ادامه👆👆👆 @Antishobheh 👈سند اول: «پیری از مردم استخر گوید: پدرم می گفت: «زیاد را دیدم که سالار فارس بود و ولایت یک پارچه آتش بود، زیاد چندان مدارا کرد که مانند پیش به اطاعت و استقامت آمدند و به جنگ نپرداخت. مردم فارس می گفتند: رفتار این عرب همانند رفتار خسرو #انوشیروان بود که نرمش و مدارا می کرد و می دانست چه کند.»(۵) 👈 سند دوم: «وقتی زیاد به فارس آمد کس پیش سران ولایت فرستاد و کسانی را که به یاری وی آمدند وعده داد و آرزومند کرد، جمعی را نیز بیم داد و تهدید کرد، بعضی را به جان بعضی دیگر انداخت، بعضی ها خطرگاه دیگران را گفتند، گروهی گریختند، گروه دیگر به‌جای ماندند. بعضی شان بعضی دیگر را بکشتند و فارس بر او راست شد، اما با گروهی مقابل نشد و جنگی نکرد. در کرمان نیز چنین کرد. آنگاه به فارس بازگشت و در ولایت های آنجا بگشت و به کسان وعده های خوب داد تا مردم آرام شدند و ولایت به استقامت آمد.»(۶) 4⃣ صفحات تاریخ با #عدالت علی(ع) زرّین شده است. آن حضرت بین #عرب و #ایرانی حقوق یکسان قائل بود و در موارد بسیاری نیز به دفاع از حق ایرانیان نومسلمان در برابر زیاده خواهی های اعراب بر می خواست؛ به همین دلایل محبوب قلوب ایرانیان بود. اگر اسلام ستیزان در ادعای خود صادق بودند، این روایت طبری را هم منتشر می کردند که یک دهقان ایرانی مسلمان به نام "زاذان فروخ" به سبب طرفداری از مولا علی (ع) و به این خاطر که آن حضرت را "امیر مؤمنان و سرور آدمیان" خوانده بود، به دست گروه شورشی خرّیت بن راشد بیرحمانه قطعه قطعه شده و به شهادت رسید.(۷) در نبرد معقل با خرّیت، وی خونخواه این ایرانی مسلمان می شود، اما خرّیت از معرفی و تحویل دادن افرادی که این جنایت را مرتکب شده بودند، خودداری می کند.(۸) این روایت حاوی دو نکته ی مهم است: ۱.فرستادگان امام علی (ع) با این افراد سنگدل و طرفداران آنها جنگیده اند، نه مردم عادی. ۲. بسیاری از #ایرانیان، از همان زمان آن حضرت را به نیکی و عدالت می شناختند و به خاطر عشق و علاقه به او، از جان خود نیز می گذشتند. نتیجه: ۱.در ماجرای مربوط به فتنه ی مخالفان امام علی(ع) در بصره و اهواز، هیچ فرمانی برای سرکوب مردم عادی صادر نشده است. ۲. سپاهیان امام در نبرد اهواز و مناطق دیگر، با شورشیان عرب، خوارج، راهزنان و گروهی از افراد محلی که فریب خرّیت را خورده بودند، درگیر شده اند و البته بسیاری از آنان نیز امان یافته اند. ۳. روایت سرکوب معترضان در فارس، به دلیل وجود راوی دروغگو و تعارض با روایات دیگر که حاکی از عدم جنگ و برخورد خشونت آمیز هستند، قابل اعتماد نیست. 📚پی نوشت ها: ۱.ترجمه ی تاریخ طبری (نشر الکترونیک، سال ۱۳۸۹)، ج ۶، ص ۳۱۴ ۲.همان، ص ۳۱۸ ۳.تهذیب الکمال، ج ۲۱، ص ۱۱۸ و ۱۱۹ ۴.ترجمه ی تاریخ طبری، ج ۶، ص ۳۲۵ ۵.همان، ص ۳۲۵ ۶.همان، ص ۳۲۵ و ۳۲۶ ۷.همان، ص ۳۱۰ ۸.همان، ص ۳۱۲، ۳۱۳ ✍ اکبر عزیزیان ✅با آنتی شبهه آگاهانه بپذیریم👇 @Antishobheh

آنتی شبهه: ⭕️ آیا امام حسین (ع) را شیعیان به شهادت رسانده اند؟ 🔺پاسخ در چند محور: 1⃣ شیعه کیست؟ قائل شدن به اين مطلب كه شيعيان، #امام_حسين (ع) را به شهادت رسانده اند داراي تناقض و تضادي آشكار است. چرا كه #شيعه به يار و انصار و پيرو و نيز دوست دار يك شخص گويند، اما اين كه به قاتل و دشمني كه در صف و سپاه مقابل قرار گيرد نيز شيعه بگويند، كلامي واضح البطلان است. اگر بنا باشد افراد در سپاه عمر سعد و عبيدالله بن زياد را شيعه بناميم پس ياران آن حضرت كه تا آخرين لحظه در كنار آن حضرت ايستادگي و جان فشاني كردند و در اين راه به شهادت رسيدند را چه بناميم؟!! و اگر بر فرض هم تسليم شده و اين ادعا را بپذيريم كه قاتلين امام #حسين (ع) از شيعيان بوده اند، بايد گفت: اينان شيعياني بوده اند كه از شيعه بودن خود برگشته و به دشمنان آن حضرت پيوسته اند و در اين حال ديگر به چنين شخصي شيعه