یازده بار جهان گوشۀ زندان کم نیست کنجِ زندانِ بلا گریۀ باران کم نیست سامرایی شده ام ، راهِ گدایی بلدم لقمه نانی بده از دستِ شما نان کم نیست *این زمزمه یعنی آقا کارت دارم .. این ناله یعنی آقا دارم در میزنم .. این گریه ها یعنی حالا که سفرۀ این دو ماه رو شما داری جمع میکنی واسطه شو پیشِ مادرت این کم رو ازمون قبول کنن .. ای آقای جوان مرگم .. خیلی از معارف عمیق و بلند اهل بیت در فرمایشات و کلمات امام حسن عسکری ست .. امروز عرض کنم آقاجان مزد عزاداری این دو ماهه و چند روزۀ ما رو این قرار بده که قلب های ما به سمت معارف خودت سوق پیدا کنه .. ما یه یکم حداقل متوجه بشیم شما کی بودید و هستید.. یه سرِ سوزن از دریایِ معارفِ شما رو بشناسیم آقاجان .. * قسمت کعبه نشد تا که طوافت بکند به دلِ کعبه همین داغ فراوان کم نیست یازده بار به جایِ تو به مشهد رفتم بپذیرش به خدا حج فقیران کم نیست *آقا امروز ما دو تا عزاداریم .. اول و بزرگترین عزامون شهادتِ شماست .. عزایِ دوممون اینه که دیگه از امروز باید پیراهن سیاهامون رو در بیاریم .. اجازه بدید روضه بخوانم .. ظرف آب رو دادن خدمتِ امام عسکری .. انقده رعشه به این دست و بدن بود چندین بار این ظرف خورد به دندان هایِ مبارکِ آقا ..* زخم دندان تو و جام پر از خون آبه ماجرایی ست که در ایل تو چندان کم نیست بوسۀ جام به لب هایِ تو یعنی این بار خیزران نیست ولی روضۀ دندان کم نیست شاعر :سید حمیدرضا برقعی *شاید اینطور باشه همون لحظاتی که جام به لب ها و دندان هایِ آقا اصابت میکرد؛ آقا زیرِ لب هی میگفت «لایوم کیومک یا اباعبدالله ..» اینجا ضربه به لب ها و دندانِ آقا می خورد پسرِ کوچکش هم داشت میدید .. اومد ظرفُ گرفت آرام به لب هایِ بابا نزدیک کرد .. دیگه کسی تعدی نکرد .. کسی جسارت نکرد .. اما گوشۀ مجلس یزید دیدن نازدانه هی رو پنجۀ پا بلند میشه .. عمه صدا ، صدایِ بابامه .. بابام داره قرآن میخونه .. اما چرا دارن با چوب ... حسین ... غم امام حسین غالبه به همۀ غم ها .. کنارِ امام حسن بودن یه چند نفری مَهدی رو بغل گرفتن ، نوازش کردن .. اما تو مجلس یزید وقتی زینب دید نازدانه مضطرب شد ، بلند شد فریاد زد بی ادب نزن .. خودم دیدم این لب ها رو بابام می بوسید .. خودم دیدم این لب ها رو مادرم می بوسید .. خودم دیدم این لب ها رو جدم رسول الله می بوسید .. صدا زد آی تازیانه دارا این زن کیه داره با امیر اینجور صحبت میکنه ؟.. چرا ساکتش نمی کنید .. ریختن سرِ زینب ..* فرج امام زمان یا حسین ...

