دو طفلان زینبـــــــ(س) مادر نشسته، سیر تماشای شان کند هنگام رفتن است، مهیّای شان کند عون است یا محمّد؟ فرقی نمی‌کند در اشک‌های بدرقه، پیدایشان کند این سهم زینب است، دو توفان، دو گردباد لب‌تشنه‌اند، راهی دریای شان کند او یک زن است و عاطفه دارد، عجیب نیست سیراب بوسه، قامت رعنای شان کند آن‌ها پُر از حرارت "لبیّک" گفتنند باید سفر به خلوت شیدای شان کند آرام، سرمه می‌کشد و شانه می‌زند تا در کمند عشق، فریبای شان کند بر شانه می‌زند که برو، سهم کوچکی ست باید نثار غربت مولای شان کند

غصه و غم اشک و ماتم را به من دادی حسین بهترین های دو عالم را به من دادی حسین یازده ماه است کارم را معطل کرده اند خوب شد ماه محرم را به من دادی حسین هر زمان دم میدهم یعنی ز تو دم میزنم نیستم عیسی ولی دم را به من دادی حسین خانه زاده کربلایم خانه ات آباد باد خانه ام آباد شدغم را به من دادی حسین پیش ختم الانبیا و پیش ختم الاوصیاء همنشینی و همنشینی من محرم تا محرم فطرس این خانه ام بال من افتاد بالم را به من دادی حسین من حسینیه شدم رخت سیاهم پرچمم ای به قربانت که پرچم را به من دادی حسین کار با باران ندارم گریه هایم را نگیر بهتر از باران زمزم را به من دادی حسین ریزه خواره محرم سفره داره عالمم سفره های چند حاتم را به من دادی حسین من کنار سفره های روضه ات آدم شدم توبه ی مقبول آدم را به من دادی حسین تقدیم نوکران با اخلاص آقا اباعبدالله

حرابن ریاحی ع مظهر لطف خدا حر خطا کارم حسین تویم عفوی و من عبد گنه کارم حسین گرچه بستم راه را بر تو عزیز فاطمه با تمام روسیاهی دیده خونبارم حسین بوده ام عمری اگردرخواب ودورازدرگهت این زمان از فیص تو سرمست وهشیارم حسین من شدم حر حُسینی با نگاه مادرت بس کرم کردی و ازعشقت گرفتارم حسین مادر تو فاطمه از بهترین خلقت است تو گل زهرایی و من نزد توخارم حسین ای یم رحمت بیا و توبه ام را کن قبول نگذری تا که برندم برسوی نارم حسین گرچه سردار سپاه دشمنان بودم ولی این زمان خاک کف پای علمدارم حسین اشک خجلت چون برایت ارمغان آورده ام کن ترحم بر من و آه شرربارم حسین اذن میدانم بده ای نور چشمان رسول از برای جان نثاری مرد ایثارم حسین من خدادادم دوچشمانم بود برسوی تو تابیایی وقت مردن بهر دیدارم حسین اذن میدانم بده ای نور چشمان رسول از برای جان نثاری مرد ایثارم حسین شاعر خداداد محرم ۴۰۰

بــرای تــرک ســر، آمــاده بودم از اوّل دل بــه مهــرت، داده بودم عمو جـان بـــر سرم، منّت نهادی من از قــاسم، عقـب افتاده بودم ز خــون، گلــرنگ شــد آیینۀ تو فــروشد نیــزه، بــر گنجینـۀ تـو الهــی کــور گـــردم تــا نبینـم زنـد قــاتل، لگـد بـر سینــۀ تـو   #شب_پنجم