نمي گويند، بلكه تعبير "دشمن" در حق او شايسته تر است. در اين زمينه كلام سيد محسن امين در كتاب اعيان الشيعه جالب به نظر مي رسد: "منزه است خداوند از اين كه قاتلين امام حسين (ع) از شيعيان باشند؛ بلكه كساني كه ايشان را كشتند از اهل طمع بودند كه دين نداشتند و بعضي از اشرار نااهل بودند و بعضي از ايشان به دنبال رؤساي خود رفتند؛ رؤسايي كه حب دنيا ايشان را به جنگ حسين بن علي عليهما السلام كشانده بود؛ و در بين ايشان كسي از شيعيان و دوست داران حضرت نبود..." 2⃣ اعمال و جنايات، گوياي هويت قاتلان: اين قوم نه تنها از شيعيان و مواليان امام حسين (ع) نبوده اند، بلكه از دشمن ترين دشمنان آن حضرت بوده اند، چرا كه آن حضرت و #اهل_بيت و حتي طفل شيرخواره ی آن حضرت را از جرعه اي آب محروم ساختند و با همين حال به شهادت رساندند و پيكرهاي مطهر شهدا را با سُمّ ستوران پايمال نموده و سر از بدن ها جدا ساخته و زن ها و فرزندان آن حضرت را به اسارت گرفتند و اموال آنان را به غارت بردند و ده ها جنايت ديگر كه از دشمن ترين دشمنان نيز انتظار ارتكاب آن نمي رفت؛ چه رسد به اين كه اين اعمال از شيعيان سرزده باشد. 3⃣ هويت كوفيان در زمان امام حسين (ع) درست است كه آن دسته از مردماني كه براي كشتن امام حسين (ع) به كربلا آمده بودند از أهالي كوفه بودند، اما در آن زمان ديگر در كوفه شيعه اي كه در تشيع خود شهرتي داشته باشد وجود نداشت. چون زماني كه #معاويه به حكومت رسيد زياد بن أبيه را بر كوفه حاكم نمود و او نيز هر شيعه اي را كه مي شناخت مورد تعقيب قرار داد و آنها را مورد كشت و كشتار و هدم و غارت قرار مي داد و يا دستگير كرده و به حبس و زندان مي فرستاد تا اين كه در شهر كوفه، ديگر شخصي كه به شيعه بودن شهرت داشته باشد وجود نداشت. 4⃣ قاتلان از شيعيان آل ابي سفيان! بعد از فحص و تتبع فراوان در كلمات و فرمايشات امام حسين (ع) در #كربلا و خُطبه ی آن حضرت درباره ی آن قوم جنايت كار و احتجاجات آن حضرت بر عليه آنان هرگز با تعبيري برخورد نكرديم كه حضرت آنان را از شيعيان و يا موالين خود و يا پدر بزرگوارش #اميرالمؤمنين (ع) دانسته باشد و حال آن كه جا داشت اگر چنين مي بود آن حضرت به عنوان راهي كه مي توانست احتمال تأثير در قلوب آنان را بيش تر سازد با اين تعبير آنان را خطاب فرمايد كه: شما كه از شيعيان و محبين و پيروان پدر و يا خود من هستيد پس چرا حال اين گونه به جنگ و نبرد با من برخواسته ايد؟ همان گونه كه اين كلام در كلمات و تعابير غير آن حضرت هم ديده و يا شنيده نشده كه آن گروه را با اين تعبير توصيف نموده باشند. و اين خود دليل واضحي است بر اين مطلب كه اين قوم شيعه اهل بيت عليهم السلام نبوده اند. بلكه بالعكس در تعبيري كه آن حضرت در لحظات آخر خطاب به آن قوم جنايت پيشه فرمودند مطلب ديگري را ثابت مي كند. امام حسين (ع) در روز #عاشورا آنان را با تعبير شيعه آل أبي سفيان معرفي مي فرمايد: و يحكم يا شيعة آل أبي سفيان! إن لم يكن لكم دين، و كنتم لا تخافون المعاد، فكونوا أحراراً في دنياكم هذه، و ارجعوا إلي أحسابكم إن كنتم عُرُباً كما تزعمون. واي بر شما اي پيروان #ابوسفيان اگر دين نداريد و از روز معاد نمي هراسيد، لااقل در دنيا آزادمرد باشيد و آن گونه كه مي پنداريد به حسب و نسب خود كه #عرب هستيد باز گرديد. 5⃣ تعبيرات به كار رفته از سوي قاتلان از تعبيرات به كار رفته در روز عاشورا خطاب به امام حسين (ع) به خوبي مي توان پي برد كه آيا اين گروه، از چه قوم و قماشي بودند؟ از شيعيان آن حضرت يا از دشمن ترين دشمنان وي؟!! قاتلان آن حضرت در آن روز به حضرت خطاب مي كردند و مي گفتند: اين جنگ و قتال ما با تو از روي دشمني و عداوت با پدرت علي بن ابي طالب است. «إنما نقاتلك بغضاً لأبيك» يعني: ما از روي بغض و كينه اي كه با پدرت علي بن ابي طالب داريم با تو به جنگ و نبرد برخاسته ايم.