» 📚 سند: جهانگير اوشيدری، دانشنامه مزدَیَسنا، تهران: نشر مركز، 1389، ص ۳۳۳، ذیل عنوان «سوری» همچنين دکتر کورش نیکنام، موبد زرتشتی و پژوهشگر در آداب و سنن ایران باستان، عقیده دارد که چهارشنبه سوری هیچ ارتباطی با زرتشتیان ندارد و شکل گیری این مراسم را پس از حمله اعراب به ایران می‌داند: «در گاهشماری زرتشتیان اصلاً هفته وجود ندارد. شنبه و یکشنبه و... بعد از تسلط اعراب به فرهنگ ایران وارد شد. بنابراین اینکه ما شب چهارشنبه‌ای را جشن بگیریم (چون چهارشنبه در فرهنگ روز نحس هفته بوده) خودش گویای این هست که چهارشنبه سوری بعد از اسلام در ایران مرسوم شد.» 📚 سند: بی بی سی فارسی، چهارشنبه سوری، جشنی در استقبال از نوروز، ‌15 مارس 2009، 25 اسفند 1387 در تكمله سخن موبد بايد به عرض برسانيم كه هرچند در بين ، چهارشنبه (يوم الاربعاء) نحس شمرده می‌شد، ليكن در قرآن و روايات صحيح، نحس بودنِ چهارشنبه مورد تأييد نيست (چون در عقائد اسلامی، هيچ روزی ذاتاً نحس نيست) ولذا جشنی با عنوانِ چهارشنبه سوری و مشابه اين در منابع اسلامی وجود ندارد (بلكه اين رسم و رسومات مربوط به عرب عصر جاهلی بوده است كه برخلاف تعاليم اسلامی، تا ساليان دراز ادامه پيدا كرد). حتی در كتاب «كلثوم ننه» (كتابی طنز در نقد باورهای خرافی)، به صراحت، چهارشنبه سوری را مربوط به تقويم عربی و در آخرين چهارشنبه ماه صفر می‌داند كه بسياری از مردم آن را كرده و با درهم آميختن خرافات، آن را جشن می‌گيرند. 📚 سند: كلثوم ننه، باب هشتم، (در بيان سازها و افعال آنها)، ص 42 🔴🔴🔴 چالش ! روشن است كه اين جشن، ربطی به زرتشتيان ندارد، و انتساب آن به ايران باستان ابداً صريح نيست. چهارشنبه سوری (يوم الاربعاء) مربوط به عرب عصر جاهليت بوده است، و يا در بهترين حالت، تركيبی از سنت‌های بومی ايرانی و سنت‌های عرب عصر جاهلی است. پس چرا عده‌ای با همه وجود می‌كوشند كه اين سنت ناموزون و بی‌محتوا را زنده نگه دارند؟ آن همه ، ايجاد فضای تنش‌زا، مردم آزاری و ايجاد صداهای مهيب و دلخراش، خرد شدن شيشه‌ها ناشی از موج انفجار، تلفات يا زخمی شدن نيروی انسانی كه فضا را به بدترين شكل برای شهروندان ناامن می‌كند،آيا اينها چيزی جز است؟ چرا عده‌ای به خاطر شادیِ چند ساعته (آن هم از نوع نشاط كاذب)، حاضر می‌شوند به هر و تن دهند و آسايش را از ديگران سلب كنند ؟ آيا ، مصداقی غير از اين دارد؟ آيا اين جشن كذايی، توهين به هويت مردم ايران نيست؟ عجيب‌تر اينكه افراطی كه رسماً با (به علت عربی بودن كتابِ مقدس آن) مخالفت می‌كنند، و بر اساس منش نژادپرستانه‌ی خود، معتقد به حذف «هرگونه پيوند با عرب» هستند، در اين موضع، كاملاً خود را به و و زده‌اند. چون باستانگرايان به خاطر اهداف سياسی، حاضرند هويتِ مورد ادعای خود را لگدمال كنند! ✅ @Anti_Archaism
🔴 چهارشنبه سوری، جشنی كه شد ! رفته رفته به پايان سال خورشيدی می‌رسيم. روزهایی كه برای بسياری، همراه با شور و شوق و برای بسياری عذاب و ناآرامی است. صدای هولناك انفجار اشياء محترقه آرامش و آسايش را از آنان سلب نموده است. 👈🏻خيلی‌ها گمان می‌كنند كه يك ملّی است! و از همين روی آن را به گرامی می‌دارند! پس لازم است حقايقی را بيان كنيم ‼️ ✅ چهارشنبه سوری ربطی به آيين زرتشتی و ایران ندارد در گاهشماری زرتشتی، موضوعيت ندارد. به تعبيری صريح‌تر، در گاهشماری‌های بومی ايرانی؛ هفته وجود داشت، اما در مذهبیِ ، هفته وجود نداشته و ندارد و اگر بخواهيم دقيق‌تر بنگريم، ورود به تقويم‌های ايرانی در اثر نفوذ فرهنگ سامی (عربی-عبرانی) به فرهنگ ايران بود. 