‌به من که زخمیِ عشقم بتاز! حرفی نیست خوشا به روز جزا؛ روز بی حساب شدن... #محمد_عزیزی

الان کم کم دارم باور میکنم تو بهترین اتفاقِ زندگیم نبودی و من اشتباه به چیزی که نبود باور داشتم، میگفتی دوستدارم ولی تو عمل هیچوقت ثابتش نکردی، میگفتی نمیذارم چشات اشکی شه و دلت بشکنه ولی خودت باعث و بانیِ تمومِ بی‌ قراری و اشکای بی موقعم شدی و در نهایت منو تو یه راه تاریک و سرد ترک کردی و تو فقط شدی دوسداشتنی ترین اشتبام نه بهترین اتفاق زندگیم. در آخر هم میگم لعنت بهت کاش هیچوقت نمیومدی.

یکی از موضوعاتی که زیاد پیش میاد وقتیه که ارتباط‌تون با یک نفر قطع می‌شه، یکی‌تون‌ به سندروم «وفاداری مزمن» مبتلا می‌شه، اینجوری که نسبت به کسی که نیست احساس تعهد میکنه، همش منتظر یه زنگ یا یه پیام از اون طرفه ، دائم طرف رو چک می‌کنه و عمیقاً امیدواره که برگرده و خودشو از روند عادی زندگی‌ و خوشی‌ها محروم می‌کنه و حتی به جای خالیشم خیانت نمی‌کنه. و این واقعیت تلخیه که خیلیامون تجربش کردیم...

دلم میخواد بدونم، یعنی من از گوشه ذهنت رد میشم؟ یعنی حداقل یکم بهم فکر میکنی؟ یا مثلا شاید هنوز گوشه قلبت منو‌ شاید خیلی کمرنگ شده باشم ولی هنوز نگه داشته باشی؛ چمیدونم، اگر بدونم که تو ام به اندازه من دلت تنگ شده بدون لحظه ای دریغ بهت پیام میدم.