#حضرت_عباس #مدح_حضرت_عباس #اعیاد_شعبانیه زمین و آسمان را گرم یا قدوس و یا هو کرد همینکه صحبت از زیبایی آن چشم و ابرو کرد خدا وقتی بنا بود از رخ خود پرده بردارد علی را آفرید و مرتضی عباس را رو کرد جنان خوشبو شد از آن لحظه ای که لحظه ای کوتاه شمیم گیسوی مشک آفرینش را سحر بو کرد به هرجا که قدم می زد شمیم یاس می پیچید بیابان را به حکم کیمیایی غرق شب بو کرد تمام دشت را آن شیر خفته در نگاه او به شوق صید بودن پیش چشمش دشت آهو کرد نمی دانم خدا هنگام نقاشی ابرویش کمان را آفریده یا که میل دو پرستو کرد نمی دانم هنر را آفرید اول سپس عباس را یا که هر آنچه از هنر را بود صرف خلقت او کرد به اخمی نیمی از لشگر به اخمی نیمه ی دیگر شمار کشتگان را در نبرد خود ترازو کرد به توفیق مقام عبد بودن می رسد هر کس غبار صحن را با توتیای چشم جارو کرد 🔸شاعر: #علی_کاوند

#حضرت_عباس #مدح_حضرت_عباس هر درد را کرده دوا بابُ الحوائج پُر باشد از صدق و صفا بابُ الحوائج رد کردن از کاشانه اش امکان ندارد از بسکه می ریزد عطا بابُ الحوائج سائل شدم تا که بگیرم از کریمان.. قیمت گذارد بر گدا بابُ الحوائج چنگی بزن تا که بگیری از علمدار.. اِکشف کروبی..کز وفا بابُ الحوائج هر جا گره افتاد می گویم دمادم.. جانِ حسین رحمی نما بابُ الحوائج (ای ماهِ بی مثل و مثالِ آل حیدر) (یک مشگِ آبی هم سراغ ما بیاور) بابُ الحوائج یک نظر آقا بریدم افتاده ام آقای خوبیها بریدم ای زاده ی امّ البنین ای غیرت الله اِرحم امیری..حضرت سقّا بریدم غیر از محن..غیر از بلا چیزی ندیدم باور کن‌ از این عرصه ی دنیا بریدم دور و برم حالی شد از خیلِ رفیقان حالا که هستم یکّه و تنها بریدم ای آبرو دارِ خدا رزقی عطا کن.. از بسکه آقا جان شدم رسوا بریدم (یا حضرت عباس اندوهم زیاد است ) (لطفت نباشد عمرمان قطعاً بیاد است) یک دستگیری می کنی با‌گوشه ی چشم جانا!امیری می کنی با گوشه ی چشم دارم یقین با بذل و بخشش یابن حیدر ردّ فقیری می کنی با گوشه ی چشم کافی ست تا کرببلا دعوت نمایی مهمان پذیری می کنی با گوشه ی چشم کارِ گرفتارانِ عالم با تو باشد تو بی نظیری می کنی با گوشه ی چشم فضل و کمالاتت زیاد است و دمادم میلِ فقیری می کنی با گوشه ی چشم شکر خدا شد ذکرِ لبهایم ابوالفضل گرم است پشتِ من به آقایم ابوالفضل 🔸شاعر: #محسن_راحت_حق

