#دلگویه مازندرانی #پدر مه سر سایه و مه دارو ندار / مه پی یر بیعه برار هرچی داشته هاکرده مِسّه نثار/ مه پی یر بیعه برار صواحی تا نماشته وه کرده کار /تانواشه شرمسار راحتی ندیعه وه به روزگار/مه پی یر بیعه برار اگه صدتا بالِ ماس دَوْون ته ور /نبونه جای پی یر اونکه عشق بی ادعا کِرده نثار/مه پی یر بیعه  برار رنج بدیعه  تا ته مردی بواشی / دلِ خشی بواشی رسم زندگی یاد  هدا بیعه  یار /مه پی یر بیعه  برار پینه بزّو ونه دس  نون بیاره/ با دل خون بیاره چرخ زندگی نهیعه ونهِ یار /مه پی یر بیعه  برار اسب زندگی ره بواشم سوار /درس هدا مره هزار مه معلّم و مربّی و مه یار/مه پی یر بیعه  برار اتّا عمر سایهٔ رحمتِ مه سر /مره بیته زیر پر ونه اسم و اوازه مه اعتبار /مه پی یر بیعه  برار اونکه مهر علی دکرده مه دل/ سرشته بیّه مه گل من از این نوکری کمبه افتخار /مه پی یر بیعه  برار چنده مهربون و دل رحم با وفا/ نشونه یاده (صفا) مه پناه زندگی مثل مه مار/ مه پی یر بیعه برار ته نومِ دور من ته قربون بواشم / خامبه مجنون بواشم چند سالِ ( چند روزه )بورده مه کار بهیعه زار /مه پی یر بیعه برار ***