مرحوم #علامه_طباطبایی جمله ای در مورد #حضرت_رضا علیه السلام فرموده اند که حقیقتاً نیاز به یک کتاب شرح دارد!... فرمودند: همه ی امامان ما #رئوف هستند، اما رأفت امام رضا علیه السلام #حسی است!

کی ام من سائل دربار سلطان خراسانم عجب نی گر سلاطین جهان خوانند سلطانم به توفق تولایش شده تکمیل ایمانم رضا فکرم رضا ذکرم رضا قلبم رضا جانم سرم خاک سر کویش دلم دنبال آهویش تنم ریگ ته جویش لبم دائم ثنا گویش سر و جان و تن و ابا و ابنائم به قربانش رضا فکرم رضا ذکرم رضا قلبم رضا جانم به هر سو رو کنم باشد ضریح او در اغوشم صدای یا رضای زائرش پیوسته در گوشم محال است در کند با این همه رافت فراموشم ز سقاخانه صحنش شراب نور می نوشم بلایش راحت جانم نسیمش روح و ریحانم ولایش کل ایمانم حریمش باغ رضوانم هزاران کعبه می گردند بر گرد خراسانم سزد ایران به اوج افرینش سر بر افرازد و یا هر فرد ایرانی به خاکش جان و سر بازد به فرق اسمان گلدسته هایش سایه اندازد هنوز این مملکت بر پرچم سبز رضا نازد فلک یک خشت دربارش ملک زوار زوارش مسیحا کیست بیمارش کلیم الله گرفتارش اگر خواهد خلیل الله می جوشد ز ایوانش رضا فکرم رضا ذکرم رضا قلبم رضا جانم گنه کاری که غرق جرم و عصیان است پا تا سر بگو گیرد هزاران سال کعبه را در بر بگو پرونده او را بشوید خضر در کوثر اگر از او رضا راضی نباشد در صف محشر فزون گردد گناه او نگردد باز راه او جهنم جایگاه او شرر خیزد ز اه او به دوزخ این ندا اید بسوزانش بسوزانش شرار نار می گرددگل از فیض نسیم او کریمانند مرهون عنایات قدیم او اگر اهل جحیم ایند بر طوف حریم او بهشتی باز می گردند با عفو عظیم او فروغ دیده زهرا شفیع محشر کبری اگر زوار ان مولا نهد در قعر دوزخ پا تعجب نیست دوزخ سر به سر گردد گلستانش نه برمشهد،حکومت برهمه ملک خدا دارد کجاماننداوسلطان رفاقت باگدا دارد کجا ایران ماخوفی زسیل فتنه ها دارد بدانیدای همه خلق جهان ایران رضا دارد علی راکشوراست اینجا امامت محوراست اینجا ولایت رهبراست اینجا شرف راسنگراست اینجا *چرا؟چرا مقام معظم رهبری هرسال سالش رو تو حرم شروع میکنه چرا؟این لحظه های اول سال برای اینکه همه بدونن ما ابتدا و انتهامون با امام رضاست ، خرج سالمون با امام رضاست ، همه روزیمون با امام رضاست* سزدسرودفتح برمیخزدازخون شهیدانش خراسان رضا، تنهاخراسان نیست ،ایران است به یک دستش چراغ عترت ویک دست قرآن است نگاه چهارده چشم خدااینجانگهبان است خراسان قلب ایران این حرم قلب خراسان است حکومت برقدردارد قضاراپشت سردارد کرامت بربشردارد به آهوهم نظردارد اگرمورآرداینجا،نازباشدبرسلیمانش اگرزائردراین صحن وسراروی سیاه آرد تجب نیست برنورش اگرخورشیدماه دارد مَلک براَرضِ حاجت روی براین بارگاه آرد بگوانسان، بگوآهو،بگواشتر،پناه آرد سیه رو،روسفیداینجا به هرقفلی کلیداینجا مراداینجا،مریداینجا دعا اینجا،امیداینجا لبش خندان هران باشداینجاچشم گریانش امام هشتم ،ای جان همه عالم به قربانت نگاه انبیا برپنجره فولادوایوانت سلام شیعه برسوزِودل و غم های پنهانت غلام روسیاهت میثم ودستم به دامنت