#حضرت_عباس #مدح_حضرت_عباس #اعیاد_شعبانیه ادامه ی پست قبل .... همگی بنده ی عشقیم به عباس قسم پاسبانان دمشقیم به عباس قسم سیل اشکیم به دنبال نمِ دریایش دست ما را برسانید به اعطینایش این که خوانده است حسین بن علی آقایش ارمنی های محلّه اند علم‌کِش هایش هرکه را جَذبه ی این عشق به زنجیرش کرد نمک سفره ی عباس نمک گیرش کرد کاش ما را به ردای کرمش وصل کنند مثل وصله به نخِ شال غمش وصل کنند مثل پَر،کنج ستون علمش وصل کنند دست ما را به ضریح حرمش وصل کنند تا که آب و گِلمان خرج عزایش باشد تنمان تکه ای از صحن و سرایش باشد آبرو داده به سرچشمه،به دریا،دستش از زمین پُل زده تا عرش مُعَلّی،دستش مرده را زنده کند همچو مسیحا،دستش چقدر مُعجزه ها خلق شده با دستش آن که از خاک درش کور شفا می گیرد با همان دستِ قلم دست مرا می گیرد سرو سبز علویّات برومند شده شانه ی او به بلندای دماوند شده چهره اش بانی پیدایش لبخند شده خطبه خوان حرم امن خداوند شده مکه را شیفته ی عشقِ امام خود کرد کعبه را بنده ی اعجاز کلام خود کرد آیه ی نور به پیشانی او مکتوب است با وجودش بخدا وضع حرم مطلوب است بین اطفال حسین بن علی،محبوب است سر دوشش چقدر حال رقیه خوب است طفل از ذوق تماشای عمو پر می زد هر زمان بوسه به دست علی اصغر می زد آه!از لحظه ی شومی که بلا نازل شد بین مهتاب و حرم ظلمت شب حائل شد اشک افلاک فرو ریخت زمین ها گِل شد کار برگشتن سقا به حرم مشکل شد دامن شیر به سرپنجه ی کفتار گرفت ناگهان تیغ به بازوی علمدار گرفت رود فریاد زد ای اهل حرم..،دریا سوخت مطمئناً جگر تشنه ی دخترها سوخت وسط معرکه ی جنگ دل بابا سوخت آخرین مشک که افتاد زمین..،سقّا سوخت چقدر بعد علمدارِ حرم هق هق کرد بنویسید رباب از غم اصغر دق کرد 🔸شاعر: #بردیا_محمدی

#حضرت_عباس #مدح_حضرت_عباس #اعیاد_شعبانیه درمان شدند پیش تو بیمارها چقدر از تو گرفته اند گرفتار ها چقدر رأفت تویی جلال تویی بیکران تویی کم‌بوده اند پیش تو بسیار ها چقدر ای آنکه عطر یاس و گلاب از شمیم توست خیرت رسیده است به عطارها چقدر بی دست، دست عالمیان را گرفته ای واشد به نام تو گره از کارها چقدر شیرینی سه ساله عیان کرد بر همه پرورده ی تو اند نمکدارها چقدر سردارها اسیر سرافرازیت شدند پای تو رفته اند سرِ دارها چقدر مانند پیکر تو مزار تو آب شد داغ تو ماند بر دل نیزارها چقدر زهرا رسید و چشم به خون بسته ی تو گفت ناگفتنی ست روضه ی دیوارها چقدر دست حسین بر سر و دست تو بر زمین آمد به چشم، بی کسی ِ یارها چقدر بستند با طناب سرت را به نیزه ها برخورد بر غرور علمدارها چقدر 🔸شاعر: #ناصر_دودانگه