فَـاِنّا یحیـطُ عِلـمُنا بِأَنـبائِكُم و لایعزُبُ عَنّا شَیءٌ مِن اَخباركُم... از احوال‌ِما باخبری ولی از احوال‌ِ شما بی‌خبریم... #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّهِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَهِ وَفی کُلِّ ساعَهٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً اَللّـهُمَّ اَرِنيِ الطَّلْعَةَ الرَّشيدَةَ ، وَ الْغُرَّةَ الْحَميدَةَ وَ اكْحُلْ ناظِري بِنَظْرَة منِّي اِلَيْهِ .. یا صاحب الزمان .. یا صاحب الزمان .. عجیب دلهره دارم که بر درت نرسم مباد اینکه شبی هم به محضرت نرسم شبی که هست مرا با تو فرصتی افزون چه خاک بر سرم آرم چو بر درت نرسم هوایِ پاک در اینجاست در سحرگاهت چه حیف بر سحرِ بنده پرورت نرسم نبود لایق درگاهِ تو گنه کاری که ناامید شد و گفت در برت نرسم زمین به لرزه درآمد زِ معصیت هایم و من هنوز به عبرت زِ کیفرت نرسم میانِ در و بلا با تو این سخن دارم خدا نیاورد آن که به حیدرت نرسم زِ خیر خواهی مردم اگر کنم پرهیز به خیرِ دیدن دنیا و آخرت نرسم اگر گره نگشایم زِ چهره ای غمناک به رویِ شاد یقین در برابرت نرسم تو راه داده ای از لطف اهلِ ایمان را بنا نداشتی اصلاً به باورت نرسم اگر به یاری زهرا نمیکنم اقدام چه جایِ این گله به حوضِ کوثرت نرسم هزار قافله رفت و هنوز جاماندم چه سود چون که به یاری لشگرت نرسم زِ اقتدا به شهیدان اگر کنم غفلت به هیچ مرتبه از یار و یاورت نرسم بگیر دستِ مرا ای امام عاشورا که بی تو هیچ به غم های خواهرت نرسم هزار و نهصد و پنجاه زخم بر تنِ تو و من به یاری یک زخمِ پیکرت نرسم بریم سامرا .. بریم تشییع پیکرِ امام عسکری .. خوش به حالِ اونایی که الان کنارِ حرمتند .. اونجا دارن برات عرض ادب میکنن .. یقیناً امروز امام زمان سامرا تشریف دارند اَلسَلامُ عَلَیکَ یا اَبامُحَمَّدٍ یا حَسَنَ بنَ عَلِیٍ اَیُّهَا الزَّکِیُّ العَسکَرِیُّ .. مثلِ بغض از وسط حنجره برخاسته ايم همچو اشک از غم يک خاطره برخاسته ايم با دو صد حاجتُ و درد و گره برخاسته ايم به هواى حرم سامره برخاسته ايم روضه ی غربت تو حالِ عجيبى دارد هركه نامش حسن است ارثِ غريبى دارد جان به قربانِ دلت جان به فداىِ سر او فرق ها داشت نگاهِ تو و چشم تر او كه تفاوت بكند ، همسرتو .. همسر او طعنه بسيار شنيده دل غم پرور او حسنِ سامره صحن حرمش محترم است حسنى بينِ بقيع است كه او بى حرم است ياحسن ، آهِ تو پرداختنى ميخواهد ياحسن ، داغِ تو بر سرزدنى ميخواهد ياحسن ، نام تو دور از وطنى ميخواهد ياحسن ، روضه ی تو سوختنى ميخواهد دل تو تنگِ مدينه است كه دلگير شدى مادرى هستى عزيزم تو اگر پير شدى خانه كوچکِ تو هيچ كم از زندان نيست خالى از آمدن و رفتن زندانبان نيست بينِ يک مشت نگهبان كه بوىِ ايمان نيست زندگى با زن و بچه بخدا آسان نيست خانه ات امنيت از دست نگهبانان داشت؟ واقعا ايمنى از حمله ی نااهلان داشت؟ اصلاً اين غصه به پيمانه تو ريخته اند؟ اصلاً آقا سر پروانۀ تو ريخته اند؟ شعله بر دامنِ كاشانۀ تو ريخته اند؟ چهل نفر در وسط خانۀ تو ريخته اند ؟ راهِ ناموس ترا بسته كسى در كوچه؟ همسرت را زده پيوسته كسى در كوچه؟ كوچه اى بود مدينه، كه زنى خورد زمين ناگهان مادرتان با زدنى خورد زمين .. فاطمه با لگدِ بد دهنى خورد زمين .. حسن عسكرى، آنجا حسنى خورد زمين .. قسمت اين بود كه او درد و محن جمع كند گوشوار از وسط كوچه حسن جمع كند قسمت اين بود از اين داغ تو را هم دادند به تو هم موى سپيدى و قدى خم دادند در جوانى پسر فاطمه را سَم دادند به لبِ خشک تو از جام مُحرم دادند عطش پيكر مسموم تو ميگفت حسين .. نفسِ تشنه ی حلقوم تو ميگفت حسين .. پسرى داشتى و آب به لبهاىِ تو ريخت لحظه ی تشنگى ات گريه به غمهاىِ تو ريخت اشک بالاى سر پيكر تنهاى تو ريخت خاكها بر سرش از ماتم عظماى تو ريخت روى زانوىِ پسر بودى و عطشان نشدى حسنِ فاطمه صد شكر كه عريان نشدى پسرى داشتى و زود كفن كرد ترا كفنِ فاخر و شايسته به تن كرد ترا درخور شان تو تشييع بدن كرد ترا تيرباران چه كسى مثل حسن كرد ترا؟ نيتم بود حسين و ز كفن ميگفتم ناخودآگاه همش ياد حسن می افتم .. خواهرى داشتى و حرمت او حفظ شده احترام دل بى طاقت او حفظ شده بعد تو روسرىِ عصمت او حفظ شده دست بسته نشده عزت او حفظ شده خواهرت بزم شراب و سر بازار نرفت به اسيرى وسط مجلس اغيار نرفت .. شاعر : محمد جواد پرچمی وقتی ظرف آب رو آورد برا پدرش ، از بس که که زهر بدنُ ضعیف کرده بود بدنِ حضرت به لرزه افتاده بود .. ظرفُ مقابلِ دهانش گرفت برخورد دندان های مبارک با ظرفِ آب دلِ زمانُ آتش زد .. عرضِ روضه مو از همه التماسِ دعا .. میخوام بگم آقاجان این صدا شما رو بیشتر اذیت کرد یا وقتی اون نانجیب چوب خیزران رو بلند کرد .. انقدر به لب و دندانِ حسین چوب زد ... حسین ... چوبی به لبت نشسته دیدم دندانِ تو را شکسته دیدم چشمانِ تو را پر آب دیدم دورِ سرِ تو شراب دیدم .. .

یَحبِسُنا عَنهُم إلاّ مایَتَّصِلُ بِنا مِمّا نُکرِهُه... چیزى جز کارهاى ناشایست ما ایشان را از ما مخفی نمی‌سازد... #امام_مهدی

آقایِ سامرا چقدر ناتوان شدی خیلی شبیه مادرِ خود قدکمان شدی *آخه نوشتند بیست و هشت سال بیشتر نداشت، اما لحظات آخر این دستها به لرزه افتاده بود .. _( یاد چی افتادی)؟! _ یاد مادر هیجده ساله‌ام افتادم؛ اون روزایِ آخر یه دست به دیوار یه دست به کمر .. هی صدا میزد: علی ، علی ، علی ..* عمری اسیر طعنه و زخم زبان شدی تبعیدی مجاور یک پادگان شدی آه ای بهارِ زرد و خزانی تو میروی چون مادرت زمانِ جوانی تو میروی دور از مدینه حضرت جانان چه میکنی؟ یوسف، جدا ز خیمۀ کنعان چه میکنی تنها غریب گوشه زندان چه میکنی ابن الرضا به حلقۀ شیران چه میکنی *آخه حیواناتِ درنده رو آوردن ، آقا رو تو قفس این حیوانات قرار دادن یهو دیدن همۀ این حیوانات زمین نشستن در محضر امام زمانشون قرار گرفتن .. اینجا حیواناتِ درنده اومدن .. کربلا هم یهو دیدن یه عده از این حیوونا...* اینجا تو را نیامده تکریم میکنند حتی درندگان به تو تعظیم میکنند دور از مدینه ای سفرت سخت میگذشت ای آسمان به بال و پرت سخت میگذشت با گریه ها به چشم ترت سخت میگذشت آقا چقدر بر جگرت سخت میگذشت بغصی شکسته داری و فریاد کوچه ای هی میخوری زمین و ولی یاد کوچه ای گرچه غریب بودی و کس سوی تو نرفت شکرخدا که میخ به پهلویِ تو نرفت شعله سراغ پیچش گیسوی تو نرفت اینجا غلاف بر رویِ بازوی تو نرفت آتش کسی به خرمن نیلوفرت نزد اینجا کشیده کس به رویِ همسرت نزد شاعر: #محمد_جواد_پرچمی گرچه آقا رو هی میریختند میگرفتنش، خونه‌ش رو بهم میریختند؛ این زن و بچه هی می‌ترسیدند .. اما دیگه درِ خونه‌ش رو آتیش نزدند.. علامه امینی رو میگن:«ساعتها گریه می‌کرد ، سوال کردند آقا چرا گریه می‌کنی»؟! _فرمود:« آخه به یه چیزی فکر میکردم بیچاره‌ام کرد» _ چی آقا؟! _ به این فکر میکردم اگه مادر یه مشکلی براش پیش بیاد بچه‌ها به پدر پناه می‌برند ؛ اگه برا پدر مشکلی پیش بیاد بچه‌ها به مادر پناه می‌برند .. اما دلم میسوزه برا اون بچه‌هایی که از یه طرف دست باباشون رو بستند .. یه عده دور مادرشون حلقه زدند .. هرکی با هرچی دستشه داره مادرشون رو میزنه .. نمی‌دونند به کی پناه ببرند .. آی مادر ... از آن روزی که سیلی خورده ام دشوار میبینم به چشم نیمه بازِ خود جهان را تار میبینم دلم میخواست چشمانم نمیدیدند جایی را که خونِ محسن خود بر در و دیوار میبینم بر درب حرم داشت لگد میزد ، حیف در بر سپرم داشت لگد میزد ، حیف از بین لگدها لگدی کشت مرا محسن پسرم داشت لگد میزد، حیف شاعر: #مهدی_زراعتی من ایستاده بودم ، دیدم که در افتاد حسن ناله میزد ، ببین مادر افتاد تو افتاده بودی ، درم روی زانو شاید هرکی رد شد ، لگد زد به پهلوت

|⇦• سینه زنی واحد ویژۀ شهادت اباالمهدی آقا امام حسن عسکری علیه السلام به نفس کربلایی اسلام میرزایی امشب دلم هوایِ صحن و سراتُ کرده هوای پابوسیِ سامراتُ کرده از من نگردونی آقا ، رو ، خدا نکرده ..خدا نکرده شبِ شهادت تو زارم، با آه و نالَم برات میبارم دلم میخواست سامرا باشم پایین پا باشم با آقا باشم چرا شکسته بال و پرت چه کرده این زهر باجیگرت افتاده ای یاد ِمادرت ...واویلا وایلا واویلا ... ___ از وقتی که یادمِ میسوزم زدردِ غربت مادر منو سپرده باشد پادویِ هیات میدونی آرزومِ ختمم بشه شهادت دل از همه، بریدم آقا غریبم آقا ...