💐 ربیع الاول فصل رویش دوباره بندگی
🌹 از بوی عود، خاک، صدای خیزران و تازیانه کربلا که گذر کنیم، عطر ربیع است که دل های صیقل داده محرم و صفر را، به ماه شادی اهل بیت (ع) فرا می خواند.
همان ماهی که چون عطر بهار نارنج در نسیم می پیچد و شمیم روح انگیز تسبیح آل طه را به جان عاشقان هدیه می کند.
🌹 آری ربیعالاول، اولین کوچه بعد از «صفر»...
ماهی که آبستن است میلاد مبارک خاتم الانبیا، محمد مصطفی (ص) و همچنین موسس مذهب شیعه جعفری، حضرت امام صادق(ع) را...
🌹 ربیع الاول ماه هجرت است، هجرت پیامبر نور (ص) از مکه به مدینه که سر فصل زرین دین مبین اسلام بود...
🌹 ربیع رایحهای دارد از جنس عطر گل نرگس؛ چرا که آغاز امامت پر برکت حضرت بقیة اللّه (عج) به گیسوی این ماه زینتی بی بدیل بخشیده است.
🌹 عظمت دیگر این ماه از آن جهت است که ماه رخداد واقعه عظیم «لیلة المبیت» است، شبی که حضرت امام علی (ع) در بستر پیامبر (ص) آرمید تا جان پیامبر (ص) را از توطئه در امان دارد.
🌹 اگر چه تمام ایام الهی دارای منزلت و جایگاه اند، اما ربیع مزین به قدوم حضرت رسول (ص) است به عنوان آخرین نبی، و آغاز امامت امام مهدی (عج) ، به عنوان آخرین ولی، آخرین امام و حجت خدای بر زمین...
🌹 حال که محرم و صفر را پشت سر گذاشتیم و با صفای عشق امام حسین (ع) به معرفت رسیدیم، وقت آن است که در این بهار، به یُمن رویش دوباره جوانه معرفت سجده شکر به جای آوریم و این بهار را قدر بدانیم و بندگی کنیم.
#اَللّهُـمَّ_عَجـِّل_لِوَلیِّـکَ_الفَـرَج 🤲🌹
💐 تا نیایی گره از کار بشر وا نشود
درد ما جز به ظهور تو مداوا نشود 💐
[متون عربی بر روی گنبد حرم]
جالب است بدانید بر روی کتیبه های آبی گنبد امام رضا (ع) آیه قرآن یا روایات نیست، بلکه شرح سفر شاه عباس اول به مشهد با پای پیاده و طلا آذین نمودن گنبد است! ترجمه متن این است! به نام خداوند بخشنده مهربان! از بزرگترین توفیقات خداوند این بود که سلطان اعظم و مولایِ پادشاهان عرب و عجم و دارنده نسب پاک نبوی و افتخار درخشان علوی، خاک پای خادمان این روضه نورانی ملکوتی و رواج دهنده آثار پدران معصومش یعنی سلطان فرزند سلطان شاه عباس موسوی صفوی بهادرخان افتخار یافت که با پای پیاده از پایتخت اصفهان به زیارت این حرم شریف بیاید و از خالص ترین اموالش این گنبد را به طلا آذین کند که در سال ۱۰۱۰ هجری قمری آغاز شد و در ۱۰۱۶ به پایان رسید.
سینه_زنی(نماهنگ) و توسل به حضرت سیدالشهدا علیه السلام ویژهٔ شب جمعه
تو اولین فرصت من اومدم روضت
امشب و اومدم تا بهم بدی رخصت
به ظاهرم نگاه نکن ازم قبول کن این کمو
کی میخره به غیر تو، آقا دل شکستمو
چقد عذاب شدم...
هر جا بی تو بودم خراب شدم
دلم به این خوشه...
که آقا نوکرت حساب شدم
«آبروی دو عالم..»
منم زینبی که غریبی تو دیدم
تو نصفه روز از زمونه بریدم
تو میدونی داداش که من چی کشیدم
یه جوری به دور حرم میدویدم
که دیدم به دورت عدو حلقه بسته
یکیشون با چکمه رو سینه ات نشسته
دیدم قاتلت رو که خنجر به دسته
صدام میزدی با دهان شکسته
هنوزم میتونم بگم رو به روتم
میدونی هنوزم به فکر گلوتم
دلم همیشه با عشق تو مانوسه
نگاه تو به ما یه جورِ مخصوصه
خدا رو شکر که عمر ما
داره توو روضه سر میشه
شیرینیه روضه ی تو
برای چای و تلخیشه
گریه یه نعمته...
اون اشکی خوبه که بدون منته
تباه نمیشه عمر...
توو روضه وقتی هر ثانیه قیمته
«آبروی دو عالم...»
#شاعر:علی اکبر غلام پور
.
aberoye dolam (1).mp3
12.28M
گریه یه نعمته...
اون اشکی خوبه که بدون منته
تباه نمیشه عمر...
توو روضه وقتی هر ثانیه قیمته
.
وقتی که رنگ غم میگیره روزگارم
وقتی که از تموم دنیا گله دارم ..
سرم رو میذارم رو شونه ضریحت
تموم دلتنگیامو برات میارم ..
بهترین خاطره های زندگیم
توی صحن تو رقم خورده آقا ..
مادرم یادم داده از کوچیکیم
توی سختی ها بگم امام رضا ..
دردامو میگم با پنجره فولاد
من عالمی دارم با صحن گوهرشاد..
«امام رضا جانم »
کبوتر جلد هوای گنبدم من
مسافر همیشگی مشهدم من ..
امام رضاییم به لطف مادر تو
خدا رو شکر به عشق تو زبونزدم من ..
منم اون بنده سر تا پا گناه
که هر از گاهی به پابوست میاد..
هر کی میرسه یه حاجتی داره
ولی من فقط خود تو رو میخواهم..
پر بستم اما بازم هواییم کن
اربعین امسال کرببلاییم کن..
«امام رضا جانم »
📡
آمده ام عقده گشایی کنم
بر درت ای شاه گدایی کنم..
بر حرمِ دوست پرستو شوم
ریزه خور ضامن آهو شوَم...
هیچ دری را نزنم، غیرِ دوست
دیده و دل؛ هر دو به دنبالِ اوست..
جز قدح اشک؛ مرا ظرف نیست
من که سراپا بَدم و حرف نیست...
حرف در این است غبار درم
بر تو و جد و پدرت نوکرم..
روضه یِ تو بوی جنان میدهد
کوی رضا خط امان میدهد ..
خانه یِ تو خانه ی آل عباست
فوج مَلَک زائر قبر رضاست..
بقعۀ تو قبله یِ اهلِ دل است
نام رضا چارۀ هر مشکل است..
ای به دو صد موسی عِمران امیر
زنده شد از معجزه ات نقشِ شیر..
ای پسر سبز قبای علی
در تو بُوَد جود و عطای علی..
رو چو به ایوان نجف میکنم
گریه کنان رضا رضا میکنم ..
قَهر مکن، با منه درد آشنا
اذن دخولی که گدایم گدا..
فیض تو فیضی ست که بی خاتمه ست
خوان تو خوان کرم فاطمه ست ..
کوچۀ تو کوچۀ پیغمبریست
گر سگ این کوچه شوم سروریست..
ای خلف با ادب بوتراب
جان جوادت تو زِ من رو متاب ..
ای علوی ای رضوی ای رضا
ای نمکین وارث شیر خدا..
صحن و رواق و حرمت آرزوست
آب و غذا و کرمت آرزوست..
📡
میروم گاهی خراسان گاهگاهی کربلا
یک طرف شمسالشموس و یک طرف شمسالضحی..
هر دو تنها، هر دو دور افتاده، هر دو خونجگر
کار عشق این است آری اَلبلاءُ لِلولا..
از علی هر کس نشان دارد به غربت مبتلاست
او حسین بن علی شد، این علی موسیالرضا..
او جوانان بنیهاشم شهیدانش شدند
ای جوانان عجم.. جان من و جان شما..
اصفهان، شیراز، مشهد، فکه، خرمشهر، فاو
سوریه، لبنان، فلسطین، کل ارضٍ کربلا..
برمشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا
بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا ..
تشنه ی آب فراتم ای اجل محلت بده
تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا ..
.
وقت خداحافظیه خدانگهدار
گریه کنا سینه زنا خدانگهدار..
سیاهیو شال عزا خدانگهدار
چایى داغ روضه ها خدانگهدار..
الهى که امسال حسین ، سال آخرم نباشه
نکنه بمیرم آقا ، نوکرت ازت جداشه
سال آخرم نباشه..
ببخش اگر جز گریه چیزى نداشتم
ببخش اگر واسه ی تو کم گذاشتم
ببخش ...
مصیبتت اعظمه و تموم نمیشه
غم تو هیچ موقع برام تموم نمیشه..
برای تو اشک چشام تموم نمیشه
دلتنگیای کربلام تموم نمیشه..
سحرای بابِ قبله ، مگه میره از خاطرم
سالی دو سه بارم شده ، حرم تو باید برم
نه نمیره از خاطرم..
ببخش اگر هی بدی دیدی همیشه
ببخش اگر نوکرت آدم نمیشه...
ببخش اگر .... خیلی حسین زحمت ما را کشیده است ....
ببخش اگر هی بدی دیدی همیشه
ببخش اگر نوکرت آدم نمیشه
ببخش ببخش ....
دلم شکسته از خودم خیری ندیدم
هر چی کشیدم از همین دنیا کشیدم..
من عاشقت هستم و از همه بریدم
خدا می خواست خیر منو به تو رسیدم..
کی منو حسینی کرده ، اگه تو دعام نکردی
تو شلوغیای دنیا ، تو منو رهام نکردی
تو منو رهام نکردی..
ببخش اگر همیشه سرگرم دنیام
ببخش اگر خیلی زیادِ گناهام
ببخش ببخش ببخش ...
ببخش اگر جز گریه چیزى نداشتم
ببخش اگر واسه ی تو کم گذاشتم
ببخش ...
.