ایتا - ذاکرین آل الله #مسمط

ذاکرین آل الله
❀﷽❀
#مسمط_تضمینی
#اسارت_حضرت_زینب_سلام_الله_علیها
#سروده_رقیه_سعیدی_کیمیا
تضمین ازشعر شیخ اجلّ ، سعدی شیرازی 
─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
می بینمش بالای نِی ، جانِ جهانم می رود
سیلاب غم در غربتش از  دیدگانم می رود
با دیدن سرها به نِی ،تاب و توانم  می رود
((ای ساربان آهسته ران  ، کارام جانم می رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم می رود))


مانده به صحرا پیکرش ، اما سرش شد دور از او
می تابد از  بالای نی ، بر آسمانها  نور از  او
افتاده در جان جهان در اشتیاقش شور از او
((من مانده ام مهجور از او ، درمانده و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او در استخوانم می رود))


از بس جسارت دیده ام از دشمن خوار و زبون 
از کوفه تا شام بلا دردم  شده از حد فزون
بر چشمه اشکم شده ، جاری زِ  دل ، دریای خون
((گفتم به نیرنگ و فسون ، پنهان کنم ریش درون
پنهان نمی ماند که خون بر آستانم می رود))


منزل به منزل می روم ، تا مقصدی بی آشیان
دیگر نمانده  طاقتی بر جسم و جان کودکان
بر حال  زار ما  چرا ، رحمی ندارد  ساربان؟
((محمل بدار ای ساربان ! تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان ، گویی روانم می رود))


درگلشن زینب دگر از گل نمانده یک نشان
با رفتن گلها  شده ، باغ و  بهار او ،  خزان
هستم به دنبال سری ، افتان وخیزان،نیمه جان
((او می رود دامن کشان ،من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان ، کز دل نشانم می رود))

دیدم به صحرای جنون ، هر دَم ، مصیبات و مِـحَـن
گشتم اسیر موجِ غم ، در غربتی دور از وطن
وقت وداعِ پیکرت ، دیگر درآمد جان زِ تن
((در رفتن جان از بدن گویند  هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود))

این  روزها بر هر زبان  افتاده  نام  کربلا
آنجا که دارد تربتش ، بر دردها حکم شِفا
دستم به دامان تو و دریای لطفت ،  زینبا!
برگ برات کربلا ، روزی نما بر "کیمیا"
هر دَم به یاد کربلا ، آه از نهانم می رود

─━⊰••❃❀❃••═⊱━─
رقیه سعیدی(کیمیا)
۱۴۰۰/۶/۱۴
18 مشاهده07:01
پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی
