#نوحه_سینه_زنی_امام_کاظم_ع با فغان و شور و شین تا به شهر کاظمین ‌ ‌ دل می‌زند پر (در عزای شاه دین می‌زند روح الامین بر سینه و سر ) ۲ ( شیعه برپا کن عزا کشته شد مولای ما موسی بن جعفر ) ۲ در نوا و زمزمه گریه کن با فاطمه همراه حیدر ( دلها پریشان هر دیده گریان ) ۲ شد کار اهل آسمان ، فغان و زاری زهرا نماید زین عزا ، خون از دو دیده جاری ( آه و واویلا ۲ موسی بن جعفر ) ۲ کاظمین در ولوله جسم او در سلسله آه و واویلا دل شده پر از شرر گشته تخته ای ز در تابوت آقا ( صورت او نیلی است جای ضرب سیلی است مانند زهرا ) ۲ چون گلی پژمرده او تازیانه خورده او از ظلم اعدا ( وای از زمانه از تازیانه ) ۲ بال و پرِّه او شکسته دشمنش ز کینه چون مادرش زهرا میان کوچه‌ی مدینه ( آه و واویلا ۲ موسی بن جعفر ) ۲ شد نمایان در برش یاد جد اطهرش در کنج زندان عالمی در شور و شین تازه شد داغ حسین شاه شهیدان ‌ ‌ ( همچو عاشورا نشد دخترش تنها نشد ) ۲ در بین عُدوان ( گرچه زار و خسته او سینه اش نشکسته او ) ۲ با سُّم اسبان ( محشر به پا شد چون کربلا شد ) ۲ اما حسین در کربلا ، سر در بدن ندارد عریان میان خاک و خون ، بر تن کفن ندارد ( آه و واویلا ۲ موسی بن جعفر ) --•