#نوحه_زمزمه_امام_صادق(ع) #سبک_ای_صفای_قلب_زارم دروطن شهرمدینه من غریب وبی معینم بسکه دیدم ستم ازخصم جانی دل غمینم گل پیغمبرم عزیزحیدرم گل پرپر شده به شهرمادرم غریبم من غریب 4بار همچو زهرا مادرم دشمن زد آتش خانه ی من تابسوزاند مرا واهل این کاشانه ی من ز ظلم اشقیا تو آگاهی خدا خلیل فاطمی میان شعله ها غریبم من غریب آمده دشمن سراغم نیمه شب ازبام خانه من سرا پای برهنه درپی اش گشتم روانه دلم بشکسته شد روانم خسته شد چو حیدر نیمه شب دودستم بسته شد غریبم من غریب گه کشدشمشیرکین دشمن به قتلم بی بهانه گه کندصرف نظر از قتل من خصم زمانه شدم خونین جگر به شهرم در بدر گهی تبعیدو گهی تحت نظر غریبم من غریب بعداز این زجروستمها کینه ودشنام آزار زد بجانم دشمن آتش آخراززهرشرربار ز ظلمی بی حساب کشیدم من عذاب ز سوز زهرکین دل من شدکباب غریبم من غریب عاقبت از زهرکینه همچو لاله پرپرم من دربقیع خاک مدینه میهمان مادرم من زبس دیدم ستم دهم جان قدخم ندارم زائری دراین ویران حرم غریبم من غریب #عبدالحسین_محبی

(امام جعفر صادق ع) شب شام غریبان صادق شده خاموش از سخن قرآن ناطق شده واویلا واویلا واویلا واویلا۲ مدینه از داغش شده کرب و بلا خانه ی امام صادق ماتمسرا واویلا واویلا واویلا واویلا۲ بعد از داغ او دشمن شکسته حرمت قبر مطهر او مانده در غربت واویلا واویلا واویلا واویلا۲ خورشید مدینه شد شهید کینه از داغش کربلا شد شهر مدینه واویلا واویلا واویلا واویلا۲ در راه قرآن و دین جانش فدا شد مدینه از داغ او غرق عزا شد واویلا واویلا واویلا واویلا۲ ششمین رهبر و مقتدا را کشتند شیخ الائمه امام ما را کشتند واویلا واویلا واویلا واویلا۲ پیکر پاکش روی دوش یاران بود پیکر جدش زیر سم اسبان بود واویلا واویلا واویلا واویلا۲ #رضا_یعقوبیان #سبک_من_علی_مظلوم_خانه_نشینم #امام_جعفر_صادق_ع

(امام جعفر صادق ع) صادق امام ما،آن بی قرینه شد از جور دشمن،شهید کینه شهید کینه،ماه مدینه یا صا حب الزمان آجرک الله۲ هفتم گل ولا،عزا گرفته از داغ بابایش،نوا گرفته با قلب سوزان،با چشم گریان یا صاحب الزمان آجرک الله۲ مدینه در عزا،از غم صادق می سوزد دل ها،در ماتم صادق کشته ی کین است،دل ها غمین است یا صاحب الزمان آجرک الله۲ بهر شیعیان شد،موسم غم ها دل ها خون شد از این،ماتم عظمی ریزد پسرش،اشک از بصرش یا صاحب الزمان آجرک الله۲ برپا شده امشب،شورش محشر خون گریه می کند،موسی ابن جعفر یار مؤمنین،گردیده غمگین یا صاحب الزمان آجرک الله۲ امام انس و جان،گردیده خاموش به دست فرزندش،گشته کفن پوش می نالد از غم،گرفته ماتم یا صاحب الزمان آجرک الله۲ شبانه دشمن ریخت،در خانه ی او دشمن زده آتش،کاشانه ی او یاد حیدر بود،یاد مادر بود یا صاحب الزمان آجرک الله۲ از کینه دشمنش،او را آزرده با دستان بسته،از خانه برده برون ز خانه،بردند شبانه یا صاحب الزمان آجرک الله۲ #رضا_یعقوبیان #سبک_حاج_ناظم #امام_جعفر_صادق_ع