───┤ ♩♬♫♪♭ ├─── خبرِ عمو اومده؛ نرسیده آب عزیزم… ●♪♫ پسرکِ تشنه لبم؛ لالایی… ●♪♫ بخواب عزیزم… ●♪♫ پرستوی سفیدم… پر مزن، مرو مادر… ●♪♫ دل از تو نبریدم… ●♪♫ دل مکن، مرو مادر… ●♪♫ خماری چشمِ تو؛ تیر به قلبِ رنجور میزنه… پسرکم گریه نکن ●♪♫ دلم، داره شور میزنه… ●♪♫ عمو نیومد ز سفر؛ تا که برات آب بیاره ●♪♫ خدا کریمه پسرم… شاید که بارون بباره… ●♪♫ بخند تا که نبینم حالِ بیقراری رو؛ ببین بارونِ چشم از ابرِ نوبهاری رو ●♪♫ پرستوی سفیدم… پر مزن، مرو مادر… ●♪♫ دل از تو نبریدم… ●♪♫ دل مکن، مرو مادر… ●♪♫ سرمو کنار میبرم برا خنکای لبه؛ که نریزه اشکِ چشام روی ترکای لبه ●♪♫ به بابا میگم بدونه؛ اگه علی شیر نداره… ●♪♫ این آخرین سربازته، درسته شمشیر نداره! ●♪♫  کی گفته غمش آبه؟ از غمِ تو بی تابه… ●♪♫ می دونم روی دستت؛ تیر میاد و می خوابه ●♪♫ پرستوی سفیدم… پر مزن، مرو مادر… ●♪♫ دل از تو نبریدم… ●♪♫ دل مکن، مرو مادر… ●♪♫ اگه داری میری سفر؛ قرآن بگیرم رو سرت ●♪♫ تو میری و پشت سرت؛ بارونِ اشکِ مادرت… ●♪♫ تو میری و خیمه میشه؛ برا همه مثِ قفس ●♪♫ نمی مونی… از غمِ تو می مونه تو سینه، نفس ●♪♫ میونِ یه خیمه داره؛ مادری زبون می گیره ●♪♫ دلِ مادری که شکست… ●♪♫ دلِ آسمون، می گیره! ●♪♫ یه مادری، شیش ماهشوُ به روی سینه اش میذاره ●♪♫ بارونه تو ابرِ چشاش؛ یا تو آسمون ستاره… ●♪♫ رقیه شده بیهوش؛ تا بری به آغوشش ●♪♫ بابات گفت که درآره؛ گوشوارش رو از گوشش… ●♪♫ پرستوی سفیدم… پر مزن، مرو مادر… ●♪♫ دل از تو نبریدم… ●♪♫ دل مکن، مرو مادر… ●♪♫ ───┤ ♩♬♫♪♭ ├─── محمود کریمی پرستوی سفیدم #شب_هفتم

شب پنجم محرم 96 - نوحه - واحد 💚شب پنجم محرم💚 غصه و غم اشک و ماتم را به من دادی حسین بهترین های دو عالم را به من دادی حسین یازده ماه است کارم را معطل کرده اند خوب شد ماه محرم را به من دادی حسین هر زمان دم میدهم یعنی ز تو دم میزنم نیستم عیسی ولی دم را به من دادی حسین خانه زاده کربلایم خانه ات آباد باد خانه ام آباد شدغم را به من دادی حسین پیش ختم الانبیا و پیش ختم الاوصیاء همنشینی و همنشینی من محرم تا محرم فطرس این خانه ام بال من افتاد بالم را به من دادی حسین من حسینیه شدم رخت سیاهم پرچمم ای به قربانت که پرچم را به من دادی حسین کار با باران ندارم گریه هایم را نگیر بهتر از باران زمزم را به من دادی حسین ریزه خواره محرم سفره داره عالمم سفره های چند حاتم را به من دادی حسین من کنار سفره های روضه ات آدم شدم توبه ی مقبول آدم را به من دادی حسین 💚#شب_پنجم_محرم💚

#شب_پنجم #واحد

‍ شب_پنجم_محرم الحرام 🏴 سبک #زمینه #سیدرضانریمانی میمیرم برای تو، جون من فدای تو با غیرت، بی جوشن، میخونم من حیدر ثارُالله ام، من لشگر ثارُالله ام از نسل حسنم اما، علی اکبر ثارُالله ام اَحلی مِنَ العَسَل،طعم شهادتم بعد از جوون تو، شد دیگه نوبتم «عمو جونم حسین» ذکر روی لبمه، یا حیدر یا فاطمه از عشقت، سرشارم، تو میدون لشگر مبهوت تکبیرم، مات از چرخش شمشیرم من شاگرد اباالفضلم، جوون ازرق رو میگیرم خون مجتبی ست،تو رگهای من غوغا می کنم،تو رزم تن به تن «عمو جونم حسین» سرباز ولایتم، بی تاب شهادتم افتادم، از مرکب، با صورت رو خاکا میکشم پامو، دیدم اشکای بابامو سنگ بارون شدم و دیدی، خُردیِ استخوون هامو افتادم عمو، زیر دست و پا یاد مادرت بین کوچه ها «عمو جونم حسین