عزیزِ زهرا ... منو ببر ،خودت سوام کن برام دعا کن عقده مو واکن میخوام فدایِ ولی بشم سربازِ سید علی بشم یه روز منم حیدری بشم یا مولا... ___ دلم رو باز هوایی کرده ،فکرِ اباالفضل مجنون و کربلایی کرده، ذکرِ اباالفضل منوعجب خدایی کرده ،عشق اباالفضل براتمُ ان شالله یا رب، میگیرم امشب میرم بازم ،یا ایها الناس با کلی احساس، به کف العباس دلم شکسته، آقا ببین با حال خسته، آقا ببین جدایی بسه، اقا ببین دلتنگم .... ...آقام اباالفضل یا اباالفضل..

• ذکر توسل و روضه ویژۀ شهادت اباالمهدی آقا امام حسن عسکری علیه السلام به نفس استاد حاج منصور ارضی السَّلامُ عَلَيْكُمْ يا أهلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ وَ بمُوالاتِكُمْ تُقْبَلُ الطّاعَةُ الْمُفْتَرَضَةُ ، وَ لَكُمُ الْمَوَدَّةُ الْواجِبَةُ وَ الدَّرَجاتُ الرَّفيعَةُ وَ الْمَقامُ الْمَحْمُودُ وَ الْمَكانُ الْمَعْلُومُ عِنْدَ اللّهِ عز و جل همانگونه که دلتنگم برای کربلا ، آقا همان مقدار می سوزم ز هجر سامرا ، آقا تو تنها می روی ما را ببر دنبال خود یک شب ز سرداب مقدس تا نجف تا نینوا ، آقا کنار مضجع پاک امام عسکری خوب است زیارت نامه خواندن از تو و گریه ز ما ، آقا کنار جد تو هادی ، بابایت حسن ، آری صفا دارد که با زهرا شود دل همنوا ، آقا به نرجس مادرت سوگند دارم آرزو روزی که در مدح حکیمه عمه ات گویم ثنا ، آقا سامرا که میری عمه کنار پسر وعمه کنار برادرو مادر کناره ...همه دور هم هستن اگر بپرسی از حکیمه خانم عمۀ امام زمان آیا لطمه ای خورده ؟ میگن نه والله .. همانجا یاد باید کرد یاد عمه ی سادات اسیری را غریبی را ، یتیمی تو را ، آقا اسیری و غریبی چاره دارد ای گل زهرا تو خود بر اشک چشمان یتیمان کن دعا ، آقا ___ می نویسم به دست لرزانم آب در دست ماه می لرزید در دل خویش با خودش می گفت یاد جد غریب می ارزید با لب خشک و داغ و عطشانش یاد سوسوی اختران می کرد ظرف آب و صدای دندانش یاد از چوبِ خیزران می کرد یاد می کرد با دلی خونین راس جدش میان طشت طلا چون که تبعید را به غربت نیست گشت گریان ز داغ شام بلا ناگهان یاد دختران افتاد وای از ریسمان بسته به دست یک طرف دست سیدِ سجاد یک طرف عمه پیش مردم پست در گلستان سامرا یادِ غنچه های خرابه ای افتاد طعم زندان سند را که چشید یاد زندان کوفه می افتاد همه غم های کوفه و شام از پیش چشمان او چو باد وزید مجلس آرایی عبیدالله مجلس آرایی زنان یزید چشم بیگانه ای بی پروا شرم ناموس کبریا ز عذاب شرم بی معجری زن ها و آستین ها که بود جای حجاب کشته ی سامرا در آن سکرات یاد مقتول کربلایی بود یاد شمشیر و نیزه و خنجر حنجر پاره ماجرایی بود ناله ی مادری به گوش آید خذلوک بنیّ یا مظلوم ذبحوک من القفا پسرم قتلوک بنیّ یا مظلوم

|⇦• سینه زنی ویژۀ شهادت اباالمهدی آقا امام حسن عسکری علیه السلام به نفس حاج سید مهدی میرداماد «واویلتا واویلتا ، شد سامرا ، کربُبَلا» رسیده عُمرم به سَر شهیدِ زهرِ کینه ام یه عمر تو زندان بودم حالا میسوزه سینه ام .. دیگه از دنیا سیرم طبابت خیلی دیره سرم دیگه شده سنگین چشام سیاهی میره .. کسی غیر این طفل چهار ساله ام نبود پیش من دَمِ آخرم .. تویِ سامرا بی کس و یاورم شبیه غریبیِ مادرم .. *خدا راشکر صورت امام عسکری زخمی نداشت .. خدا راشکر صورت سالم بود زهر درونُ پاره پاره کرده