#سرود ویژۀ ایام ولادت علی ابن موسی الرضا علیه السلام و دهۀ کرامت از قلب من یه پنجره وا کن یه پنجره فولاد من دل دادم دل منو پیدا کن توصحن گوهرشاد کبوترم ولی پی آب ودونه نیومدم تو رو می خوام می دونی که بی بهونه نیومدم من غلامتم تو مولایی من هلاکتم تو لیلایی من کوچیکتم تو آقایی از لطف تو دوباره می بینم دلم تو ایوونه خوب می دونم توی حرمت امشب یه دنیا مهمونه باز اومدم تو سایه ی پناه تو امام رضا برام بسه یه گوشه ی نگاه تو امام رضا من به دام تو تا افتادم در کنار تو چه آزادم من آهوی تو تو صیادم من غلامتم تو مولایی من هلاکتم تو لیلایی من کوچیکتم تو آقایی از قلب من یه پنجره وا کن یه پنجره فولاد من دل دادم دل منو پیدا کن تو صحن گوهرشاد من غلامتم تو مولایی من هلاکتم تو لیلایی من کوچیکتم تو آقایی جا خوش کرده نگاه من کنج تالار آیینه چشم قلبم گوشه رواق تو بهشت و می بینه همه میگن زائر تو زائر خداست باب الجواد راه ورودی ما به دل شماست بی عنایتت زمین گیرم از کسی حاجت نمی گیرم بی شفاعتت نمی میرم من غلامتم تو مولایی من هلاکتم تو لیلایی من کوچیکتم تو آقایی .

. تو شمس الضحایی، تو بدرالدجایی غریبِ غریبی، ولی آشنایی دلم قدمگاهِ تو شد، یارضا یارضا مست و هوا خواهِ تو شد،یارضا یارضا بندۀ درگاهِ تو شد، یارضا یارضا قلبِ من می تپد، به عشقِ حرم تو چشم من تا ابد، به دست کرم تو تو سلطانِ طوسی، انیس النُفوسی تو خورشیدِ مشرق، تو شمس الشموسی سلسلة الذهب بخوان، زاده مصطفی سپس بگو بشرطها، با صدایِ رسا و أنا من شروطها، شرط توحید ما قلبِ من می تپد، به عشقِ حرم تو چشم من تا ابد، به دست کرم تو شده صحنت آقا، همه خاکِ ایران سرودِ لب ما، رضاجان رضاجان نمازِ بارانِ تو شد، برکت خاک ما ضریحِ پاکت محرَم، چشم نمناک ما زیارت تو مرهم، دلِ غمناک ما قلبِ من می تپد، به عشقِ حرم تو چشم من تا ابد، به دست کرم تو منو شوق دیدار، من و بی پناهی به این قلب خسته، نگاهی نگاهی دستِ نوازش خدا، یارضا یارضا حریم تو بهشت ما، یارضا یارضا یا بضعة للمصطفی، یارضا یارضا قلبِ من می تپد، به عشقِ حرم تو چشم من تا ابد، به دست کرم تو از منا تا خدا دیگه راهی نمونده تا نجف کربلا دیگه راهی نمونده .

