🕋بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ🕋 ثُمَّ رُدُّوٓا إِلَى اللَّهِ مَوْلَاهُمُ الْحَقِّ ۚ أَلَا لَهُ الْحُكْمُ وَهُوَ أَسْرَعُ الْحَاسِبِينَ سپس [همه را] به سوی خدا، سرپرست و مولای به حقّشان بازمی‌گردانند. آگاه باشید! [كه در آن روز] فرمانروایی و حكومت مطلق فقط ویژه اوست؛ و او سریع‌ترین حساب‌گران است. #تفسیر:(آيه ٦٢) : 🌀در اين آيه اشاره به آخرين مرحلۀ كار انسان كرده، مى‌گويد: «افراد بشر پس از طىّ دوران خود با اين پرونده‌هاى تنظيم شده كه همه چيز در آنها ثبت است، در روز رستاخيز به سوى پروردگارى كه مولاى حقيقى آنهاست باز مى‌گردند» (ثُمَّ رُدُّوا إِلَى اللّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ) . 🌀 و در آن دادگاه، «دادرسى و حكم و قضاوت مخصوص ذات پاك خداست» (أَلا لَهُ الْحُكْمُ) . 🌀 و با آن همه اعمال و پرونده‌هايى كه افراد بشر در طول تاريخ پرغوغاى خود داشته‌اند «به سرعت به تمام حسابهاى آنها رسيدگى مى‌كند» (وَ هُوَ أَسْرَعُ الْحاسِبِينَ) . تا آنجا كه در بعضى از روايات وارد شده، انّه سبحانه يحاسب جميع عباده على مقدار حلب شاة! : «خداوند حساب تمام بندگان را در زمان كوتاهى به اندازۀ دوشيدن يك گوسفند، رسيدگى مى‌كند» ! #سوره_انعام ــ #آیه ۶۲ @Antiliberalism

🕋بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ🕋 قُلْ مَنْ يُنَجِّيكُمْ مِنْ ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً لَئِنْ أَنْجَانَا مِنْ هَٰذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ #سوره_انعام ــ #آیه ۶۳ بگو: چه كسی شما را از تاریكی‌هایِ خشكی و دریا نجات می‌دهد؟ در حالی كه او را [برای نجات خود] از روی فروتنی و زاری و مخفیانه به كمك می‌طلبید؛ [و می‌گویید] كه اگر ما را از این [تنگناها و مهلكه‌ها] نجات دهد، بی‌تردید از سپاس‌گزاران خواهیم بود. #تفسیر:(آيه ٦٣) :نورى كه در تاريكى مى‌درخشد! 🌀 بار ديگر قرآن دست مشركان را گرفته و به درون فطرتشان مى‌برد و در آن مخفيگاه اسرار آميز نور توحيد و يكتا پرستى را به آنها نشان مى‌دهد و به پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» دستور مى‌دهد به آنها «بگو: چه كسى شما را از تاريكيهاى برّ و بحر رهايى مى‌بخشد» ! (قُلْ مَنْ يُنَجِّيكُمْ مِنْ ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ) . ظلمت و تاريكى گاهى جنبۀ حسّى دارد و گاهى جنبۀ معنوى: ظلمت حسّى آن است كه نور به كلّى قطع شود يا آن چنان ضعيف شود كه انسان جايى را نبيند يا به زحمت ببيند، و ظلمت معنوى همان مشكلات، گرفتاريها و پريشانيها و آلودگيهايى است كه عاقبت آنها تاريك و ناپيداست. اگر اين تاريكى با حوادث وحشتناكى آميخته شود و مثلاً انسان در يك سفر دريايى «شب تاريك و بيم موج و گردابى حائل» محاصره شود وحشت آن به درجات، بيش از مشكلاتى است كه به هنگام روز پديد مى‌آيد. در چنين لحظاتى است كه انسان همه چيز را به دست فراموشى مى‌سپارد و جز خودش و نور تابناكى كه در اعماق جانش مى‌درخشد و او را بسوى مبدئى مى‌خواند كه تنها اوست كه مى‌تواند چنان مشكلاتى را حل كند، از ياد مى‌برد. اين گونه حالات دريچه‌هايى هستند به جهان توحيد و خداشناسى. 🌀 لذا در جملۀ بعد مى‌گويد: «در چنين حالى شما از لطف بى‌پايان او استمداد مى‌كنيد گاهى آشكارا و با تضرّع و خضوع و گاهى پنهانى و در درون دل و جان، او را مى‌خوانيد» (تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً). 🌀 «و در چنين حالى فوراً با آن مبدأ بزرگ عهد و پيمان مى‌بنديد كه اگر ما را از كام خطر برهاند به طور قطع، شكر نعمتهاى او را انجام خواهيم داد، و جز به او دل نخواهيم بست» (لَئِنْ أَنْجانا مِنْ هذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشّاكِرِينَ). @Antiliberalism

