ㅤㅤ▷ㅤㅤ میگفت یه معلم داشتیم از هرکی سوال میکرد و طرف جواب غلط میداد بهش نمیگفت اشتباه گفتی ! میگفت به جواب نزدیک شدی !! نمیدونم چه نسبتی با خدا داشت ولی ازش یادگرفته بود هـیـچـکس رو ناامید نکنه! .

سحر آمد كبوتريم همه اكثراً ناز ميخريم همه عاشقي دردسر كشيدن داشت غالباً ما گِران سَريم همه به گريبانِ ما نگاه مكن جامه از شوق ميدريم همه به پدر مادرِ تو مديونيم رعيت هستيم ، نوكريم همه كُنهِ الله اكبريد شما ما گدايان اكبريم همه بردن نام تو طَرَب دارد گر نميرد كسي عجب دارد سَلَّم الله لطف دستانت كَثَّر الله لقمه نانت عَوَضم کرد گوشه ى چشمت طَيِّب الله بر دو چشمانت من و غير از شما مَعاذَ الله قَدَّسَ الله عشقِ سوزانت هرچه ميخواستم دو چندان داد نَوَّرَ الله بِيت احسانت بَسكه مَمْسوسِ ذات، جلوه شدي قُل هو الله شد غزل خوانت حضرت مرتبط بذاتُ الله اَشهد اَنّك صِراطُ الله وَ فَدَيْناه جُرعه نوشِ دَمت و اِذا الشّمس ميدهد قَسَمَت ما به إِنَّ اصْطَفا گرفتاريم مصطفي هم به اَبروانِ خَمَت بي جهت نيست جلوۀ حَسَنيت مجتباييست سفرۀ كَرَمت خوش اذان حسين ، والِه شد مأذنه زيرِ سايۀ علمت ما عَرَفناكَ حَقَّ مَعرِفَتِك هرچه گوييم باز هست كَمت اى وَرا از سخن علي اكبر همه ى پنج تن علي اكبر در نگاهت شراب ريخته اند جَذبۀ مستجاب ريخته اند دورِ ميخانه ى لَبت چِقَدَر مستِ خانه خراب ريخته اند خون ما را به پاي خوب كسي بي سوال و جواب ريخته اند زير سجّاده ى نمازِ شبِ ... تو زِبَرجدّ ناب ريخته اند كیست غير تو اين همه حیدر در رَگت بوتراب ريخته اند اي جلالت تمام قد زهرا خنده هاي تو مى شود زهرا كوثر آوارۀ تو، زمزم هم عِيش بيچارۀ تو شد، غم هم همه دورِ سرِ تو مي گردند نوح و هود و خليل ، آدم هم بي تو يك دَم نميتوانم ، نه نه ، اضافيست بي تو يك دَم ، هم لیلة القدرِ ما ولادت توست روضه ى هشتمِ محرّم هم محو تو، هم حسين، هم زينب عاشق تو، خودِ خدا هم، هم كربلا نام توست سرتاسر مست پايينِ پاست، بالا سر نَفحِۀ نابِ نوبهارى تو ما كويريم، تا بِبارى تو يك بنى هاشمند در طلبت كُشته مُردۀ زياد دارى تو اسدُ الله زاده اى حتماً يِكّه تازى و تكسوارى تو ابرويت ،گيسويت، لبت، چشمت صاحب چند ذوالفقاري تو اَوَلَسْنا عَلَي الْحَقَت ميگفت صاحب منبر ِقصاري تو نوكرىِ تو شد نشانىِ ما اى به قربانِ تو جوانى ما از لبت آبشار، بوسه گرفت پدرى بي قرار، بوسه گرفت عمه ات با نواىِ لالايي از تو در گاهوار، بوسه گرفت عطشِ كامِ تو بهانه شد و لبت از كامِ يار بوسه گرفت دیدی آخر سَرَت نظر خوردی از تنت نيزه دار بوسه گرفت ارباً اربا شدن بدين معناست نيزه اش چندبار بوسه گرفت دست و پايى زدي دلي خون شد عمه از خيمه گاه بيرون شد مرغِ بِسْمِل بدونِ پر سخت است گريه ى دیدگانِ تر سخت است ديدن دست و پا زدن هايت وسط اينهمه نظر سخت است ديدنِ شاه بر سر زانو به تو سوگند، بيشتر سخت است بين اين خنده ها و هلهله ها ولدي گفتنِ پدر سخت است پیش چشمِ پدر به روي زمين تنِ پاشيده ى پسر سخت است از بني هاشم او عبا ميخواست پیرمردي غمين، عصا ميخواست شاعر : محمد جواد پرچمی

