. #امام_حسن_عسکری‌_علیه‌السلام #مدح_و_منقبت #ولادت #سید_رضا_مؤید یاری که ملولیم ز هجران جمالش یارب نرسد از بَدِ ایّام، ملالش افروخته رخساره و افراخته قامت آمد که دل از ما ببرد، با خط و خالش این‌سان که برآمیخته شمشیر دو ابرو خون جگر دل‌شدگان باد حلالش او آمد و برخاست مدینه به سلامش بر چهرۀ چون ماه و به ابروی هلالش امشب ز حرم‌خانۀ آقایی و عصمت گسترده بر احوال جهان سایه، جلالش نوری است ز انوار اُلوهیّت و تا حشر بینند تجلّا و نبینند زوالش نوری است برافروخته از مشرق عصمت حُسنی که به او داده خدای متعالش ماهی که به عالم نتوان یافت نظیرش تابید، بیابید خدا را ز جمالش این یازدهم آینۀ حُسن زمان است که خوانده خدایش حَسن از حُسن جمالش دارد لقب عسکری از آنکه ملائک چون جن و بشر صف زده در صفِّ نعالش چون ذات نبی بی‌بدل و نیست بدیلش مانند علی بی‌مثل و کیست مثالش؟ نخلی است که ایثار و عبادت بر و بارش مرغی است که توحید و امامت پر و بالش بحری است که از چشمۀ وحی است گهرخیز نهری است که از کوثر عشق است زلالش جبریل پی طاعتش ار دیر بجنبد از بارقۀ خشم بسوزد پر و بالش با عُمر چو گل کوته و چون بحر گران‌بار پر کرد جهان را عظمت‌های کمالش دیدند رسولان خدا را به تعلّم در محضر روحانی و در بزم جلالش ای آینۀ آل محمّد ز سراپای از روی تو پیدا شرف حیدر ‌و آلش آن را که به مهر تو تولّا و تبرّاست ای نور دل فاطمه! خوش باد به حالش با آنکه رسولان و امامان همه را بود شوق رخ مهدی و تماشای جمالش جانم به فدای تو که این قرعۀ توفیق بر نام تو افتاد و رسیدی به وصالش «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» #امام_عسکری