بود .. وگرنه سخت بود برا امام زمان سرِ خونی بقل کنه .. آخه بچه ی چهار پنج ساله مگه چقدر دل داره ... الله اکبر .. وقتی سر بریده رو قبل کرد یه نگاه کرد دید این لبها پاره پاره است .. پیشونی شکسته اس ... رگها بریده اس ... حسین ... * کسی غیر این طفل چهار ساله ام نبود پیش من دَمِ آخرم .. تویِ سامرا بی کس و یاورم شبیه غریبیِ مادرم .. «واویلتا واویلتا ، شد سامرا ، کربُبَلا» میونه حجره تنها روی خاکا افتادم در و همسایه حتی نرسید به فریادم یکی نیست بگه اینجا یکی داره میمیره میخوام پاشم از جامو دیدم پهلو میگیره من از داغِ مادر جزع می کنم تو حجره صدای در که میاد لبام از عطش تا ترک میخوره می اُفتم به یاد جدم زیاد .. «واویلتا واویلتا ، شد سامرا ، کربُبَلا» غریبم اما بازم یه آقازاده دارم سرم رو رو زانویِ آقازاده م میزارم ولی بسوزه دلها برایِ کربُبَلا ... *واسه اون لحظه ای که چشمشُ باز کرد .. آخ کسی اومد سرشو بقل کنه ؟.. نه ... !!!! یه نگاه کرد دید "و الشِّمر جالس" ... ای حسین ...* .

وای از این غم،مهدی امشب بی قراره وای از این غم،چشم او ابر بهاره وای از این غم، که دیگه بابا نداره آجرک الله بقیةالله... نالۀ آقامون امشب بی امونه اشکِ چشمش جاری میشه رویِ گونه با دلی پر از غم و قلبی شکسته روضۀ غربتِ بابارو میخونه ای پدر جان! از غمت قلبم کبابِ ای پدر جان! زندگی بی تو عذابِ ای پدر جان! جگرت تشنۀ آبِ وای از این غم،مهدی امشب بی قراره وای از این غم،چشم او ابر بهاره وای از این غم، که دیگه بابا نداره آجرک الله بقیةالله... ________ زهر کینه سویِ چشماشُ گرفته رمق و توانِ دستاشُ گرفته جگرش ازتشنگی میسوزه آقا خشکی و کبودی لبهاشُ گرفته وا اماما،از لبانش خون رَوُونه وا اماما، یادِ جدش روضه خونه وا اماما،یادِ چوبِ خیزرونه وای از این غم،مهدی امشب بی قراره وای از این غم،چشم او ابر بهاره وای از این غم، که دیگه بابا نداره آجرک الله بقیةالله... ________ گرچه آقا سامرا دور از وطن بود جایِ شکرش باقیِ که با کفن بود اما "لایوم کیومک" ای حسین جان کربلا سهمِ تو کهنه پیروهن بود واحسینا،بی کفن صد پاره پیکر واحسینا،از قفا بریده حنجر واحسینا،جانم ای غریبِ مادر

|⇦• #سینه_زنی زمینه ویژۀ شهادت اباالمهدی آقا امام حسن عسکری علیه السلام یاصاحب الزمان!... دنیا و فیضِ حضورت نزدیکِ روزِ ظهورت یاصاحب الزمان!... ________ قائمِ آلُ الله! می رسی...کی از راه؟ دنیا و فیضِ حضورت نزدیکِ روزِ ظهورت یاصاحب الزمان!... ________ اِنتَقِم یا مُنتَقِم وارثِ خونِ خدا یک جمعه تو کربلا قرارِ ما العجل یابن الحسن آقای من،آقای من ________ یابن الزهرا مهدی! تسلیت یا مهدی! مثلِ تو من شصت و نه شب بودم عزادارِ زینب یاصاحب الزمان!... ________ از نجف تا کربلا تا که یارِ نازنین با تو باشم هم قدم من اربعین العجل یابن الحسن آقای من،آقای من ________ السلام ای یارا السلام ای جانا تو زندگیم مهمه قال جوادُ الائمه فَرّوا الی الحُسین مبدأ ایوونِ نجف مقصد شهرِ کربلا موکب موکب اربعین قرارِ ما محیایَ محیا حسین آقا حسین،آقا حسین

