eitaa logo
اَرِنی
5.2هزار دنبال‌کننده
4هزار عکس
121 ویدیو
0 فایل
‹ ﷽ › متولـد :¹⁴⁰¹.¹⁰.⁹ { #کیفیتی‌که‌لمس‌می‌کنید } - اَرِنی؟! + یعنی چی؟ - "ببینمت!" + لن ترانی! - یعنی چی؟ + هرگز نخواهی دید... . 🌚ارتباط با ادمین: @fadayymahdyy 🌚تعرفه تبلیغات: https://eitaa.com/joinchat/2880635157Cda2e57c40b
مشاهده در ایتا
دانلود
ریزش سفید می کند ابر سیاه را روشن شود دل از دل شبها گریستن
چگونه تشنه نمیرم که هرچه می‌نگرم جهان و هرچه در او هست ،نیست غیر سراب @
پلکی زدیم و وقت خداحافظی رسید ساعت برای با تو نشستن حسود بود
ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود نِی نام ز ما و نه نشان خواهد بود زین پیش نبودیم و نَبُد هیچ خِلل زین پس چو نباشیم همان خواهد بود
از گردش افلاک کجا دل گله دارد؟ این خانه ی ویران چه غم زلزله دارد؟
اِی نی! چه کشیدی مگر از خلق که هر دم ما آه کشیدیم و تو فریاد کشیدی!!
رفتی و یک نفس نرفت از نظرم خیالِ تو بی‌خبرم ز خود ولی با خبرم ز حالِ تو
خورشید اگر گُم شود از عرصه ی عالم من دست تـو گیرم به لب بام بـرآرم.!
نیابد کسی چاره از چنگ مرگ چو باد خزانست و ما همچو برگ ‌ ‌‌
پیراهنی از تارِ وَفا دوخته بودم چون تابِ جفای تو نیاورد کفن شد!
بی‌طاعتِ دین بهشت رحمان مَطَلب بی‌خاتم حق مُلک سلیمان مطلب چون عاقبت کار، اجل خواهد بود آزار دلِ هیچ مسلمان مطلب
با من، هزار نوبت اگر دشمنی‌ كنی ؛ ‌ای‌ دوست !همچنان دلِ من مهربانِ توست
دل بیچاره و مسکین مخراش امروز رسد آنروز که بی ناخن و دندانی
دارد دل ما از تو تمنای نگاهی محروم مگردان دل ما را که روا نیست @
بر دلی ننشیند از گفتار ما هرگز غبار ماهیان بی زبان عالم آبیم ما
چون رشته‌ی گلدسته به گِرد همه خوبان گردیدم و یک یار وفادار ندیدم
چون موج به ساحلم بزن طغیان کن یا زلزله ای باش و مرا ویران کن لبخند بزن برای من بانو بعد هر کار دلت که خواست با دل آن کن
ما خلوت رخوت زده ی مردابیم تصویر سراب تشنگی در آبیم عالم کفنی به وسعت بی‌خبری ست ای خواب، تو بیداری و ما در خوابیم
کورم کن و برو ! که پس از رفتنت عزیز دیگر کسی به درد تماشا نمی‌خورد ‌‌‌‌
آنقَدَر بیدار می مانم که آخر بشنوم شب بخیرِ هر شبِ شیرین لقای خویش را
ساکتی اما نگاهت، می‌زند از عشق، دَم رنگِ رخسار از زبان، یک وقت‌ها گویاتر است
کمی با سرمه زیبا کن دو چشم نکته بینت را مشخص کن برایم مرزهای سرزمینت را...!!
در خاک هم دلم بہ هواے تُـو مۍتپد چیزی کـم ز بھشت ندارد هـواے تُـو
چه زخمها که نخوردم من از فراق، بیا به زخم های دلم جز وصال، مرهم نیست
با دیدنت زبان دلم بند آمده ست شاعر شدم که لال نمیرم فقط همین
طبیبا داغ‌ های سینه را صد بار مرهم نِه که دارم در ته هر داغ، صد داغِ دگر پنهان
هر کسی با دلبرش آمد مرا سوزاند و رفت تشنگی اطراف دریا بیشتر حس میشود
آنچه از لشکر تاتار ندیدست کسی من ز یک تار از آن زلف پریشان دیدم
پیراهنی از تار وفا دوخته بودم چون تاب جفای تو نیاورد کفن شد! ‌‌‌‌‌‌‌‌
ما را به میزبانیِ صیاد الفتی‌ست ورنه به نیم ناله، قفس می‌توان شکست