🕋بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ🕋 وَمَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَلَٰكِنْ ذِكْرَىٰ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ و چیزی از حساب ستمكاران [مغالطه‌گر] بر عهده كسانی كه [به ناچار سخنان آنان را می‌شنوند ولی از نشستن با آنان‌] می‌پرهیزند نیست؛ بلكه [بر عهده اهل تقواست كه یاوه‌گویان را] پند دهند، تا [از گفتار باطل و بی‌پایه خود] بپرهیزند. #سوره_انعام ــ #آیه ۶۹ تفسیر: 🌀در اين آيه يك مورد استثناء كرده و مى‌گويد: «اگر افراد با تقوا براى نهى از منكر در جلسات آنها شركت كنند و به اميد پرهيزكارى و بازگشت آنها از گناه، آنان را متذكّر سازند مانعى ندارد و گناهان آنها را بر چنين اشخاصى نخواهند نوشت، زيرا در هر حال قصد آنها خدمت و انجام وظيفه بوده است» (وَ ما عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسابِهِمْ مِنْ شَيْءٍ وَ لكِنْ ذِكْرى لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ) . 🌀 بايد توجّه داشت تنها كسانى مى‌توانند از اين استثناء استفاده كنند كه طبق تعبير آيه داراى مقام تقوا و پرهيزكارى باشند و نه تنها تحت تأثير آنها واقع نشوند، بلكه بتوانند آنها را تحت تأثير خود قرار دهند. @Antiliberalism

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ قُلْ أَنَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰٓ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُٓ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُٓ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۖ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ بگو: آیا به جای خدا معبودی را بپرستیم كه نه سودی به ما رساند و نه زیانی؟ و ما را پس از آنكه خدا هدایت كرد [به سبب شرك و بت پرستی‌] به فرهنگ و فضای جاهلیّت بازگردانند، مانند كسی كه شیاطین عقلش را ربوده‌اند و در زمین سرگردان [و بی‌هدف و گمراه‌] است، در حالی كه برای او یارانی است كه وی را به سوی هدایت دعوت می‌كنند كه به جانب ما بیا [ولی او به سبب سرگردانی و حیرت زدگی نمی‌پذیرد.] بگو: یقیناً هدایت خدا همان هدایت [واقعی‌] است، و ما مأموریم كه تسلیم پروردگار جهانیان باشیم. #سوره_انعام ــ #آیه ۷۱ #تفسیر:(آيه ٧١) : ♦️اين آيه در برابر اصرارى كه مشركان براى دعوت مسلمانان به كفر و بت‌پرستى داشتند به پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» دستور مى‌دهد كه با يك دليل دندانشكن به آنها پاسخ بده و «بگو: آيا شما مى‌گوييد ما چيزى را شريك خدا قرار دهيم كه نه سودى به حال ما دارد كه به خاطر سودش به سوى او برويم و نه زيانى دارد كه از زيان او بترسيم» ؟ ! (قُلْ أَ نَدْعُوا مِنْ دُونِ اللّهِ ما لا يَنْفَعُنا وَ لا يَضُرُّنا). اين جمله در حقيقت اشاره به آن است كه معمولاً كارهاى انسان از يكى از دو سرچشمه ناشى مى‌شود، يا به خاطر جلب منفعت است و يا به خاطر دفع ضرر؛ ♦️ سپس به استدلال ديگرى در برابر مشركان دست مى‌زند و مى‌گويد: «اگر ما به سوى بت‌پرستى بازگرديم و پس از هدايت الهى در راه شرك گام نهيم به عقب بازگردانده شده‌ايم» اين بر خلاف قانون تكامل است كه قانون عمومى عالم حيات مى‌باشد (وَ نُرَدُّ عَلى أَعْقابِنا بَعْدَ إِذْ هَدانَا اللّهُ). ♦️و بعد با يك مثال، مطلب را روشنتر مى‌سازد و مى‌گويد بازگشت از توحيد به شرك «همانند آن است كه كسى بر اثر وسوسه‌هاى شيطان (يا غولهاى بيابانى، به پندار عرب جاهليّت كه تصوّر مى‌كردند در راهها كمين كرده‌اند و مسافران را به بيراهه‌ها مى‌كشانند!) راه مقصد را گم كرده و حيران و سرگردان در بيابان مانده است» (كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّياطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرانَ). ♦️«در حالى كه يارانى دارد كه او را به سوى هدايت و شاهراه دعوت مى‌كنند و فرياد مى‌زنند به سوى ما بيا» (لَهُ أَصْحابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنا) ولى آنچنان حيران و سرگردان است كه گويى سخنان آنان را نمى‌شنود و يا قادر بر تصميم گرفتن نيست. ♦️و در پايان آيه به پيامبر «صلّى اللّه عليه و آله» دستور مى‌دهد كه بگو: «هدايت، تنها هدايت خداست و ما مأموريت داريم كه فقط در برابر پروردگار عالميان تسليم شويم» (قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدى وَ أُمِرْنا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعالَمِينَ) . اين جمله در حقيقت دليل ديگرى بر نفى مذهب مشركان است زيرا تنها در برابر كسى بايد تسليم شد كه مالك و آفريدگار و مربّى جهان هستى است نه بتها كه هيچ نقشى در ايجاد و ادارۀ اين جهان ندارند. @Antiliberalism