‍ ‍ #امام_صادق_علیه_السلام_شهادت #سینه_زنی #زمینه #حاج_محمود_کریمی آی....... (من جان طاها و علیم من صادق آل خدایم من زاده ی زهرای اطهر س من کشته ی زهر جفایم)2 (وای ، پیمونه ی دل من سر اومد، سراومد وای ، پاره های دلم از تو چشمام در اومد وای، برای بردن من خوده مادر اومد) 3 دورو برم، از گریه ها قیامته روی لبام ، سفارش ولایته کاهل نماز، بی بهره از شفاعته)2 (وای، پیمونه ی دل من سر اومد، سر اومد وای، پاره های دل از تو چشام دراومد وای، برای بردن من خوده مادر اومد) 3.... واویلا.... (این چندمین باره مدینه سیلی بروی اصل دین خورد بر روی خاک کوچه هایت قبل از همه مادر زمین خورد) 2..... وای، از آتیش دله من همه بی خبرن وای، مثل علی منو تو کوچه ها می برن وای، همه ی آل علی وارث مادرن......... می سوزه دل میون این آتیش و دود راهی شدم با صورت سرخ و کبود همراه من کسی بجز مادر نبود دورو برم از گریه ها قیامته روی لبام سفارشه ولایته کاهل نماز بی بهره از شفاعته وای ، پیمونه ی دله من سر اومد، سر اومد وای،ناله های دلم از تو چشام در اومد وای، برای موندن من خوده مادر اومد) 3..... (پر گریه تر شد روضه ی من با روضه های عمه زینب س شیخ الائمه دست بسته پای برهنه پشت مرکب) 2 حسین حسین حسین.... وای، خون دلم عاقبت شد عجین با حسین ع وای، زمزمه ی لب من، یا حسین یا حسین ع وای، ای فدای غم تو همه دنیا حسین ع این گریه ها این ناله ها برا حسین ع عالم بشه برای توفدا حسین ع ای کشته ی تشنه لب خدا حسین ع صل الله علی الباکین علی الحسین حسین حسین حسین حسین.....:

من جان َ طاها وعلیم زمینه شهادت امام جعفر صادق محمود کریمی

نوحه شهادت امام صادق علیه السلام احیاگر دین خدا در راه دین گشته فدا شهر مدینه غرق در شور وعزا ازبهر اولادی زنسل مصطفی واویلتا، واویلتا، واویلتا 2 ___________________ شيخ الائمه ماه دبن درخانه شد نقش زمین زهر جفا آتش زده بر پیکرش پاره پاره گشته چو بابا جگرش واویلتا.... ______________________ آتش فروزان آمدند خانه او آتش زدند صادق شده نالان زجور ظالمان آمده یادش مادری قامت کمان واویلتا.... __________________________ آمد کنار او پسر گریان براین حال پدر بگرفته بر زانوی خود رأس پدر حال پدر بر قلب او زند شرر واویلتا.... __________________________ زده به قلب شیعه داغ آن قبر بی شمع وچراغ وقت ظهور ان شاا... غوغا کنیم بهر مولامان حرمی برپا کنیم واویلتا...

کربلایی هادی صالحی

مرا درد و مرا درمان حسین ع است ﻣـﺮﺍ ﺍﻭﻝ ﻣـــــــﺮﺍ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﺩﻝ ﻫﺮ ﮐـﺲ ﺑﻪ ﺍﯾﻤﺎﻧﯽ ﺳﺮﺷﺘـــــﻪ ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺩﯾﻦ ﻭ ﻫﻢ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺍﺫﻥ ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟــــــــــﯽ ﭼﻮ ﻋﺒﺪﯼ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻨﺖ ﻭ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺍﻋــــــﻼﺀ ﻫﻤﻪ ﻣﻌﻠــــــــــﻮﻝ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﺩﻟﯽ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻧـــــــــــﯽ ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﻋﻘﻮﻝ ﺟﻦ ﻭ ﺍﻧﺲ ﻭ ﻫﻢ ﻣﻼﺋــــــﮏ ﺑﻪ ﺣﻖِ ﺣﻖ ﮐﻪ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﭼﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻭﺿﻪ ﯼ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺭﻭﺿﻪ ﯼ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﭼﺮﺍ ﻋﺎﻟﻢ ﺯ ﺟﺎﻧﺶ ﻧـــــــــــﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﮕﺮ ﺍﻭ ﻫﻢ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺯ ﺣﺎﻝ ﻋﺒﺪ ﻣﺴــــــﮑﯿﻦ ﺧﻮﺷﺎ ﺣﺎﻟﺶ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉاست

امام صادق(ع)-شهادت از حدیث لوح می آید مقامات اینچنین که ندارد هیچ کس جزتو کرامات اینچنین مانده در توصیف یک شأن تو ابیات اینچنین سالها محکوم عشق توست، نیات اینچنین تا ابد مرئوس ماییم و ریاست با شما نازشصت هرکسی ما را رسانده تا شما انقلاب علم، با کرسی درست پا گرفت بحث و استدلال از عصر شما بالا گرفت فقه ما از نور فقه جعفری معنا گرفت میشود جزء مفاخر هرکس اینجا جاگرفت راه گم کرده کنارت راه پیدا میکند از دمت پیرزنی کار مسیحا میکند آبروی پرچم در اهتزاز ما تویی از بقیه بی نیازیم و نیاز ما تویی ما همه اهل نمازیمو نماز ما تویی پس شفاعت کن که تنها چاره ساز ماتویی بانی ترویج عاشورا تویی پس بی گمان خانه ات یعنی حسینیه شما هم روضه خوان مجلس درست شلوغ و خانه ات خلوت شده سهم تو در این دیار آشنا غربت شده بازهم پشت دری لبریز جمعیت شده خانۀ امن الهی سلب امنیت شده آتشی از خانه ی زهرا به این در هم رسید ارث دست بسته حیدر به جعفر هم رسید پیرمرد شهر از دارالعباده رفتنی ست نور حق با عده ای ابلیس زاده رفتنی ست دستهایش بسته شد پس بی اراده رفتنی ست بی عمامه بی عبا پای پیاده رفتنی ست کوچه در کوچه به پشت اسب حالا میدوی پیش چشم مردمی بی عار تنها میدوی گرچه کوچه گردی و دست تو بند سلسله ست راستی آقا بگو دور شما هم هلهله ست؟ راستی بر پای تو از خار صحرا آبله ست؟ راستی آقا دلت دلواپس یک قافله ست؟ راستی اهل و عیالت را اسارت میبرند چادر و روبنده از آنها به غارت میبرند؟ نه کسی اینجا ز سرها معجری را میکشد نه کسی با تازیانه خواهری را میکشد نه کسی از پشت موی دختری را میکشد نه کسی بر گردن تو خنجری را میکشد نیزه داری هم اگرباشد سری بر نیزه نیست قلب هجده پاره ی پیغمبری بر نیزه نیست سید پوریاهاشمی

