آی اَم مهدی طارمی😎🇮🇷💎 #برای_ایران 🔻 @seyyedoona

ماشاءالله به داداش مِهدیمون😎🤟🏿

#سخن_بزرگان✋🏻🌱 #تلنگرانه یکۍ از راھ های نجات انسان از گناھ پناھ بردن بھ امام زمان 'عج' است ایشان بھ انتظار نشستھ اند تا کسۍ دستش را بھ سمتشان دراز کند تا او را هدایت کنند. ꧇) -آیت‌الله‌فاطمےنیا #اَللّهُمَّ‌عَجِّـلْ‌لِوَلیِّکَ‌الفـَرَج

❕-| #بدون_تعارف امر‌بہ‌معروف‌و‌نہی‌از‌منڪر‌یعنے ، من‌حاضرم‌بمیرم‌ولے‌تو‌نرے‌جہنم .!🙂🌿 جملہ‌واقعا‌سنگینے‌بود . .☝️🏾-!

«وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ ۚ» خدا میگه:من میدونم چی تو دلت میگذره پس انقدر نگران نباش اون میدونه تو چی میخوای، اون میرسونتت، بهش اعتماد کن...🍃

💔 امام حسین فرموده به مادر آرمان بگو‌ خیالش راحت باشه ؛ پسرش تو بغل من بوده ... 😭

برادرجان آرمان سلیمان زمانی چراانگشت وانگشترنداری:)؟!💔

خواست بر ضد اسلام کتاب بنویسد اما .... ✍جورام وَن، سیاستمدار هلندی 🇮🇷نیمه پنهان 🇮🇷@nimeyepenhan

بسم الله طاقت بیاور، الان تمام می‌شود. الان پیدایت می‌کنند و می‌رویم بیمارستان. چشم بهم بزنی، حالت خوب شده و از روی تخت بلند می‌شوی. من را برمی‌داری، خون‌های خشکیده روی رکاب و نگینم را می‌شویی و می‌بری تعمیر. زود تعمیر می‌شوم و دوباره روی دستت می‌نشینم. بعد دوباره با هم می‌ایستیم به نماز، و من دوباره می‌شوم هم‌راز دعاهای قنوتت. دوباره با هم می‌رویم اردوی جهادی و خاک و گل می‌نشیند روی نگینم؛ و تو موقع وضو، گل و خاکم را با آب طهارت می‌دهی. دوباره با هم... من هم شکسته‌ام؛ ولی نه به اندازه تو. شاید باور نکنی ولی خیلی خوشحالم که شبیهت شده‌ام. خوشحالم که تا رمق داشتم، کنارت ایستادم. خوشحالم که قبل از این که سرِ تو بشکند زیر ضربه‌های بی‌رحمِ آجر، من شکستم. آن لحظه که دستانت را سپرِ سرت کردی تا آجرها و سنگ‌هاشان سرت را نشکافد، من حس کلاهخودِ آهنین داشتم. اصلا حس کردم برای آن لحظه آفریده شده‌ام، تا خطر را از تو دفع کنم. ببخش مرا آرمان عزیز... من همه تلاشم را کردم، ولی خیلی محکم زد. انگار تمام خشمش را ریخته بود در دستش و منتقل کرده بود به آجر. ضربه‌اش پخش شد در تمام ذراتم. تاب نیاوردم. بریدم. شکستم. نزدیک بود تمام وجودم متلاشی شود. خدا می‌داند که اگر آن ضربه بجای تن فلزی من، به جمجمه تو می‌خورد، چطور خردش می‌کرد. و بعد، ضربه از من گذشت و رسید به انگشتان و سر تو. طوری شکسته بودم که نزدیک بود از دور انگشتت رها شوم؛ به سختی خودم را نگه داشتم. محکم دور انگشتت را گرفتم. چه شب ترسناکی بود آرمان! چند نفر بودند ؟ همه دور تویی حلقه زده بودند که دیگر اگر می‌خواستی هم رمق نداشتی که مقابلشان بایستی. من تو را خوب می‌شناسم آرمان. یکی از رگ‌های دستت دقیقا از زیر رکاب من رد می‌شود، و من از نبضت می‌توانم بفهمم هیجان‌زده‌ای یا آرام، خوشحالی یا غمگین. هرچه زدند،هرچه ناسزا گفتند... نبض تو همان بود که بود. آرام. شما انسان‌ها به اختیار مبتلایید؛ و من تازه امشب فهمیدم چه بلای عظیمی ست اختیار و انتخاب. داشتی دست و پا می‌زدی، نه در خون که در انتخاب میان زنده ماندن و زندگی کردن. تو از معدود کسانی بودی که ثابت کردی تفاوت این دو را می‌فهمی. حتی به قیمت به شماره افتادن نفس‌هایت زیر ضربه‌های بی‌امانشان، به قیمت چاک‌چاک شدن تنت با حملات چاقویشان، به قیمت شکافتن جمجمه‌ات، به قیمت جان شیرینت... طاقت بیاور آرمان. چرا دستت از من هم سردتر شده؟ نبضت... چرا فاصله میان ضربه‌های نبضت، انقدر طولانی شده؟ چرا تکان خوردن رگت را به سختی از زیر رکابم حس می‌کنم؟ نه... حتما بخاطر این حرکتش را درست نمی‌فهمم که انگشتت ورم کرده. انگار بین هربار دم و بازدمت، یک قرن فاصله افتاده و من جان به لب می‌شوم تا هوایی که به ریه کشیده‌ای را بازگردانی. خواهش می‌کنم کمی بیشتر طاقت بیاور. دیگر تمام شد، امتحانت را خوب دادی. حالا باید با افتخار، سرت را بالا بگیری و زندگی کنی. حالا رفقایت می‌توانند افتخار کنند به تو و انتخابت، به شجاعتت. ببین... رسیدند. پیدایت کردند. الان می‌رویم بیمارستان. چقدر خوب است که من همراهت ماندم. صورت تو درهم ریخته‌تر از آن است که دوستانت بشناسندت. اشکال ندارد. من، خودم، با رکابِ خون‌رنگم، با خونی که میان نقشِ [رفع الله رایت العباس] خشکیده، فریاد می‌زنم که: خودش است... این آرمان عزیز شماست..

انشا دوست عزیزم خانم مهدیہ امیدیان :)❤️

خانم امیدیان هم به جمـعمون#ادمینا اضافه شد خوش امدے داداش:)!