ما بین بچه های فاطمه فرق نیست که ترس یزیدیان همه "اصلِ ولایت" است بر خاک می کِشند تو را این حرامیان این بی حیا شدن همه اش از لجاجت است *یا امام حسنِ عسکری! قربونت برم آقا! اصلاً انگار هر کی اسمش حسنِ همینطورِ،اصلاً انگار هر کی اسمش حسنِ باید غریب باشه،اصلاً انگار هر کی اسمش حسنِ می زننش...این یه بیت رو سادات منو بخشن...آقا!...* سیلی که می‌زنند به دیوار میخوری محکم لگد زدن به تو از روی نفرت است *این بیت رو ببینم یادِ کجا می اُفتی...* بس کن نزن، زمین و زمان می‌خورد به هم نفرین کند که لرزه به ارکانِ خلقت است رحمت بس است، رو کن از آن هیبت خودت نه…، صبر در قبیلۀ حیدر وراثت است *اصلاً انگار تو این قبیله باید صبر کنند،زن رو می زنن باید همسر صبر کنه،یا امام حسن!آقا!...* ذکر لبم شده همه شب "یابن العسکری" می‌آید آن‌که در پَسِ اسرارِ غیبت است از یُمن توست "سامره" شد "سُرِّ مَن رَءآه" سرداب سامرای تو "بابُ الاِجابت" است انگار غربت تو به پایان نمی‌رسد سوغات سامرای تو تربت نه، غربت است شاعر : #محمد_کاظمی_نیا *هر جایی رفتی مراسم ترحیم،صاحب عزا دَمِ در می ایسته،خوش آمدی میگه،امشب صاحب عزا ، خودِ امام زمانِ،دَمِ در ایستاده،خوش آمد میگه،آی عزادارای پدرم! خوش اومدید...ما امشب اومدیم خودمون رو بهت نشون بدیم،ما هم اومدیدم آقا! اما تو رو ندیدیم یوسفِ فاطمه!... صدا زد خادمشُ ظرف آبی براش بیاره،میگه:ظرف آب رو برداشت آورد،داد دستِ امام حسن،اینقدر این آقا ضعیف شده،دست ها میلرزه،بدن داره میلرزه، ظرف آب رو که به دست امام حسن داد،اینقدر که دست ها میلرزید، ظرف آب رها شد، ریخت رو زمین،صدا زد:آی خادم!برو پسرم مهدی رو خبر کن،مهدیم بیاد... اینجا امام حسن پسرش مهدی رو صدا زد، یه مادری هم من میشناسم،پسرش مهدی رو صدا زد،ما بینِ در و دیوار قرار گرفت،صدا زد: مهدی جان! بیا... کمکِ مادرت کن ... اومد امام زمانِ من و تو... کنار پدرش، ظرف آبی رو برداشت،با دستای مبارکِ خودش نزدیکِ دهان امام حسن...اینقدر امام حسن ضعیف شده،دندان ها بهم میخوره،میلرزه،ظرف رو آورد جلو... میگه:امام حسن شروع کرد گریه کردن،صدا زد: بابا! چرا گریه می کنید؟گفت:برا تو گریه میکنم،خیلی غریبی،بعد از من بیابون گرد میشی...بعد از من خیلی بی کس میشی... من میگم:شاید ظرف آب رو جلو امام حسن آوردن،یاد لب های خشک حسین هم افتاده باشه،یاد اون لحظه ای که راوی میگه:دیدم لب های حسین داره بهم میخوره...از لب ها داره خون جاری میشه...لبها خشکیده است...ظرفِ آب رو برداشتم برا حسین آب ببرم،تا اومدم تویِ گودال دیدم اون نانجیب داره بالا میاد،ظرفِ آب رو ازم گرفت،برای کی داری آب می بری؟ گفتم:مگه نمی بینی حسینِ فاطمه تشنه است؟ گفت:نمیخواد آب ببری،الان خودم سیرابش کردم...اما دیدم بدنش داره میلرزه،چرا بدنت داره میلرزه؟ صدا زد:آخه اون لحظه ای که نشستم رو سینۀ حسین،دیدم یه صدایی داره میاد،یکی هی داره میگه: "بُنیَّ!..." پسرم...حسین... بهترین کفن ها رو برای امام حسن عسکری آوردن...جعفرِ کذاب اومد به این بدن نماز بخونه،دیدن از دور یه بچۀ چهار ساله ای داره میاد جلو...برید کنار من باید بر این بدن نماز بخونم ...اومد جلو...ایستاد جلو،نمازِ مَیِّت رو خوند ...امامِ،باید امام رو امام خاک کنه،بدن امام حسن عسکری رو داخل قبر گذاشت... کربلا هم امام سجاد بابا رو داخلِ قبر گذاشت...میگه:دیدم داخلِ قبرِ، اما از قبر بیرون نمیآد...سر به این بدن گذاشته داره های های گریه میکنه...یا امام سجاد! چرا از قبر بالا نمی آیید؟ صدا زد: آخه هر میتی رو که خاک میکنن،طرفِ راستِ صورتش رو روی خاک میذارن،اما من هر چی نگاه میکنم،بابام سر به بدن نداره... ای حسین...