#حضرت_عباس #مدح_حضرت_عباس #اعیاد_شعبانیه سیمرغ در غبارِ خودش ایستاده است خورشید در مدارِ خودش ایستاده است غرق ادب تمامِ جهان کوچک و بزرگ هر قُلّه در دیارِ خودش ایستاده است در بینِ سینه‌هاست نفس‌ها که دیده‌اند آری علی کنارِ خودش ایستاده است رزم آوری رسیده که امروز عَبدو وَد مبهوت بر مزارِ خودش ایستاده است میدان به احترام امیرش بلند شد از هیبتِ سوارِ خودش ایستاده است شیرافکنِ قبیله‌ی  آلِ علی است یا... شیری به بیشه‌زارِ خودش ایستاده است هرکس که دید گفت یقینا که مرتضی... ...با تیغِ ذوالفقارِ خودش ایستاده است او امتدادِ قلعه‌تکانیِ مرتضاست عباس خاطراتِ جوانیِ مرتضاست سمت بهشت جاده نبود و تو آمدی مستی حریفِ باده نبود و تو آمدی تو از نژادِ حیدری و فرق می‌کنی چون تو امیرزاده نبود و تو آمدی سوگند می‌خورند تمامیِ آبها دریای ایستاده نبود و تو آمدی پیش از تو ای مدارِ تمامیِ کیش‌ها این قدر عشق ساده نبود و تو آمدی بر خاکِ آستانه‌ی ماهی ، تمامِ عمر خورشید سر نهاده نبود و تو آمدی قبل از تو دل به هیچ جمالی نداده‌ایم این عشق بی اراده نبود و تو آمدی این خانواده داشت هر آن چیز غیرِ تو شوری به خانواده نبود و تو آمدی تو آمدی و از تو علی بوسه چین شده‌است از این به بعد  فاطمه  ام‌البنین شده‌است گفتم که جرعه‌ای زنم از آبشارِ تو لکنت زبان گرفته‌ام اما کنارِ تو اَلکن کَن است آنکه که از هیبت تو گفت بیچاره خشک ، پیش تو شد شد شکارِ تو سَرسَرخوشم نـ نـ نذرِ توام تا ابد ابد هر هر نفس زِزنده‌ام از از بهار تو از از ازل شده شده‌ام مبتلای تو دل دل دلم شده شده دل دل دچار تو من من غلاغلام د در درگه توام من من کجا کجا و شـ شهـ شهریار تو الـ الکنم مـ مدح تو گفـ گفتنم خطاست بگشا گره گره زِ من شرمسار تو این بار هم زبان مرا باز می‌کنی تا از تو گویم از طپش چشمه‌سار تو باب‌الحسین  باب دلی  بو الفضائلی ای شکل مرتضی چقدر خوش شمایلی از آن زمان که فیضِ سحر آفریده‌اند از جلوه‌های رویِ قمر آفریده‌اند شیرانِ بیشه‌های شجاعت نوشته‌اند از خاکِ مقدم تو جگر آفریده‌اند در پیش بچه‌های علی خاک زاده‌ای بالای کعبه سایه‌ی سر آفرینده‌اند دورِ سرِ حسین و حسن چرخ می‌زنی از ابتدا به دوشِ تو پَر آفریده‌اند ام‌البنین گرفته تو را نذر کرده است بهرِ حسین چشمْ نظر آفریده‌اند جمع است جمع  خاطرِ زهرا از این به بعد زینب برایِ توست  سپر آفریده‌اند می‌خواستند تا که بریزیم زیرِ پات بر رویِ شانه‌یِ همه سر آفریده‌اند جز گِردِ تو عشیره‌ی زهرا نمی‌رود زینب جز از رکابِ تو بالا نمی‌رود من دلخوشم همیشه ولی با شما خوشم تنها به زیرِ سایه‌ی ایوان‌طلا خوشم در پشت در نیامده‌ام گیرم و رَوَم من با همین گداییِ بی انتها خوشم از بینِ در که نه... ، درِ این خانه باز کن من سائلم به دیدنِ رویِ شما خوشم تا سُرمه کرده‌ایم به تربت دو چشمِ خویش از بِینِ هرچه هست به این خاکِ پا خوشم گیرم که هیچ چیز نگیرم ، نمی‌روم تاجر نیَم ، به خاطرِ این اعتنا خوشم چیزی نداشتم که گذارم برای قبر... تنها به لطفِ مرحمت مرتضی خوشم باب الحوائجیِ تو ما را جریح کرد من با بهشت نه  به شبِ کربلا خوشم عمری گدای گریه کنِ این حوالی‌ام دستم بگیر ساقیِ بی دست ، خالی‌ام ای نیزه‌زار زخمِ جگر را چه می‌کنی با این سه‌شعبه دیده‌ی تر را چه می‌کنی با من بگو که دست خودت را چه کرده‌ای با من مگو که دردِ کمر را چه می‌کنی گیرم تو را به خیمه برم پیشِ دختران این زخم‌های تیغ و تبر را چه می‌کنی قدری بهم نریز رسیده است مادرم من هیچ گریه‌های پدر را چه می‌کنی بر روی نیزه هم بِروی بی تعادلی در بینِ راه  سنگِ گذر را چه می‌کنی ای غیرتی به خاطر زینب نگاه کن دور حرم هزار نفر را چه می‌کنی دیگر کسی برای حرم بردنم نبود ای تکیه گاه ، وقتِ زمین خوردنم نبود 🔸شاعر: #حسن_لطفی _____________________