سرود ویژۀ ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام و #روز_جوان نوکری تو ارثیه، از پدرم مونده برام این شور شیرینو منم، هدیه میدم به بچه‌هام باخونواده مجلس، روضه و جشن تو میام بچۀ صالح خیره و، خیر کثیر از تو می‌خوام بچۀ هیأتیِ هر نوکر سایۀ سورۀ انسان میشه هر جوونی که حسینی باشه یاور صاحب الزمان میشه دوست دارم هر چی پسر دارم نوکر امام حسین باشن بچه هام همیشه سرباز لشکرِ امام حسین باشن پدرم غلامت، پسرم غلامت به فدای نامت، خیلی می‌خوامت __________ اسم پسرهای تو رو, روی پسرهام میذارم زندگی دخترامو, دستِ رقیه‌ میسپارم هدیه برای دخترم, چادر مشکی می‌خرم خونوادم خوب می‌دونن, خیلی تورو دوستت دارم تو این تلاطم گناه آقا که کار دنیا خیلی آلوده است بچه اگر امام حسینی شد خیال مادر پدر آسوده است دست بچه هامو میزارم توی دست بچه هات آقا تو برا خودت سواشون کن تا یه روز بشن فدات آقا پدرم غلامت، پسرم غلامت به فدای نامت، خیلی می‌خوامت ____________ من که تو رو دارم آقا, دیگه چی از دنیا میخوام به نگاه تو قانعم, اینه که می‌مونه برام یادمه که‌بچه بودیم, با پولای قلکمون تکیه برا تو‌ می‌زدیم, با خواهر و برادرام هوای زندگیمونو داشتی نونِ حلالِ سفره مو دادی بچه هام شدن نمک گیرت عشق تو بوده ارثِ اجدادی با دوستای هیأتیم عمری هستیم پای کار عشق تو بچه هامونم با هم دوستن هستند تو مدار عشق تو پدرم غلامت، پسرم غلامت به فدای نامت، خیلی می‌خوامت

. خدایا شکرت که میتونستی مچم رو بگیری ولی دستم رو گرفتی .

از آسمون باز بارون میباره، هِی دونه دونه جشن و سروره، عالم به عالم ، خونه به خونه نوبتی هم باشه وقت جشنِ، روز جوونه دلامون شاده روی لبامون باده خدا داده به آقامون یه اقازاده من حیدری‌ام ، پیغمبری‌ام من جوونم و علی اکبری‌ام «علی اکبر آقا ، علی اکبر‌» با هر زبونی هرجور میتونی، عشقو صدا کن از عمق جونت هستیت رو واسه، عشقت فدا کن حیدر نمازِ عشقو میخونه، بش اقتدا کن شاهم که باشی، دستت رو باید، حیدر بگیره هر دینی داری، اینو بدون که، حیدر امیره هرکی علی رو، دوسِش نداره، باید بمیره عرب و ترک و لریم هممون مجنون علی عشقمونه و علی آقامون تاج سرمی،در به درتم افتخارمه، که من نوکرتم «علی مولا حیدر ، علی مولا» ای رودُم ای رود، مو با زِبونه، خوم سیت ایخونُم اَر بنیَری تو، او چشمت ایبو، آروم جونم اِشنُفتی حرفِ، یو رو سیانه، والله ایدونم ایجوشه والله، خینُم به عشقت، خوتم ایدونی ایمیره والله، ار یو گدانه، اَ خوت برونی بیچاره ایبو، یو جز تو ناره، یه هم زبونی مو که هفت پشتم همه اویِن پیرت بَچلُم قوربون یو کُرٓ کوچیرت مجنون تُنُم، هی جار ایزنُم مو در به درِ، حسین و حسنُم «علی مولا حیدر ، علی مولا» سنی و شیعه، از عشق حیدر، مجنون و مستیم ما امت عشق، از دولت عشق، پاینده هستیم حاشا که یک روز، برگردیم از اون، عهدی که بستیم فرقی نداره، خمپاره و توپ، یا سیل و طوفان سنگم بباره، کم نمیاره، این عزم و ایمان یک رنگ و یک دل، باهم می مونیم، ما پای اسلام و پای ایران نخوری غم هم وطن باتو می مونیم هواتو داریم و دردتو می دونیم وقتی کِسلی، یا خون به دلی کار دلتو، تو بسپر به علی «علی مولا حیدر ، علی مولا» شاعر : #داوود_رحیمی

