📚 نظامی گنجوی 📜 می‌گویند چرا #نظامی_گنجوی در این چند منظومه و مثنویهای پنجگانه که اسمش خمسه‌ی نظامی است، به سراغ لیلی و مجنون، یا مثلاً به سراغ خسرو و شیرین و اسکندرنامه رفته؟ و یک آدم حکیمی مثل حکیم نظامی چرا به سراغ داستان پیغمبران و داستانهای صدر اسلام و جنگهای پیغمبر نرفته؟ جواب می‌دهند اگر می‌خواست سراغ آن حقایق تاریخی و حقایق مقدس برود نمی‌توانست خیال انگیزی کند و مچش را می‌گرفتند تفسیر به رأی کردی، اما درباب خسرو و شیرین هرچه گفت گفته و هرچیزی به ذهنت بیاید که می‌توانی زیباتر تصویر کنی میدان آزاد است بگو. اصل داستان هم معلوم نیست چقدر درست باشد، تا چه رسد به زیورها و حواشی؟ یا داستان و منظومه لیلی و مجنون نظامی هم همینطور است، اگر بخواهند متن واقع را بیان کنند نمی‌توانند شعر بگویند. 📜 نظامی در همین منظومه‌ی لیلی و مجنون به پسرش خطاب می‌کند: در شعر مپیچ و در فن او چون اکذب اوست و احسن او می‌گوید سراغ #شعر نروید چگونه بهترین شعر، دروغترین شعر است، برای اینکه خیال‌پردازی و دروغ‌پردازی بطور طبیعی در آن وجود دارد. 📜 اما قرآن اوج زیبایی وهنر‌اش مرّ واقعیت است. ۱۳۷۱/۰۲/۱۶ بیانات در جلسه بیست و پنجم تفسیر سوره بقره(عکس مربوط تاریخ مذکور نیست بلکه مربوط به سفر ایشان در 1388/2/31 به کردستان است) #کلام_رهبر @AntiLiberalism