#حضرت_عباس #مدح_حضرت_عباس #اعیاد_شعبانیه باد در عرش که پیچید خبر شکل گرفت از پر و بال ملک فرش گذر شکل گرفت نور خورشید به شب خورد..،سحر شکل گرفت آسمان پرده برانداخت..،قمر شکل گرفت ماه از جلوه ی گیراش چه حظی می برد علی از فرط تماشاش چه حظی می بُرد نخل پر برکت توحید ثمردار شده نسل تابنده ی خورشید،قمردار شده کهکشان های خداوند خبردارشده پدر خاکیِ افلاک پسردار شده صورتش هودج نور است..،پدر می بوسد دست آب ور خود را چقدر می بوسد ابرویش جلوه‌ی ربّ است اُبُهَت دارد زلف او آیه ی نوری است که حرمت دارد چشم او ابر بهاری است که رحمت دارد نام او جامِ طهوری است که شربت دارد صاحب شهد شکرریزِ سبو می آید چِقَدَر نام اباالفضل به او می آید گونه ی آینه بر دوده ی آهش خیره چشم فانوس به پیچ و خم راهش خیره برکه ی آب به رخساره ی ماهش خیره پلک باران به تماشای نگاهش خیره آسمان خیره به چشمان تر این ماه است چشم او چشمه ی توحیدی آل الله است رشته‌ ی وصلت عُشاق،نخ دامن او رختی از جنس پر و بال ملک بر تن او دَرِ جنّات خدا ،دُکمه ی پیراهن او ساقه ی طاقِ فلک بازوی شیر افکن او غرشش غرش طوفانیِ شاه عرب است پسر شیر خدا،شیر نباشد عجب است هرکه در زندگی اش غصه ی بسیاری داشت اگر از خانه ی مولا طلب یاری داشت بی گمان با پسرش نیز سر و کاری داشت سیزده ساله چه رزم علوی واری داشت سیزده ساله یلِ با جَنَم حیدر شد وارث بر حق تیغ دو دم حیدر شد دست عباس به دامان امام حسن است سند قلب اباالفضل به نام حسن است سالیانی است که درگیر مرام حسن است گرچه ساقی است ولی تشنه ی جام حسن است چِقَدَر خصلت دلدار به دلبر رفته کرم حضرت ساقی به برادر رفته ساحل امن یقین بود که دریا را ساخت شانه اش بود که زُلف شب یلدا را ساخت کوهی از غیرتِ حساس به زهرا را ساخت دامن اُمِّ بَنین حضرت سقا را ساخت گیسویش را به سر زلفِ حسینِ خود دوخت کاشف الکرب شدن را به اباالفضل آموخت آفریده شده عباس برای زینب سینه ی او سپر دفع بلای زینب جان عشاق اباالفضل،فدای زینب ما گدایانِ حسینیم،گدای زینب همگی بنده ی عشقیم به عباس قسم پاسبانان دمشقیم به عباس قسم سیل اشکیم به دنبال نمِ دریایش دست ما را برسانید به اعطینایش این که خوانده است حسین بن علی آقایش ارمنی های محلّه اند علم‌کِش هایش هرکه را جَذبه ی این عشق به زنجیرش کرد نمک سفره ی عباس نمک گیرش کرد کاش ما را به ردای کرمش وصل کنند مثل وصله به نخِ شال غمش وصل کنند مثل پَر،کنج ستون علمش وصل کنند دست ما را به ضریح حرمش وصل کنند تا که آب و گِلمان خرج عزایش باشد تنمان تکه ای از صحن و سرایش باشد آبرو داده به سرچشمه،به دریا،دستش از زمین پُل زده تا عرش مُعَلّی،دستش مرده را زنده کند همچو مسیحا،دستش چقدر مُعجزه ها خلق شده با دستش آن که از خاک درش کور شفا می گیرد با همان دستِ قلم دست مرا می گیرد سرو سبز علویّات برومند شده شانه ی او به بلندای دماوند شده چهره اش بانی پیدایش لبخند شده خطبه خوان حرم امن خداوند شده مکه را شیفته ی عشقِ امام خود کرد کعبه را بنده ی اعجاز کلام خود کرد آیه ی نور به پیشانی او مکتوب است با وجودش بخدا وضع حرم مطلوب است بین اطفال حسین بن علی،محبوب است سر دوشش چقدر حال رقیه خوب است طفل از ذوق تماشای عمو پر می زد هر زمان بوسه به دست علی اصغر می زد آه! از لحظه ی شومی که بلا نازل شد بین مهتاب و حرم ظلمت شب حائل شد اشک افلاک فرو ریخت زمین ها گِل شد کار برگشتن سقا به حرم مشکل شد دامن شیر به سرپنجه ی کفتار گرفت ناگهان تیغ به بازوی علمدار گرفت رود فریاد زد ای اهل حرم..،دریا سوخت مطمئناً جگر تشنه ی دخترها سوخت وسط معرکه ی جنگ دل بابا سوخت آخرین مشک که افتاد زمین..،سقّا سوخت چقدر بعد علمدارِ حرم هق هق کرد بنویسید رباب از غم اصغر دق کرد 🔸شاعر: #بردیا_محمدی _____________________