#مدح و توسل ویژۀ ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام و #روز_جوان علی سیرت، حسن طینت، محمد خو، علی اکبر که در صورت نمیزد با پیمبر مو علی اکبر حسین ازبس که بی‌تاب پیمبر بود حق میخواست شود پیغمبری دیگر برای او علی اکبر دو پایش پلکان عرش بر روی زمین میشد چو میزد پیش پای عمه اش زانو علی اکبر و دشمن میهراسد از دَم اَینَ تَفرّوَیش که باسربند حیدر میکُند هوهو علی اکبر برای کشتن لشکر به شمشیر احتیاجی نیست که جای تیغ دارد تیزی ابرو علی اکبر شبیه شیشۀ عطری که پاشیده‌ست در میدان تمام تیرها را میکند خوش بو علی اکبر جوانان بنی هاشم به دقت جستجو کردند که قطعه قطعه پیدا میشد از هر سو علی اکبر شاعر : #مهدی_کبیری

پرچمدار حقّ و معرفت در کربلا یک #جوان_مومن_انقلابی بود! #علی_اکبر #شیردل_کربلا❤️

#مدح و توسل ویژۀ میلادِ حضرت علی اکبر علیه السلام و روز جوان ┅═┄⊰༻🌼༺⊱┄═┅ پیش از اینها روزگاری روزگاری داشتم با دلِ خود روزگاری کار و باری داشتم تا که روزی کوچۀ میخانه کاری داشتم بعد از آن دیدم که چشمانِ خماری داشتم بعد از آن آواره‌ام بِینِ نجف تا کربلا لا حرم الا نجف لا عشق الا کربلا جز خدا حرفی نگفتند از فراسویِ علی جز پیمبر کس ندیده طاقِ اَبروی علی وانکرده غیر زهرا سِرّی از مویِ علی آمدم دنیا برایِ دیدنِ رویِ علی آمدم با حضرتِ قنبر قراری داشتم ورنه من با مردمِ دنیا چه کاری داشتم او علی شد فاطمه نورُ علی نور آوَرَد او علی شد تا که موسی پیش او طور آوَرَد او علی شد تا حسین آفاق در شور آوَرَد او اگر خواهد ستون هم بارِ انگور آوَرَد باید او را خُلقاً و خَلقاً کشید و عشق کرد مدحِ او را باید از دشمن شنید و عشق کرد(1) او که از الله اکبر اکبرش را بُرده است از خصائل از شمایل بهترش را بُرده است یعنی از این سلسله، پیغمبرش را بُرده است باز در آغوشِ زهرا مادرش را بُرده است آتشی که روی بامش هست مست اکبر است پرده‌ها‌یِ محملِ زینب به دستِ اکبر است ریخته پیشش سپرها این که چیزی نیست نیست بشکند کوه از کمرها این که چیزی نیست نیست میدرد نامش جگرها این که چیزی نیست نیست میزند سر رویِ سرها این که چیزی نیست نیست سر ، سپاهی یکسره در پیش او خم می‌کنند میمنه یا میسره می‌آید و رَم می‌کنند حملۀ دو شیر را در بینِ لشکر دیده‌ای شیر مردی را کنار یک دلاور دیده‌ای رفتنِ عباس را همراه اکبر دیده‌ای الفرارِ عَمروعاصان را ز حیدر دیده‌ای گر به عباس از برادر تیغِ حیدر می‌رسد دستمالِ زرد مولا هم به اکبر می‌رسد اینکه ممسوس است در ذات خدا ذاتِ خودش می‌رود در هر سحر سمتِ ملاقات خودش از خدا پُر می‌شود وقتِ مناجاتِ خودش سجده‌اش قُرب است می‌آید به میقاتِ خودش پشتِ این خانه دلم دنبال لیلازاده است پیشِ بابا باز کارم دستِ آقا زاده است "آبها آئینۀ سَروِ خرامانش شدند بادها مشاطۀ زلف پریشانش شدند اَبرها چتر پریزادِ سلیمانش شدند"(2) یک مدینه یک نجف یک مکه حیرانش شدند گرچه ما را عاقبت کربُبَلا می‌آورند ما گدایان را فقط پایینِ پا می‌آورند کُنجِ شش گوشه نوشته وای از لیلا علی در شبِ جمعه حرم بودیم ما اما علی فاطمه بود و نمی‌شد گفت واویلا علی میروم مشهد بخوانم روضه‌هایت را علی "خیز از جا آبرویم را بخر" بعدش برو "عمه را از بین نامحرم ببر" بعدش برو (1) اشاره به مدح معاویه لعنت‌ا...علیه (2) تضمینی از صائب تبریزی شاعر : حسن لطفی