📚 سند: مری بويس، زرتشتيان، باورها و آداب دينی آنها، ترجمه ع.بهرامی، تهران: نشر ققنوس، 1391، ص 99 فی الواقع، در آيين زرتشتی چيزی به نام وجود ندارد، و بالتبع، نيز در اين آيين وجود ندارد. خانم دکتر از محققان صاحب‌نام زرتشتی می‌نويسند: «خیلی از آنها (جشن‌ها و آیین‌ها) هرگز زرتشتی نبوده اند، مثل چهارشنبه سوری.» 📚 سند: مجله‌ی هفت آسمان، بهار ۱۳۸۴، شماره ۲۵، صفحه ۱۸ موبد موبدان ايران، می‌نويسد: «شک نیست که افتادن این آتش‌افروزی به شب آخرین چهارشنبه سال، پس از اسلام است، چه، ایرانیان باستان شنبه و آدینه نداشتند. چون روز چهارشنبه نزد روز شوم و نحسی بود لذا برای رفع نحسی اقداماتی می‌کردند. بنابراین چهارشنبه سوری جزو جشن‌های ایران باستان .» 📚 سند: جهانگير اوشيدری، دانشنامه مزدَیَسنا، تهران: نشر مركز، 1389، ص ۳۳۳، ذیل عنوان «سوری» همچنين دکتر کورش نیکنام، موبد زرتشتی و پژوهشگر در آداب و سنن ایران باستان، عقیده دارد که چهارشنبه سوری هیچ ارتباطی با زرتشتیان ندارد و شکل گیری این مراسم را پس از حمله اعراب به ایران می‌داند: «در گاهشماری زرتشتیان اصلاً هفته وجود ندارد. شنبه و یکشنبه و... بعد از تسلط اعراب به فرهنگ ایران وارد شد. بنابراین اینکه ما شب چهارشنبه‌ای را جشن بگیریم (چون چهارشنبه در فرهنگ روز نحس هفته بوده) خودش گویای این هست که چهارشنبه سوری بعد از اسلام در ایران مرسوم شد.» 📚 سند: بی بی سی فارسی، چهارشنبه سوری، جشنی در استقبال از نوروز، ‌15 مارس 2009، 25 اسفند 1387 در تكمله سخن موبد بايد به عرض برسانيم كه هرچند در بين ، چهارشنبه (يوم الاربعاء) نحس شمرده می‌شد، ليكن در قرآن و روايات صحيح، نحس بودنِ چهارشنبه مورد تأييد نيست (چون در عقائد اسلامی، هيچ روزی ذاتاً نحس نيست) ولذا جشنی با عنوانِ چهارشنبه سوری و مشابه اين در منابع اسلامی وجود ندارد (بلكه اين رسم و رسومات مربوط به عرب عصر جاهلی بوده است كه برخلاف تعاليم اسلامی، تا ساليان دراز ادامه پيدا كرد). حتی در كتاب «كلثوم ننه» (كتابی طنز در نقد باورهای خرافی)، به صراحت، چهارشنبه سوری را مربوط به تقويم عربی و در آخرين چهارشنبه ماه صفر می‌داند كه بسياری از مردم آن را كرده و با درهم آميختن خرافات، آن را جشن می‌گيرند. 📚 سند: كلثوم ننه، باب هشتم، (در بيان سازها و افعال آنها)، ص 42 🔴🔴🔴 چالش ! روشن است كه اين جشن، ربطی به زرتشتيان ندارد، و انتساب آن به ايران باستان ابداً صريح نيست. چهارشنبه سوری (يوم الاربعاء) مربوط به عرب عصر جاهليت بوده است، و يا در بهترين حالت، تركيبی از سنت‌های بومی ايرانی و سنت‌های عرب عصر جاهلی است. پس چرا عده‌ای با همه وجود می‌كوشند كه اين سنت ناموزون و بی‌محتوا را زنده نگه دارند؟ آن همه ، ايجاد فضای تنش‌زا، مردم آزاری و ايجاد صداهای مهيب و دلخراش، خرد شدن شيشه‌ها ناشی از موج انفجار، تلفات يا زخمی شدن نيروی انسانی كه فضا را به بدترين شكل برای شهروندان ناامن می‌كند،آيا اينها چيزی جز است؟ چرا عده‌ای به خاطر شادیِ چند ساعته (آن هم از نوع نشاط كاذب)، حاضر می‌شوند به هر و تن دهند و آسايش را از ديگران سلب كنند ؟ آيا ، مصداقی غير از اين دارد؟ آيا اين جشن كذايی، توهين به هويت مردم ايران نيست؟ عجيب‌تر اينكه افراطی كه رسماً با (به علت عربی بودن كتابِ مقدس آن) مخالفت می‌كنند، و بر اساس منش نژادپرستانه‌ی خود، معتقد به حذف «هرگونه پيوند با عرب» هستند، در اين موضع، كاملاً خود را به و و زده‌اند. چون باستانگرايان به خاطر اهداف سياسی، حاضرند هويتِ مورد ادعای خود را لگدمال كنند! ✅ @Anti_Archaism