سینه_زنی واحد ویژۀ شهادت اباالمهدی آقا امام حسن عسکری علیه السلام به نفس کربلایی حسین سیب سرخی آقای سامرا چقدر ناتوان شدی خیلی شبیه مادرِ خود قدکمان شدی آه ای بهار زرد و خزانی تو میروی چون مادرت زمان جوانی تو میروی اَبَاالمَهدی یا مولا.... ________ بغصی شکسته داری و فریاد کوچه ای هی میخوری زمین ، ولی یاد کوچه ای گرچه غریب بودی و کس سوی تو نرفت شکرخدا که میخ به پهلوی تو نرفت شعله سراغ پیچشِ گیسوی تو نرفت اینجا غلاف بر روی بازوی تو نرفت آتش کسی به خِرمَنِ نیلوفرت نزد اینجا کشیده کس به روی همسرت نزد اَبَاالمَهدی یا مولا.... ________ تو ضعف میکنی پسرت گریه میکند مهدی رسیده و به برت گریه میکنند خاکی شده است موی سرت گریه میکند این ظرفِ آب بر جگرت گریه میکند برروی دامنِ پسرت دست و پا مزن اینگونه چنگ بر روی این خاک ها مزن آقا سلام بر تو و دریایِ تشنه ات این کاسه میخورد روی لبهایِ تشنه ات یادِ حسین می دمد از نایِ تشنه ات دادی سلام بر لبِ بابایِ تشنه ات خونابه گرچه از دهنت ریخته شده آلاله روی پیرهنت ریخته شده شکرخدا که لعل لبت خیزران نخورد شکرخدا که روی گلویت سنان نخورد چکمه به روی پیکرِتو بی امان نخورد سرنیزه ای نیامد و روی دهان نخورد شکرخدا که تو کفنی داشتی حسن بر جسم خویش پیرهنی داشتی حسن اَبَاالمَهدی یا مولا.... ________ بی تو وقارِ خواهرِ تو مُستَدام ماند با احترام آمد و با احترام ماند پوشیده از نگاه خَواص و عوام ماند وای از زنی که در وسط ازدحام ماند احساس های خواهری اش لطمه خورده بود حتی غرورِ روسری اش لطمه خورده بود #شاعر_محمدجوادپرچمی .

ذکر توسل و روضۀ جانسوز ویژۀ شهادت اباالمهدی آقا امام حسن عسکری علیه السلام به نفس سید مهدی میرداماد "اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا مُحَمَّدٍ يا حَسَنَ بْنَ عَلِي اَيُّهَا الزَّكِىُّ الْعَسْكَرِىُّ يَا بْنَ رَسُولِ اللّهِ يا حُجَّةَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا اِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللّهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا..."گداهایِ سامرا معروفن،ما هم امشب گدای سامرا باشیم،گدا نباید دستش پایین باشه..." يا وَجيهاً عِنْدَاللّهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَاللّهِ..." ای جلوۀ خداییِ بی انتها حسن خورشیدِ روشنِ سحرِ سامرا، حسن بی تو عبودیت به خدا بت پرستی است نور خدا، مُکَمِّلِ توحیدِ ما، حسن امشب عروجِ زخمیِ بالِ مرا ببر تا سامرا ، مدینه ، نجف ، کربلا ؛ حسن در بینِ خانوادۀِ زهرایِ مرضیه باید شوند تمامِ علی زاده ها حسن *دوتا حسن دارن این خاندان،هر دو هم فرزند علی هستند،جانم فدایِ هر دوشون،اما این کجا و اون حسن کجا،این حسنی که میخوای براش گریه کنی،حرم داره،یه ضریح خوشکل داره،امشب دورش شلوغِ،حرمش پر از زائرِ...بمیرم برا اون حسن...* بسته میشه پروندۀ دو ماهۀ اشک و عزا با گریه بر روضه هایِ غریبِ شهرِ سامرا دو ماهه آزگار شده،دلها همه غرقِ محن گریۀ غربتِ شماست که آبرو داده به من آقا یه امشبُ بیا به مجلس ما سر بزن * مگه شبِ عزایِ پدرت نیست؟