متن شبهه: شبهه پر تکرار این روزها فضای مجازی که هرروز با رنگ و لعابی تازه در حال پخش شدن است این که میگویند دین /توسل/حرم امام ها و امام زادگان /کلا خدا و پیغمبر نمیتوانند کاری کنند عاجز ماندن در برابر بیماری کرونا پس همه رو بذارید کنا و گول خرافات را نخورید پاسخ بخش اول: 📍📍📍📍 #نقش_دعا_و_توسل_و_توکل_به #خداو_اهل_بیت_در_درمان _بیماریها این روزها ما با مشکل حادی به نام ویروس کرونا مواجه هستیم؛ مشقّات و سختی های دست و پنجه نرم کردن با بیماری کووید ۱۹ از یک طرف و شبهه ها، تمسخر ها و تحلیل های رنگارنگ غالباً بی‌اساس که #ویروسهایی_به_مراتب_خطرناکتر_از_کرونا هستند 🦠 ، از طرف دیگر به سوی ما نشانه رفته اند. نکته ای که باید به آن دقت نمود این است که این بیماری نیز همانند سایر بیماری هاست که گریبانگیر ما انسان ها شده است. همانگونه که ما با سایر بیماری ها مبارزه می‌کنیم و راه نجات از آنها را در مداوا و مراجعه به پزشک می‌دانیم، دربارۀ کرونا نیز باید به همین روش عمل کنیم. ناشناخته بودن و صعب العلاج بودن نباید ما را از انتخاب راه درست باز دارد. اما مواقعی پیش می آید که برخی از انسان ها به خاطر یأس از مداوای اطبا و لاعلاج بودن بیماری دست به دامان اولیاء الهی می شوند. این روش #سابقه داشته و #هرگز_تعطیل #نشده است. اکنون نیز که خدای ناخواسته دچار شدت مرض و حالت های بحرانی می شوند طبیعی و معقول است که دست به دعا بردارند و به اولیای الهی تمسک جویند. اما این که در بعضی از مشاهد مشرفه برخی از اشخاص به طور کلی مداوا را منکر شده و ویروس را بر حرم های ائمه علیهم السلام بی تاثیر بدانند غیرمعقول و جسارتاً ابلهانه می باشد. ممکن است کسی آن قدر اطمینان به نفس و توکل داشته باشد که نگرانی زیادی از ابتلاء به بیماری به خود راه ندهد؛ اما قطعاً هیچ کس حق ندارد با رفتارهای غیر مسؤولانه سلامتی دیگران را به خطر اندازد. اما این که چرا ما باید برای حل مشکلاتمان، به راه های طبیعی و عادی متوسل شویم یک مسئلۀ عقلی است. چرا ما نمی توانیم توقع داشته باشیم که در شرایط عادی و در غالب موارد عوامل بیماری زا از قبیل همین ویروس کرونا، چنان که بر قاطبۀ مردم اثر می کند، بر ما اثر نکند؟ برای این که این یک قاعدۀ عقلانی است. یعنی این که خداوند تبارک و تعالی این عالم را بر اساس قواعدی به وجود آورده است. از جمله این قواعد این است که هر پدیده ای تحت تاثیر برخی علل و اسباب حادث می شود. همچنین ،هر پدیده‌ای موجب به وجود آمدن برخی پدیده های دیگر می‌شود. اگر این قاعده در جهان هستی حاکم نبود هیچ پیشرفتی در علوم تجربی حاصل نمی گشت. برای واضح شدن مطلب به این مثال دقت کنید:: ⬇️ یک نجار در کار خود از میخ و چکش🛠 استفاده می کند. میخ و چکش از جنس فولاد هستند.آنچه به ما اجازه می دهد که از میخ و چکش برای کارهای نجاری استفاده کنیم، خواص مکانیکی فولاد است. به عبارت دیگر همواره میخ فولادی از چوب سخت تر است، و خاصیت ارتجاعی یا کشسانی دارد و به خاطر این خاصیت، می شود از آن در نجاری استفاده کرد. حال فرض کنید یک نجار در حین کار دچار غفلت شده و اشتباهاً چکش را بر انگشت خود بکوبد. طبیعتاً باید انگشت وی مجروح شود؛ ما نمی توانیم انتظار داشته باشیم که انگشت نجار در اثر غفلت و خوردن ضربۀ چکش آسیب نبیند. چرا؟ چون تجارب ممتد و متواتر بشر خواص فولاد را به او نشان داده است. این #خواص_باید_ثابت_باشد. اگر چنین نباشد دیگر ما نمی‌توانیم با اطمینان از خواص مواد در پیشبرد کارهای خود استفاده کنیم. 👈 مثلا اگر فولاد گاهی سخت و گاهی نرم باشد ما با چه اطمینانی می توانیم سازه های مرتفع و بزرگ بسازیم، در هواپیما بنشینیم و به آسمان برویم، یا در اتومبیل که غالب قطعات آن از جنس فولاد است بنشینیم و با سرعت زیاد به سمت مقصد رانندگی کنیم؟ یا چنانچه خواص شیمیائی و بیولوژیکی مواد ثابت نباشد، چطور داروهای مختلف را برای بیماری های مختلف آزمایش کنیم و بسازیم؟ ملاحظه می کنیم که باید خواص طبیعی مواد ثابت باشد. همین قاعده در مورد شمشیر و نیزه نیز صادق است. همانگونه که فولاد سخت در ساخت چکش و میخ به کار می رود در ساخت شمشیر و نیزه نیز کاربرد دارد. آیا ما می توانیم توقع داشته باشیم که فولاد چکش یا فولاد کارد قصاب دارای سختی مطلوب ما باشد، اما فولاد شمشیر #ابن_ملجم یا شمر ملعون خاصیت خود را از دست بدهد؟ البته که نه ادامه مطلب 👇👇