تمامِ شب به خیال تو رفت و می‌دیدم که پشتِ پرده‌ی اشکم سپیده سر می‌زد - هوشنگ‌ ابتهاج

نیم به هجر تو تنها، دو همنشین دارم دل شکسته یکی، جان بی‌قرار یکی - حزین‌ لاهیجی

من آسمان پر از ابرهای دلگیرم اگر تو دلخوری از من، من از خودم سیرم من آن طبیب زمین گیر زار و بیمارم که هر چه زهر به خود می دهم نمی میرم من و تو آتش و اشکیم در دل یک شمع به سرنوشت تو وابسته است تقدیرم به دام زلف بلندت دچار و سردرگم مرا جدا مکن از حلقه های زنجیرم درخت سوخته ای در کنار رودم من اگر تو دلخوری از من، من از خودم سیرم - فاضل‌ نظری

بود آیا که زِ دیوانه‌ی خود یاد کند؟ آنکه زنجیر به پای دلِ شیدا زد و رفت - هوشنگ‌ ابتهاج

رازی نهفته ‌در پسِ حرفی نگفته است مگذار درد دل كنم و دردسر شود. - فاضل‌ نظرى

در کوچهٔ فقر گوشه‌ای حاصل کن وز کِشتِ حیات خوشه‌ای حاصل کن در کهنه رباط دهر غافل منشین راهی پیش است توشه‌ای حاصل کن #عبید_زاکانی