یاصاحب الزمان! مگه نمیگن:صاحب عزا دَمِ در ایستاده؟اصلاً من چرا میگم به ما سر بزن،تو قبل از ما اومدی،ما همه اومدیم بگیم:سرت سلامت،"آجرک الله"...* آقا یه امشبُ بیا به مجلس ما سر بزن الهی سایه ات کم نشه،ازسر ما آقایِ من نامِ حسن یه عمریۀ به دلِ ما جلا میده مادرش امضاء میکنه،خودش یه کربلا میده نام حسن رو می برم،یه آهِ حسرت میکِشم مدینه جلوه گر میشه،با روضه هاش جلو چِشَم موندم به تو بگم غریب،یا به غریبِ مدینه خوب شد مدینه نبودی،چشمت روز بد نبینه بچه باشی نتونی که مادرت رو یاری کنی مادر کمک بخواد ازت،نشه براش کاری کنی خوب شد میون کوچه ها،مثلِ امامِ مجتبی ندیدی مادر رو زدن،یه عده بی شرم و حیا خوب شد مدینه نبودی،جلویِ چشمایِ ترت یه ضربه با غلاف،یهو بشکنه دستِ مادرت وای مادرم.... خوب شد مدینه نبودی،ببینی بینِ کوچه ها مادرِ هجده ساله ات رو،افتاده زیرِ دست و پا *زهر دو تا کار با بدن میکنه،اول اینکه آدم رو تشنه میکنه،عطش غالب میشه به بدن...وقتی اسمِ عطش میاد...بمیرم برای اربابمون امام حسین که لب هاش مثل دو تا چوب خشک بهم می خورد...اسم زهر که میاد...ای خدا! مگه بچۀ شیر خواره،مگه علی اصغر چقدر آب می خواست که تیری که به گلوش زدن هم مسموم بود و هم سه شعبه بود...فقط همین رو بگم:یه کاری کردن،یه بلایی سَرِ حسین آوردن،که از آسمان پیامِ تسلیت رسید،برای هیچ شهیدی،اما تا تیر رو زدن به گلو،ندارسید: "صَبرَاً لَکَ یا حسین!..." خدا ندا میده:صبر داشته باش حسین... دومین اثرِ زهر بهم خوردنِ تعادلِ،امام رضا هم تعادلش بهم خورد،چی میخوام بگم؟ میخوام بگم:مَرد اگر تعادلش بهم بخوره عیبی نداره،مَردِ...اما وای به روزی که یک زن تعادلش بهم بخوره.... چرا مادرِ ما تو کوچه ها تعادلش بهم خورد؟ مادرِ مارو زهر دادن؟ نه...چرا مادرِ ما تو کوچه ها هی به دیوار می خورد؟ یه جور دیگه هم میشه تعادلِ کسی رو بهم بزنی...چه جوری؟ چند نفری به یک نفر حمله کنن...کمربندِ علی رو گرفت،دیدن حریفِ فاطمه نمیشن...یه نفری داره علی رو میبَره...یه کاری کنید دستِ فاطمه جدا بشه...ریختن دورِ مادرِ ما... من ایستاده بودم،دیدم که مادرم را دشمن گهی به کوچه،گاهی به خانه می زد گردیه بود قنفذ،هم دست با مغیره او با غلاف شمشیر این تازیانه می زد *حرف من رو نشنیده بگیر .. یه جوری زدن،دیگه مادرِ ما تا آخرِ عمرش درست راه نمی رفت..." مُنَهَّدَةَ الرُّكن"....امان از بی کسی،ای دادِ بیداد...* امان از کوچه هایِ بی مُروَّت امان از مردمِ بشکسته بیعت *ببرمت امشبی کربلا،روضه بدونِ کربلا انگار یه چیزی کم داره...یک امام رو با زهر کاری کردن که تعادلش بهم بخوره،مادرِ مارو با غلاف شمشیر...با تازیانه...یه آقایی هم سراغ دارم کربلا...سوارِ ذوالجناح...عطش غالب شده بود بر حسین....زخم ها،تیرها،شمشیرها...دیدن هر کاری کنن حسین از ذوالجناح نمی اُفته...چه کردن؟یه نانجیبی با نیزه به پهلوش زد...تعادلش رویِ ذوالجناح بهم خورد،" فَسَقَطَ الْحُسَیْنُ ، عَنْ فَرَسِهِ إِلَى الْأَرْضِ عَلَى خَدِّهِ الْأَیْمَنِ..." از بالایِ ذوالجناح با صورت...ای حسین... .