eitaa logo
اَرِنی
5.2هزار دنبال‌کننده
3.8هزار عکس
111 ویدیو
0 فایل
‹ ﷽ › متولـد :¹⁴⁰¹.¹⁰.⁹ { #کیفیتی‌که‌لمس‌می‌کنید } - اَرِنی؟! + یعنی چی؟ - "ببینمت!" + لن ترانی! - یعنی چی؟ + هرگز نخواهی دید... . 🌚ارتباط با ادمین: @fadayymahdyy 🌚تعرفه تبلیغات: https://eitaa.com/joinchat/2880635157Cda2e57c40b
مشاهده در ایتا
دانلود
صد طبیب آمد ندانست دردِ این شوریده دل کیستی تا آمدی صد دردِ ما درمان بشد؟ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
مثل یک معجزه ای، علت ایمان منی همه هان و بله هستند، شما جان منی
بیهـوده چرا منکر ِچشــمـان تـو باشم..؟ عاشق شده ام ، عشق که کتمان شدنی نیست
شک ندارم که تقاصِ همه تلخی ها را بوسه بوسه شبی از، گونه ی هم میگیریم
صبح آنست که با یاد تو من برخیزم ورنه هر صبح مثال شب تاری دگر است
‌صد کوچه به دنبال تو راه آمده‌ام کاش در کوچه‌ی بعدی برسم با تو به بن‌بست
ای دل ناباور من دیر فهمیدی که عشق از همان روز ازل هم جرم نابخشوده بود
دوستت دارمِ من شکل مضارع دارد هر زمانم نگری من به تو مشغولم و بس
بخیر می‌شود این صبح‌های دلتنگی ببین که روشنم از یاد خوب لبخندت
کوه صبرم من ولی از غصه می دانم شبی بی گمان این غم مرا آخر ز دنیا می برد - ناشناس
من به خاک افتادم اما این جوانمردی نبود می توانستی نتازی بر من، اما تاختی - فاضل نظری
ماجنون کاران ز طاقت یک قلم بیگانه‌ایم سخت جانی با دل صبر آزمایان آشناست - بیدل‌ دهلوی
«او همه عیبِ تو گیرد تا بپوشد عیبِ خود» - مولانا
نگاهم کردی و بستی به یک لحظه به رگبارم دلم یک زخمیِ تنها وُ چشمانت دو لشکر بود
در نمازم چون رسیدم به «صراط المستقیم» جان و دل فریاد می‌زد چشمِ یار است آن صراط
خلاصه همه ی عاشقانه ها این است که عاشقان حقیقی غریب می میرند
خوش نگردد دلم از گریه، که خرم نکند خرمنِ سوخته را قطره‌ی بارانی چند - سلیم‌‌ تهرانی
در راه عشق، تکیه به تدبیر عقل خویش با چتر زیر سایه‌ی بهمن نشستن است ‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
شکسته است دلم را غمِ زمانه چنان که آرزو نتواند در او قرار گرفت...
دشمن دوست نما را نتَوان کرد علاج شاخه را مرغ چه داند که قفس خواهد شد...
ای عشق! ای سنگ صبور روزهای من! امشب خودت هم محرم اسرار می‌خواهی
از رفتن تو لب نگشایم به گلایه از ماندن خود در عجبم بی تو چگونه؟
انگار پیِ نان و نوایید شما چون مردم کوفه بی‌وفایید شما ‌ مولاست که لب‌تشنه به خاک افتاده‌ست ای آن همه ابر، پس کجایید شما؟ ‌
هرچند در شمار نمی‌آوری مرا عمری که بی‌تو می‌گذرد در حساب نیست