#شب_پنجم #زمینه نریمانی

رباعیات شب پنجم امام‌زمان (عج) عبدالله ابن الحسن (ع) یا حضرت مهدی غم ما دلتنگی است بازآ که بشر مریضی‌اش صد رنگی است دشمن هدفش محو عزاداری‌هاست تدبیر بدش تهاجم فرهنگی است ای‌کاش بیایی به‌همین زودی‌ها آتش بزنی به کاخ نمرودی ها ما رو سیه و نمرهء زیر صفریم باید کمکی کنی به مَردودی‌ها ما غیر شما دوا نداریم دگر بیمار شده شفا نداریم دگر ما آرزویی در این دیار فانی جز دیدن کربلا نداریم دگر ما مثل شبیم وتو طلوع سحری وقتش شده آید ز ظهورت خبری این آرزوی ماست در این عاشورا ما را تو به کربلای جدّت ببری گودال سراسرش عذاب و آه است این داغ عظیم، فاجعه،جانکاه است بر روی حسین خون پاشیده کیست؟ از دست قلم گشته‌ء عبدالله است دوبیتی عبدالله ابن حسن علیه‌السلام عمو جان پاشو سربازت رسیده رسیده مثل آهوی رمیده الهی بشکنه دست کسی که با سرنیزه رو پلکات خط کشیده بمیرم سایبون بر سر نداری رسیدم که نگن یاور نداری مثه چشمه می‌جوشه خون جسمت جای سالم توی پیکر نداری نفسات از عطش آتیششونه تموم پیکرت غرقاب خونه نداشتی یاوری و من رسیدم خودت گفتی خدا روزی رسونه بعیده این فدائی کم بیاره پیش اینا به ابرو خم بیاره الهی عمه از خیمه بیاد و برا زخمات یه کم مرهم بیاره تو کشتی نجاتی، خونه دریا نکش از تشنگی پنجه رو خاکا بمیرم چن تا دندونت رو خاکه شکسته فکّ تو با ضربهء پا مجتبی صمدی شهاب ۱۴۰۰

#شب_پنجم_محرم #نوحه #حضرت_عبدالله عمه نگهی بنما(گردیده عمو تنها)۲ در مقتل خون دارد(با خالق خود نجوا)۲ عمه ی مظلومه دستم رها کن بهر یاری او بر من دعا کن عمه جانم زینب داد از غریبی۲ از نسل دلیران و(کودک ولی چون شیرم)۲ ای عمه ی مظلومه(بر قلب عدو تیرم)۲ گرچه بر مجتبی نور دو عینم در راه دین فدایی حسینم عمه جانم زینب داد از غریبی۲ از بس که غریب است او(خواهم ز حی سبحان)۲ در راه عمو عمه(جانم بشود قربان)۲ عمه جان بنگر عمو غریب است در موج خون تنها و بی شکیب است عمه جانم زینب داد از غریبی۲ در حال مناجات و(افتاده روی خاک است)۲ زین داغ و مصیبت ها(خون دیده ی افلاک است)۲ آید به گوش من هل من معینش خون ریزد از پیکر و از جبینش عمه جانم زینب داد از غریبی۲ بنگر بدنش در خون(بر روی زمین افتاد)۲ با خنجر کین دشمن(بالای سرش استاد)۲ بنگر ای عمه قامتم خمیده شمر با خنجر خود از ره رسیده عمه جانم زینب داد از غریبی۲ این گل که شده پرپر(باشد به علی کوکب)۲ دشمن تو مکن شادی(با اشک غم زینب)۲ دشمن دست عمویم را رها کن به جای او دست مرا جدا کن عمه جانم زینب داد از غریبی۲ ای دشمن بی پروا(بگذشته ام از جانم)۲ در مقتل خون چون او(شد عرصه ی جولانم)۲ دل برده از من عمو با نگاهش جان خود می کنم فدا به راهش عمه جانم زینب داد از غریبی۲ #حضرت_عبد_الله_ابن_الحسن_ع .