امام صادق(ع)-شهادت کسی که وحی در آیینۀ کلامش بود حدیث نور به لبها علی الدوامش بود نگین چمبر افلاکیان صداقت اوست که صدق پرتوی از چلچراغ نامش بود نیایش سحر او شمیم جنت داشت سپیده چشمۀ نوری ز هر سلامش بود به پاس رویش اندیشه های ناب بشر قیام علمی او برترین قیامش بود به راه شر مرو از روی جهل و نادانی که راه خیر بشر شیوه و مرامش بود ولی شناس نگشتیم ورنه می دانیم جواب ما همه در حرکت غلامش بود* چقدر زحمت ما را کشید و وقت وداع نماز اول وقت آخرین پیامش بود چه التفات به خاصان کند خدا داند نسیم شعر «وفایی» ز لطف عامش بود   *اشاره : در تنور رفتن هارون مکی سید هاشم وفائی

امام صادق(ع)-مدح و مناجات-بصیرت رئیس مذهب شیعه! جهان از آنِ شماست ندای حق طلبی ،تشنهٔ جهانِ شماست به گوشه گوشهٔ عالم به هر کجا نگیریم به هر دیارِ غریبه، پُر از نشان شماست نَه یار، بهر تو هِفده نفر، که بی إغراق هزار لشگرِ آماده در میان شماست که گفته سیصد و چندین نفر ندارد یار بگو امام زمان را، زمان زمان شماست بگو به عیسیِ مریم که شیخ عیسی را دعا کند، که یکی از فدائیان شماست ز شیخِ نیجریه تا به شیخِ بَحرِینَت مطیعِ محضِ تو با لشگری، عیان شماست اگر قطیف،نِمر را به ظلم از کف داد مدینه تا به مدائن پُر از جوان شماست و از عراق و یمن تا به سوریه، لبنان سپاهِ حزب خدا، از مدافعان شماست ز روستای صَراری گرفته تا به ٱحد هنوز مُثلِه شدن، سهم شیعیان شماست به رغم دشمنِ تکفیری اَت، به کوری خصم هنوز نام علی شاهد أذان شماست و ایستاده میان غبار احمد ها هزار مَرد، چو احمد که در نهان شماست قسم به روح خدا و قسم به سید علی بیا به کشور ایران که آشیان شماست به مُلک ری،به خراسان، به قم، بیا آقا هزار دیده چو بَهجت به راه، جان شماست به کعبه و به بقیع و چهار مظلومش که کربلای حسینِ تو در أمان شماست ضریحِ مرقدِ شش گوشه شاهدَت به یقین که اربعین، حرمِ یار، میزبان شماست  محمودژولیده

امام صادق(ع)-مدح دین ما احمدی و مکتب ما حیدری است گو دلا حیدریم مذهب من جعفری است حضرت صادقم استاد بُود در همه عمر شهریاری که به دستش عَلَم سروری است مکتب سرخ حسین بن علی را نازم که عروج نُه امام از دم آن رهبری است تربیت یافته ی مکتب عاشورایند اولیایی که به در حاجبشان صد پری است همه از سلب حسینند اگرچه نه امام لیک صادق همه جا شهرهء دانشوری است عِلم صادق عَلم کرب وبلا را بگشود گفت اعوان حسین دشمن طغیانگری است کنیه اش عین حسین است، اباعبدالله او حسین دگری در حرم دلبری است همه را خواند به زیر عَلم عاشورا گفت باکی حسینی ز جهنم بری است ای که در موکب شاه شهدا سینه زنی دم بزن حضرت صادق به دمت مشتری است عهد خود با پسر فاطمه تجدید نما گوهر عشق نگهدار دلت گوهری است سربلندی چو رَوی زیر علم های حسین چون علمدار ولایت پسر عسکری است مادر آموخت (کلامی) به تو ذکر مولا این ولایت اثر تربیت مادری است ولی الله کلامی زنجانی