‍ 🔷موقعیت ایرانیان در زمان حمله اعراب در چنین درباری ،شاه مغرور و از خود راضی گفته بود اگر کسی جرات کند، خبر مرگ اسب محبوبش شبدیز را بیاورد او را خواهد کشت. پیداست که کیفیت زندگی مردم هرگز به پای مرغوبیت حتی یک کره اسب درباری نمی رسید. البته آدم کشی در دربارسنتی بود چرک تاب و بادوام، اما اینک گویی این سنت ابعاد تازه ای پیدا کرده و می رفت که سده های طولانی دوام پیدا کند. هرمز،پدر خسروپرویز با کشتار درباریان و سرداران و فرماندهان خود،از سویی بر رونق این سنت افزوده بود. مشکل مردم بی توجهی زمین و آسمان به سرنوشت آن ها بود. موبدان نیز ،که به جای بازوان اهورمزدا، بازوان شاهان بودند. با آیین نامه های خلق السّاعه و دست و پا گیر آخرین رمق مردم را می ربودند. چنین بودکه دیگر درون مایه ای برای عِرق ملی نمانده بود. پرویز رجبی سده های گمشده جلد اول ص ۲۲ و ۲۳ ✅ @Anti_Archaism ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ 🆔کانال ما در سروش: https://sapp.ir/anti_archaism 🆔کانال ما در ایتا: https://eitaa.com/anti_archaism
7.7M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔻امام علی علیه السلام در آغوش ایرانیان سال دهم هجری، گرامی اسلام(ص) (ع) را به گسیل داشت. در آن زمان، در یمن طبقه ای وجود داشت که به آنها «الابناء» و گاه «بنی الاحرار» می گفتند. آنان در جامعه یمن از جایگاه خاصی برخوردار بودند و همواره به آزادگی و شرافت اتصاف داشتند. اینان ایرانیانی بودند که اجدادشان از جانب خسرو به آن دیار اعزام شده بودند. سند : یعقوبی، ابن واضح، تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 200. فیاض، علی اکبر، تاریخ اسلام، انتشارات دانشگاه تهران، 1367ش، ص 27. حضور (ع) در یمن در سال دهم هجری، این امکان را در اختیار قرار داد تا از نزدیک با سیره انسان دوستانه، کریمانه و بزرگوارانه اش آشنا شده، از همان جا دوستی و محبت او را در دل های خویش جای دهند. ایرانیان پس از آشنایی با علی(ع) اسلام آورده، فیروز را از جانب خود به فرستادند و مراتب ایمان و وفاداری خود را به پیامبر(ص) عرضه داشتند. سند :شمس الدین ذهبی ،تاريخ الإسلام،ج2، 690 فیاض، علی اکبر، تاریخ اسلام، انتشارات دانشگاه تهران، 1367ش، ص123. ✅ @Anti_Archaism
Gang_avaran_erani_Tarikhema_org.pdf
389.7K
📙 جنگاوران سپاه ایرانی که به سپاه اعراب پیوستند خلاصه 👇 ✅اساوره در گرماگرم نبرد ضعف و هضیمت بر لشکریان ساسانی عارض شده بود ، اساوره نخستین گروه از جنگاوران ایرانی بودند که با درک موقعیت و شرایط موجود، دست از مقاومت کشیدن و خود را به نیروهای عرب تسلیم کردند. اینان از نیروهای سواره نظام ساسانیان به شمار میرفتند که در کنار سایر عناصر اشرافی روزگار خود، در عالی ترین رده های اجتماعی جای داشتند ✅احامره در میان عناصر ایرانی که به سپاه عرب پیوستند و آنان را در فتح مناطق مرکزی همراهی کردند، گروهی یافت میشوند که منابع تاریخی از آنها با صفت "حمراء" یاد می کنند(حدود 4 هزار نفر از دیلمیان) ✅بخاریه گروه دیگه ایی که حدود 2 الی 12 هزار نفر که به سپاه پیوستند ✅و جزئیات بیشتر که در مقاله فوق می توانید مطالعه کنید @Anti_Archaism | گروه پژوهشی آرتا