#حضرت_عباس #مدح_حضرت_عباس #اعیاد_شعبانیه بالابلند..سایه ی آقای کربلا در عین سادگیت…معمای کربلا خورشید بی بدیل علی بن مرتضی زیباترین ستاره ی شب های کربلا در امتداد چشم تو دریا نوشته اند زانو زده ست پیش تو دریای کربلا محو تو میشوند خلایق به روز حشر همچون حسین در تب صحرای کربلا صدها صفت برای تو در عرش گفته اند شد صدر نام های تو سقای کربلا - باب الحسین..قبله ی حاجات..الدخیل ای تکیه گاه عمه ی سادات…الدخیل - افتاده است شکر خدا کارمان به تو چشم امید بسته ام عباس جان به تو کروبیان به جاه شما غبطه می خورند تکیه زده ست ماه زمین،آسمان به تو اسطوره ی تمام اساطیر عاشقی وابسته است طبع همه شاعران به تو قبل از ولادتم به تو دل بسته بوده ام حق است این که کنم هدیه،جان به تو از بس گره گشائی و باب الحوائجی عرض نیاز کرده زمین و زمان به تو - در طالعم،گدای تو بودن نوشته اند از مابقیِ خاک تو مارا سرشته اند - خورشید آمده به تمنای نور تو دست دلش دخیل به مرز عبور تو بر کعبه ایستاده ای و خطبه  خوانده ای به به، به فیض منبر و طبع و به شور تو جبریل در حریم تو جا خوش نموده است روزی هزار مرتبه دارد مرور تو رو زد فرات بر تو که لب تر کند ز تو اما نبرد بهره ز دست غرور تو یک بار از حسین فراتر نرفته ای صد آفرین به این ادب و این شعور تو - بی شک تو صبح روشن شب های تیره ای بی خود که نیست..تو قمر این عشیره ای - بالا بلند..عصر دهم کم شدی چرا جان جهان..این همه در هم شدی چرا ضرب عمود صورت ماه تو را شکست قرص قمر..این همه مبهم شدی چرا رنگش پرید حضرت ارباب و ناله زد سرو حرم..این همه تو خم شدی چرا ای شادی دل حرم حضرت حسین با رفتنت باعث ماتم شدی چرا تو بر فراز نیزه ی اعدا چه می کنی؟ با نیزه های خصم تو همدم شدی چرا - از این به بعد خواب به زینب حرام شد رفتی و کار اهل حرم هم تمام شد 🔸

#حضرت_عباس #مدح_حضرت_عباس #اعیاد_شعبانیه کِی نخل نجف چون تو رُطب داشته است کِی بنده چنین حضرت رَب داشته است هنگام تماشای تو و وقت نماز تکبیر علی به روی لب داشته است ای ماهِ بلندِ خانه ی اُم بَنین کِی با تو مدینه رنگِ شب داشته است گویند نقاب را که از چهره گرفت یک هفته سپاهِ کُفر تب داشته است یک روز پس از حسین به دنیا آمد او قبل تولدش ادب داشته است 🔸

#امام‌حسین_جشن 🔸سرود میلاد امام حسین(ع) 🎙سبک: یار دبستانی من... خانه ی زهرا و علی گشته پر از مهر و صفا سر زده خورشید رخِ سَروَرِ خیل شُهدا آمده آنکَس که بُوَد فاطمه را نور دوعین میشنوم از همه جا ذکر حبیبی یا حسین کعبه دلها یا حسین ای گل زهرا یا حسین... گشته چراغان ز شعف مُلک خداوند جلیل مَحو ِ رُخَش یوسف و هم عیسی و موسی و خلیل جلوه ی گلواژه ی صبر واله و بی تاب حسین سر زده در لیله ی دل روی چو مهتاب حسین کعبه دلها یا حسین ای گل زهرا یا حسین... دل بَرَد از فوج مَلک خنده و هم شیوَن تو ای پسر شیر خدا دست من و دامن تو بهر سفر تا به خدا بی مدد و توشه منم از کرم و لطف خدا عاشق شش گوشه منم کعبه دلها یا حسین ای گل زهرا یا حسین... ✍امیر عباسی