نجمه زاده آفتابی را به هنگام سحر کافتاب بامدادان ذرّه او را گداست شمس پیش شمس حسنش گاه مغرب گوشه گیر ماه از شرم رخش، هر صبحدم در انزواست موسی عمران بگردان روی از طور و ببین کانچه نادیدی عیان در خانة موسای ماست گر خدا خوانم و را در مرتبت کفر است کفر ور جدا گویم خطا گفتم خطا گفتم خطاست عقل مدحش را کند، یا وهم وصفش آورد کان حقیری ناتوان و این فقیری بینواست کنت نورالله شنیدی؟ این فروغ سرمدی است نحن وجه‌الله خواندی؟ این جمال کبریاست درداگر داری برو از خاک او درمان بگیر مشکلم داری بیا آری رضا مشگل گشاست گِرد کویش بر مشامم خوشتر از بوی بهشت آب جویش در مذاقم بهتر از آب بقاست جز خدا هر کس بگوید وصف او را نادرست جز نبی هرکس بخواند مدح او را، نابجاست من ز خجلت آستین در کوی او دارم به رخ کآستان او زیارتگاه خیل انبیاست کیستم من ؟تا که گرپم برقدومت ملتجی اولیاءالله را سوی تو روی التجاست بوی عطر خلد، ارزانی برای اهل خلد من مشامم را صفا از خاک زوّار رضاست ناز دارد شهر نیشابور بر باغ بهشت ز آنکه خاکش جای پای ناقة آن مقتداست منجی خلق دو عالم در دو عالم اوست او ضامن آهو، گرش تنها بخوانی، نارواست قدسیان رو بند خاک هر که اینجا زائر است عرشیان گویند آمین هر که را اینجا دعاست طوف قبرش کن که در محشر مقام زائرش فوق زوّار حسین ابن علی در کربلاست سر بخاکش مه که در میزان و در حشر و صراط زائر خود را رهائی بخش از خوف جزاست بشنو از موسای کاظم این روایت را که گفت زائر قبر رضا در عرش زوّار خداست ناز تا صبح جزا بر سفرة مریم کند هر که را در کاسه از مهمانسرای او غذاست بر فراز قبّه‌اش دارد لوائی سبز رنگ شیعه تا صبح قیامت زنده زیر این لواست گربه عالم بنگری هر کشوری را مرکزی است مرکز ایران اسلامی، خراسان رضاست ای که موسایت ثناخوان گشته در مصر وجود وی که عیسایت بچرخ چارمین مدحت سراست ای که ذکر آشنایت، ناامیدان را امید وی که نام دلربایت، بی نوایان را نواست من نمیگویم خدائی لیک گویم چون خدا نعمت بی ابتداورحمتت بی انتهاست من نه مدحت را ازآن گفتم که دانستم که ای بل از آن گفتم‌که جز مدح تو را گفتن خطاست سراز سرمستی شوقت چونان مسرور میرقصد که‌جشن گندم از سنگار ودارد مور میرقصد چه کرده جذبه چشم تو، با آغوش این غربت که زائر قصد اینجا میکند ازدور میرقصد تمام خاک‌اینجا بو یاهوی ختن دارد اگر عطار دربازار نیشابور میرقصد چنان در دستگاه شوق افتاد اختیار از کف که دربزم همایونت کبوتر شور میرقصد شفا از سمت آن دست مسیحایی اگر باشد فلج کف میزند ،کر مینوازد کور میرقصد

مجنونِ تو ام بی سر و سامان سلطان کرم خسرو خوبان ای جان .. بی تو سر من همش رو زانومه تو که کرامتت همیشه معلومه بیا کرم کن و بازم نگاهم کن تو رو به چادرِ حضرت معصومه ای جان .. در گیرم مجنونم دلدام حیرونم پای تو تا زندم آقاجان میمونم .. مجنونِ تو ام بی سر و سامان سلطان کرم خسرو خوبان ای جان .. ــــــــ سرگرم طواف عالم امکان گِرد حرم قبلۀ ایران ای جان .. میدونه هرکسی که دل به تو داده قرار عاشقا پنجره فولاده تموم خاطرات کودکی هامون ماله حیاط خوشگل گوهرشاده ای جان .. من خاکم تو بارون من سنگم تو دریا من هر چی دارم از دستات جان آقا مجنونِ تو ام بی سر و سامان سلطان کرم خسرو خوبان ای جان .. ــــــــ خاک ره تو خِیل بی دستان جونم به فدات حضرتِ سلطان ای جان .. اونی که دست تو دلش رو میسپاره اونی که سر به دامن تو میذاره میدونه تا ابد به تو بدهکاره برات کربلاش و از شما داره ای جان .. درگیره رویا کن قلبم رو شیدا کن دل تنگ شش گوشم آقاجان امضا کن مجنونِ تو ام بی سر و سامان سلطان کرم خسرو خوبان ای جان .. .