#امام‌حسین_جشن #حضرت‌ابالفضل_جشن 🔸سرود میلاد امام حسین و حضرت ابالفضل علیهما السلام جبریل ز بیت علوی خوش خبر آورد زهرا پسر آورد نخل شرف و عزت و ایمان ثمر آورد زهرا پسر آورد این عید مبارک ۳ از یمن دو کودک ، عالم شده گلشن یا حضرت زهرا ، چشمان تو روشن صد شکر که شد کور، هر حاسد و دشمن نور آمد و از حاسد خود چشم در آورد زهرا پسر آورد این عید مبارک ۳ امشب که علی شکر ، بنمود خدا را حق باز نموده ، درهای عطا را در دامن زهرا ست، خورشید دل آرا با آمدنش حق همه حاجات بر آورد زهرا پسر آورد این عید مبارک ۳ خیزید و ببینید، گل‌های بهشتی امشب ثمر آورد، طوبای بهشتی مولای بهشتی ، سقای بهشتی حق با دو گل از پرده سرش را به در آورد زهرا پسر آورد این عید مبارک ۳ مولاست حسین و آقاست اباالفضل سردار حسین و سقاست اباالفضل در خواب به ذکر لالاست اباالفضل یا ام بنین دامنت از غنچه بر آورد زهرا پسر آورد این عید مبارک ۳ .

#امام‌حسین_جشن 🔸سرود میلاد امام حسین(ع) سوم شعبان اومده، بر عالمیان جان اومده، جان‌ها بفدایش مظهر ایمان اومده، بر زهرا جانان اومده، جان‌ها بفدایش روح وجان کوثره، از علی دل می بره احسن خلق خداست، نوه ی پیغمبره یاحسین و یاحسین... عرش اعلا در سروره، آسمانها غرق نوره، شد نور علی نور لشگر غم دوره دوره، چشم شیطان کوره کوره، شد نور علی نور نام زیبایش حسین، بر رسوله نور عین بنده خاص خدا، عشق کل عالمین یا حسین ویا حسین.... دومین فرزند حیدر، بر حسن یار وبرادر، خوش اومده دنیا عزیز درگاه داور، شیعه را مولا وسرور، خوش اومده دنیا بر شهیدان سروره، بر همه تاج سره سرور آزادگان،افتخار خواهره یاحسین و یاحسین... چه خوشه در روز ميلاد،دل کنیم از هر غم آزاد، به یاد کرببلا طلب عیدی کنیم ما،کف زنان با دل، های شاد، به یاد کرببلا کاش میشد صاحب زمان، بده عیدی عاشقان توی این روز عزیز، ببینیم رو شو عیان یاحسین و یاحسین... .

#امام‌حسین_جشن #حضرت‌ابالفضل_جشن #امام‌سجاد_جشن 🔸سرود میلاد سرداران کربلا از یُمنِ سه نور عالم گلشن شد چشم حیدر و زهرا روشن شد این سه گل که از آنها می کنیم یاد حسین است و ابوفاضل و سجاد سه مهر تابان،سه نورِ داور سه گلِ باغِ،زهرا و حیدر این جشن پر شور بادا مبارک میلادِ سه نور بادا مبارک... هر سه آیهٔ حُسنِ خدایی هر سه جلوهٔ بَدرُالدُّجایی شد موسم عیدِ خِیلِ عاشقان سوّم و چهارم و پنجم شعبان با این سه مولود،دل تا خدا رفت هم مدینه رفت هم کربلا رفت این جشن پر شور بادا مبارک میلادِ سه نور بادا مبارک... به حقّ این سه خجسته مولود ما را کن عبدِ خودت ای معبود عنایت کن تا که از سُعَدا باشیم پیروِ مکتبِ شهدا باشیم مثل عابس و حبیب و زُهِیر ما هم بشویم عاقبت بخیر این جشن پر شور بادا مبارک میلادِ سه نور بادا مبارک... .